Kör Gözler

8. Bölüm

Üst kata çıkınca hemen bir odaya girdik ve Sansı bir yatağa yatırdık.
Sans çok kötü titriyordu . Canı çok feci yanıyor olmalı.

Ben onun elini tuttum ve başını okşadım.
"Tamam Sans birazdan iyi olacaksın." Dedim ona bakarken .
Bu sırada E.Frisk elinde bir kova suyla geldi .

"Pekala . Biraz geri durmanı öneririm." Dedi ve ellerini Sans dan biraz uzak tutarak boydan boya gezdirdi.
"Evet . Yaralar çok ağır . Ama halledilemicek kadar berbat değil ." Dedi ve suyu elini zarifçe hareket ettirip Sansın bedeninde gezdirmeye başladı.

Sansın yüzündeki acılı ifade birden rahatladı .
E.Frisk bir süre sonra suyu geri kovaya bıraktı ve suyu geri boşalttı.

Bu sırada da Sans kendine geldi ve bana bakıp gülümsedi .
"Daha iyi misin ?" Dedim ona gülümserken.
Oda bana gülümsedi ve başını sallayıp oturdu.

Bir süre kimse konuşmadı .
Ama sessizliği bozan E.Frisk oldu.
"Şey. Böyle boş boş duracak mıyız yoksa gitmeden önce sorularınız var mı ?" Dedi bir noktaya bakarak.

Biz birbirimize baktık.
Sans konuştu.
"Aslında benim var. Biz nerdeyiz ?" Dedi Sans.
E.Frisk bize yaklaştı ve konuştu .

"Underelementse hoş geldiniz. Benim evim . Yani eski evim ." Dedi E.Frisk yüzünde buruk bir gülümsemeyle.
Biz ona üzgün bir bakış attık.
"Olanlar için üzüldüm." Dedim sadece başka birşey diyemezdim zaten .
O başını salladı ve konuştu.
"Sevdiklerinin bir saniye önce yaşarken bir saniye sonra birdaha görememek üzere gitmesi çok can acıtıyor." Dedi .

Sans başını salladı .
"Evet. O hissi bilirim. Hiç birşey yapamıyorsun . Sadece olanlara seyirci kalabiliyorsun." Dedi yumruğunu sıkarak.
Ben elimi onun omzuna koydum.
Ama birden Pap onun ellerini tuttu.

Sans ona baktı.
"Şey . Ben sadece . . . sarılmak ister misin ? Herkeze iyi gelir . Üzgün kalplere bile ." Dedi Pap.

Sans ona gülümsedi ve ona sıkıca sarıldı.
Sans yine kurtarmaya çalıştı ama yinede gözünden bir damla yaşın düştüğünü gördüm .

E.Frisk bize doğru yürüdü ve konuştu .
"Bazı yaralar asla iyileşemez değil mi ? Özellikle söz verdiklerin ." Dedi oda üzgün bir ifadeyle.

Sans başını sallarken Papi bıraktı .
İkimizinde ona bakışları altında kalmıştı.
Sans ellerini suçlu gibi kaldırıp konuştu.
"Hey . Hadi ama ben iyim . Sadece biraz duygulandım o kadar ." Dedi Sans.

Biz onu fazla zorlamamak için sustuk.
Bu arada da yine sessizliğe gömüldük.
Ama bu sefer sessizliği alttan gelen seslerle beraber bozdum.
"Hey E.Frisk . Şu garip görünüşlü canavarlarda ne ?" Dedim merakla.

E.Frisk bana baktı ve söyleyeceklerini düşündükten sonra konuştu.
"Onlar görmezden gelinen canavarlar . Daha önceden evrenleri yıkılmış ama bir şekilde hayatta kalanlar . Onları sadece bir yada iki gün hatırlarlar. Sonrasında bir çöp gibi unutulurlar. Onlara burda kalmaları için izin verdim ve zaten gerisi belli . Burda huzurlu bir şekilde yaşıyorlar.
Ama senin kastettiğin şey bu değil.
Olanlara gelirsek anca karararlılık onları burdan çıkarabilir . Tekrardan bir yaşam olabilirler ." Dedi E.Frisk yüzünde tek bir mimik oynatmadan.

Bu sırada birden bir bipleme sesi bütün odayı doldurdu.
Biz ne olduğunu anlamasakta Pap yerinde sıçramaya başladı.
E.Frisk de yüzünde bir gülümsemeyle bize döndü.
"Hadi. Sizi daha güvenli bir yere götürelim." Dedi ve elindeki öten yuvarlak mor ışıklı aygıtı kıyafetinin altındaki sıralı diğer aygıtlara taktı ve rengaren ışıkları olan yuvarlak aygıtı alıp üstünde oynamalar yaptı.

Oynamalar yaptıktan sonrada aygıtı belirli bir noktaya tuttu ve bir flaş patlaması oldu.
Geri oraya bakınca orda bir portal olduğunu gördük.

E.Frisk portalın yanında durdu ve konuştu.
"Hadi gidelim ." Dedi ve bizim önden gitmemiz için ısrar etti.
Bizde başka çare olmadığını anladık ve içeri girdik.

Sonra oda arkamızdan atladı ve yine düşmeye başladık.