Yooha pov-
බිත්තියටම වාරුවෙලා එරමිණියා ඔතාගත්ත මගෙ කකුල් දෙක උඩ පැටික්කි උඩ පනින්න ගත්තා. වැටෙය් කියලා බයට එයාගෙ උරහිසින් තද කරගත්තු අත් වලට බර වෙලා කෙල්ල හිටගෙන උඩ පනින්න හදනවා.
මට උඩට යන්න බෑ වගෙ. උඩට යන්න තියා මෙතනින් නැගිටින්නවත් මට ඕනෙ උන්නෑ. කුකීට මූණ දෙන්න බැරි මොකක්දෝ හැගීමක් මාව නැවැත්තුවා. මගෙ පස්සම ගල් වෙලා පොළොවෙ සීතලට. කකුල් දෙකත් හිරි වැටිලා. රෑ මැදියමට කිට්ටුය් කියලා තේරුනත් කකුල් උඩ දගලන පැටික්කි දිහා ඔහේ බලන් ඉන්නවා ඇරෙන්න එයාව නිදිකරවන්නවත් මට ඕන උන්නෑ.
එයා නපුරුය්. එහෙම හැසිරෙන්න තරම් අපි මොනාද එයාට කලෙ. විටින් විට වෙනස් වෙන එයාගෙ හැසිරීම මට එපා වෙලා තිබ්බෙ.අනික එයා එන්නෙපා කිව්වනෙ.
"යූහා..."
එක පාරම ඇහුනු ලා කටහඩත් එක්ක මම බැලුවෙ දොර දිහා. කුකි බිම බලාගෙනම කුස්සියට එන දොර ලග හිටන් ඉන්නවා. කලබලේටදෝ අත් දෙකෙ ඇගිලි එකිනෙක පටලන් හූරනවා එයා.
"මියාන්හේ"
මගෙන් උත්තරයක් නැති තැන ආපහු එයා කිව්වෙ තත්පරේකට ඒ ඇස් වලින් මගෙ දිහා බලලා. හැබැය් ඒ පමාවට එයා ආයෙත් බිම බලාගත්තා.
මම ඔයාට සමාව දෙන්නොනෙද? මොකටද මම එහෙම කරන්නෙ? හැම වෙලේම ඔයා කරන්නෙ අපිව රිද්දන එක. එක දවසක් ආදරෙන් මට කතා කරන්න ඕනකමක් තිබ්බෙ නෑ ඔයාට. පැටියා අතට ගත්තත් එක පාර වෙනස් වෙනවා. වෙලාවකට ආදරෙය් වගෙ ඉන්නවා, ආපහු එක පාරම බුම්මගෙන අපෙන් ඈත් වෙනවා. මොකක්ද මේවගෙ තේරුම.?? මට දැනගන්නොනෙ ජන්කුක්.... ප්ලීස් මට මේවට උත්තරයක් දෙන්න.මටත් ඉවසන්න පුලුවන් සීමාවක් තියනවා. මට මේවට උත්තර ඕනි ජන්කුක්. ප්ලීස්...
"හ්ම්ම්ම්"
හිතෙන් කොය් තරම් ප්රශ්න ගොඩක් ඔයාගෙන් අහන්න ඕනි උනත් මගෙන් පිට උනු එකම වචනෙ හ්ම් විතරමය්.
"මම.. ඒ වෙලාවෙ හිතලා, එහෙම කිව්වෙ නෑ...අනික දැන් ගොඩක් රෑ වෙලා. පැංචිට නිදාගන්නත් ඕනෙනෙ. අපි යමුද?"
එයා ටිකෙන් ටික අපි ලගට ආවා. මොකක්දෝ හේතුවකට මම පොඩ්ඩක් ගැස්සිලා ගියත් මම එයා දිහාම බලන් හිටියා.
YOU ARE READING
°Who are You° Sinhala ff. [COMPLETED]
Fanficමගේම දරුවටවත් ලන් වෙන්න බැරි මන් ජීවත් වෙන්නෙ මොකටද? පිස්සෙක් සුදුසු නෑ සතුටක් ලබන්න! ඇත්ත. පිස්සෙක් සුදුසු නෑ හිනාවෙන්න!. උන් හිනාවෙයි. ඒත් කෝ පිරිසිදු හිනාවක්!? ඌ පිස්සෙක්. උන් සුදුසු ලෝකෙන්ම නැති වෙලා යන්න!. 💕 This is not a horror story.. But...