°Who are You° Sinhala ff. [COMPLETED]

Chap 19

(පොඩ්ඩක් අවුල් කොටසක් තියනවා. පොඩි දේටත් සංවේදි අය ඒක මගාරින්න. ඒ තරම් දෙයක්ද දන්නෑ.වැඩි දෙයක්නම් නෑ ඇත්තටම...💕)

Han soo pov-

කොය් මොහොතක ලේ වලින් සලකුණු කරපු ලියුමක් ලැබෙය්ද නොදැන මම විදෙව්වා. දවසම මම ගේ ඇතුලටම වෙලා හැංගිලා හිටියා. මට ඕන උන්නෑ එලියට යන්න.

ඒත් මේක කරන්න පුලුවන්ද හැමදාම... අනී. සමහරවිට මේක මගේ හිතලුවක් වෙන්නත් පුලුවන්. බර්ත්ඩේ එකටත් තා මාසයය්. සමහරවිට අරුන්ගෙ වැඩක්( යාලුවොන්ගෙ ) වෙන්නැති. මම බයය් කියලා දන්නවනෙ.

ඇදේ මුල්ලක වකුටු වෙලා කෙස් දෝතින්ම අදින ගමන් මම මේ හැමදේටම හොද හේතු මවන්න ගත්තා. මගේම හිත සනසගන්න බොරු උත්සහයක් ගන්නවා මම. නෑ.. එක්කො ඒකට කියන්න පුලුවන් ධනාත්මකව හිතන්න උත්සහ කරනවා කියලා.

වය්ෆ් පවා සැකේට මගෙන් කීපසැරයක් ඇහුවත් මට කිසි දෙයක් එයාට කියාගන්න බෑ.ප්‍රින්සස්ගෙ හීරෝ බයගුල්ලෙක් කියන්නද? පුංචි කාලෙ කරපු දේවල් ගැන කියන්නද? ඒවා නිසා විදවනවා කියන්නද?

"අප්පා... අපි මත තුබ්බොක්කි (Tteokbokki) ගේම්මුකො..."

මගෙ දෝණි ඇද උඩට ඇවිල්ලා මගෙන් ඉල්ලන්න ගත්තා. මම කොහොමද එලියට යන්නෙ? තා ටිකකින් අදුර වැටෙය්.

"අපි තොක්බොක්කි හෙට ගමු. දැන් රෑ වෙන්නත් ලගය්නෙ"

"අනීහ්හ්.. මත ඕලෙමය්.. අප්පා දාලුත් කිව්වෙ රෑත අලන් දෙල්ලන් කීලා."

"අහන්නකො ප්‍රින්සස්. අප්පා අරන් දෙන්නම් හෙට උදේම. දැන් ඉන්නකො"

"හීලෝ නෝතීය්... මත එප්පා ඔවාව"

මාත් එක්ක බුම්මගත්තු කෙල්ල අත් දෙකත් බැදන් ඇදේ ඉදගත්තෙ පුප්පගෙන. මූණත් දෙක කරන් එයා ඔරෝගෙන ඇද දිහා බලන් ඉන්නවා.

මම එයාව ගනන් නොගත්ත නිසා කෙල්ල ටිකකින් මහා හය්යෙන් අඩන්න ගත්තා. ඉකි ගගහා අඩන ගමන් හොරෙන් හොරෙන් මගෙ දිහාත් බලන්න එයා අමතක කලේ නෑ.

මියාන්හේ.... රෑනම් අප්පට යන්න බෑ ප්‍රින්සස්. මටත් දුක හිතුනා. මොකද මම එයාගෙ හීරෝ. එයා ඉල්ලපු හැමදේම පරක්කු නොකර දෙන්න මම පුරුදු වෙලා හිටියා. ඒත් අද ඒක කරන්න බෑ. එයා උදේ ඉදන්ම මගෙන් ඒවා ඉල්ලුවත් මට තොක්බොක්කි ගන්න එලියට යන්න බෑ. දවලුත් මම බේරුනෙ හවසට ගෙනත් දෙන්නම් කියලා...