"DÜŞÜNSENE KARADENİZLİ DEĞİLSUN TÖVBE ESTAĞFURULLAH."
O günden sonra bir hafta geçmişti gidip gelmek çalışmak hiç bitmiyordu yine kafedeydik Nazlı'yı dinliyordum. "Yok o adam çok yakışıklıydı yok bu adam." deyip duruyordu. "Ya yeter da! Nazlı işine baksana artık." "Aman kızım ya siz de beni bi rahat bırakmıyorsunuz ki ağız tadıyla oğlanlara bakayım." Artık Nazlı'yla uğraşamayacağım için işimle ilgilenmeye devam ettim. O gün akşam nasıl olmuştu bilmiyorum kafeyi temizledikten sonra işten çıktık hep birlikte eve gidiyorduk yol boyu Kerem ve Nazlı'nın didişmeleri ile geçti.
Ben hâlâ Göktuğ denen adamın bana neden öyle baktığını bilmiyor onu düşünüyordum Ayaz koluma vurdu. "Ne düşünüyorsun kızım sen?" "Ne? Ne oldu Ayaz ya niye vuruyorsun?" "Dalmışsın kızım." "Ne dalması ya." "He Gökçe he."
"Yakışıklıyı düşünüyordur o." "Nazlı bi sus ya hadi herkes evine." Hepimiz aynı mahalle de oturuyorduk ben de eve girmek için anahtarı kapıya sokup kapıyı açtım kimse evde değildi sanırım ev karanlıktı. "Anne, baba kimse yok mu?" Ses çıkmıyordu oturma odasına kadar gittim yine ses gelmiyordu ışığı açtım evde kimse yoktu.
"Nerede bunlar?" diyerek annemi aradım ama annem telefonu açmıyordu ben de korkmaya başladım biraz sonra babamı aradım bir iki arama sonunda babam açmıştı telefonu "Baba nerdesiniz evde yoksunuz?" "Dur kızım sakin ol! Biz memleketteyiz." "Ne? Beni neden almadınız? Bana neden haber vermediniz? Neden baba?" "Dur kızım anneannen hastaymış o yüzden biz acilen geldik sen çalışıyordun kızım seni aradık ama sana ulaşamadık biz biraz daha burada kalacağız meleğim kendine çok dikkat et tamam mı?" "Tamam babacığım anneannem nasıl?" "İdare eder canım kızım sen hiç korkma." "Tamam babacım." diyerek telefonu kapattım.
Buzdolabına doğru yürüdüm annem yemek yapmıştı onları alıp ısıttım ve afiyetle yedim. Flim izlemek için biraz mısır patlattım sonra da ışıkları kapattım sinema moduna geçiş yapmıştım flim bayağı korku doluydu evde çığlıklar kopuyordu ben de yastıkla gözlerimi kapatıyordum birden kapı çaldı o an ağzımdan bir çığlık kaçtı bu kapı nereden çıkmıştı şimdi? Korka korka merdivenlerden aşağı indim kapıya doğru yaklaşıp kapıyı açtım.
"Buyurun kime bakmıştınız acaba?" İki tane izbandut gibi adamlar duruyordu kapıda kimdi bunlar? "Gökçe Özdemir sen misin?" "Evet benim siz kimsiniz?" "Patron seni bekliyor bizimle geliyorsun." "Siz kimsiniz de ben sizinle geliyorum hayırdır?" Adamlardan biri kolumdan tuttu. "Kızım kaşınma yürü hadi gidiyoruz." diyerek beni çekiştirmeye başladı. "Bırakın beni! Lütfen yardım edin! İmdat!" diye bağırıyordum ama sanki mahalle de hiç kimse yokmuş gibiydi. "Bağırma kızım seni kimse duymaz bin şu arabaya kafana sıktırma." "Koy onu cebine patron sağ istedi kızı." O an aklıma bana sarkıntılık yapan o adam geldi. "Patronunuza söyleyin o gelsin bırakın beni!" Ben ne kadar bağırsam da, ne kadar çabalasam da kurtulamıyordum ellerinden arabaya bindik nereye gidiyoruz diye sormaya bile korkuyordum.
Araba asfalt yoldan çıktı yol boyu hem korkmuş, hem de söylenmeyi bırakmıyordum adamlar da benden bıkmıştı artık ama yapacak bir şeyleri yoktu. Gözlerimi bir bezle bağladılar yol bitmişti sanırım arabanın kapısı açıldı adamlardan biri kolumdan tuttu. "Bırak beni dokunma bana! Ben kendim giderim." Gözlerimi açmadılar ben de korkmuyor onlara korktuğumu belli etmemek için her şeyi yapıyordum sonra beni bıraktılar ben de duyulan seslere doğru yürümeye başladım gözlerim kapalıydı nereye gittiğimi bilmiyordum ama yürüdükçe yürüyordum bir taraftan kulağıma su sesi geliyordu, bir taraftan da köpek sesleri duyuluyordu ne tarafa gideceğimi bilmiyordum.
Ama köpek sesi gelen yere gidene kadar suya giderim daha iyi diye düşünüyordum suyun geldiği yöne doğru yürüdüm. "Ne olacaksa olsun." diyerek bağırmaya başladım. "Kimsen çık karşıma korkuyor musun benden? Sen nasıl bir adamsın? Neden çıkmıyorsun karşıma?" Bir taraftan da yürümeye devam ediyordum suya yaklaştığımı hissediyordum ayağımın boşluğa geldiğini fark ettim gözlerim zaten kapalıydı ama ben yine de gözlerimi kapattım artık düşmeye hazırdım nereye düşeceksem diye düşünürken bir ses duyuldu. "Siz ne yaptınız? Ben sizden kızı sağlam istedim lan!" diye birinin sesi çıkıyordu ben suyun altından sadece seslerini duyuyordum yüzlerini göremiyordum. Kolum bile kalkmıyor olduğum yerden çıkmıyordum nedense bi anda gözlerim kapandı sesim soluğum kesildi.
Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen çünkü en büyük motive kaynağı okurların düşünceleridir.
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere 👋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
'ɢöᴢʏᴀşɪ'
Ação"Sana benimsin demedim mi?" Ondan uzaklaşmaya çalıştım ama izin vermiyordu beni kendine daha çok yaklaştırıp gözlerini, gözlerime dikti. "Artık bir daha benden kaçmayacaksın Gökçe yoksa seni değil ama aileni öldürürüm duydun mu? Hiç acımam!" diyerek...
