Herkes Bir Gün Gider Ama Aşk Hiç Bitmez

35.Bölüm

Aylin'in Ağzından

Onun sesini duyunca rahatladım. Geldi ve beni Barış'ın yanından uzaklaştırdı..

'Bi daha sakın Ayline dokunma !' dedi ve kamp alanına döndük. Hemen hemen herkes dağılmıştı.

'Çadırına gir hadi ' dedi Tilki.

'Şey...ya gelirse' dedim . O cocuktan gerçekten korkmuştum.

'Çadırın önünde olcam endişelenme uyu hadi' dedi. Bana soğuk davranıyordu. Çadıra girdim ve gözlerimi kapadım ama gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Ne oluyor bana ? Ben herşeyin üstesinden kendim gelirdim. Herşey üst üste geldi. Aşık oldum. Bi ailem olduğunu öğrendim. O kızla Tilkiyi gördüm. Bi sadistle baş başa kaldım ve beni çok korkuttu. Belime sarılan ellerle irkildim.

'Şşştt.. Sakın ol benim güzelim. Neden ağlıyorsun ?' diye sordu. Tilkinin sesini duyunca rahatladım bi an yine Barış geldi sanmıştım.

'Çok...çok korkuyorum.' dedim hıçkırıklarımın arasından bana daha sıkı sarıldı ve saçlarımdan öptü.

'Korkma ailen var. Meltemle Savaş var....... Ben varım.' dedi.

'Ailemle tanışmaya korkuyorum. Meltem ve Savaştan korkuyorum. Senden korkuyorum.' dedim daha fazla ağlayarak .

'Anlamıyorum neden ?' dedi.

'Çünkü size alışıyorum. Gittiğinizde ne yapcam. Sakın bana herkes yanında olcak deme. Hiç kimse sonsuza kadar yanımda olamaz herkesin bi hayatı var ve ben hayatlarına birden giremem. Kendi başımın çaresine bakmalıyım.' dedim. Durdu öylece baktı bi süre.

Haklısın herkes bir gün gider ama aşk hiç bitmez. Sana sonsuza kadar yanında olcam diyemem ama seni hep sevicem. Sonsuza dek..' dedi.

' Yalancı beni ilk günden aldattın sen' dedim

'Seni aldatmadım bunu sende iyi biliyosun ama sana açıklama yapmicam. Uyu hadi.' dedi ağladığım için uykum gelmişti zaten.

Tilki'nin Ağzından

Uyandığımda Aylin kafasını boynuma gömmüştü resmen. Yavaşça doğruldum ve yanağından ufacık öptüm.

'Günaydın' dedi utanarak.

'Günaydın elma yanak. Kalka kahvaltıya yetiselim.' dedim. Kahvaltı bitiminde biraz dolaştık sonra kamp alanına dönüp maç yaptık. Eglenmistik gelmekle iyi yaptım sanırım hem Aylini de yalnız bırakmamış oldum. Köşede oturan Meltemi gördüm beni izliyodu. (Multimedia) Yanına yaklaşınca gözlerini kaçırdı.

'Gözlerini benden alamıyosun etkilendin mi benden yoksa ? Baştan söyliyeyim benim sevdiğim var' dedim gülümsedi.

'Benim başım bağlı bey efendi ' dedi.

'Biraz yürüyelim mi senle' dedim.

'Olur da bişey mi oldu ?' diye sordu.

'Yok. Gel hadi' dedim ve ormanın içinde ilerledik.

'Daha fazla suscak mısın ? Anlat bakalım derdin ne ?' dedi Meltem.

'Sen ' dedim.

'Ben mi ? Ben bişey mi yaptım ' dedi.

'Beni affeder misin ?' dedim. Bana bi bakışı vardı gözleri doldu.

'Affedilcek bişey yok ki kırgın değilim ' dedi ama ne kadar kırgın olduğunu biliyodum. Ben onu çok iyi taniyodum.

'O zaman eskisi gibi olabilir miyiz ?' dedim ve kollarımı iki yana açtım . O da hemen gelip sarıldı. Bi süre öylece kaldık.

'Şimdi biz eskisi gibi mi olcaz ' diye sordu Meltem fazla şaşırmıştı. Bu konuyu uzun zamandır düşünüyodum. Meltem benim kardeşım gibiydi. Herşeyimle ilgilenir beni benden çok düşünürdü. Onu özledim onu çok özledim.

'Seninle eskisi gibi olmayı özledim. Kızgınlığımda geçti. Sen benim herşeyimsin kızım nasıl bırakim ben seni. Sen ve Melis siz bana emanetsiniz.'

'Aylinin senle gördüğü kız Melis demi ?' diye sordu Meltem.

'Evet ama Ayline bişey söyleme şimdilik. Ben hallederim'

'Sen bilirsin' dedi ve tam o sırada çalıların arasından bi sen geldi.

'O da kimdi ?' dedik aynı anda.