PATRONUMUN BEBEĞİ

30. Bölüm~Bedenlerimiz Birleşti

©Selam! Tam bir hafta so ra buradayım. İnanın bulduğum her fırsatta yazdım ama anca şimdi bitti. Bölüm biter bitmez attım.

© Bölüm sonunda sizlere güzel bir sürprizim var ✨🙈😍

©Sizden ricam emeklerimin karşılığı olarak beni takip etmeniz :)

[[[ YORUM YAPMAYI VE OY VERMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN]]] 💍

keyifli okumalar...

°¬°¬°¬°

Karşımdaki adama uzaylı görmüş gibi bakmayıp  boğazımı temizledim.

"Buyrun, kime bakmıştınız?"

Adam başını hafifçe öne eğip tekrar aynı pozisyonuna getirdi. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Defne İplikçi değil mi?"

"Evet benim de... Ne için? " Söyle işte be adam. Niye dolandırıp duruyorsun ağzında? Sonra kafama dank eden şey ile az önce yapmam gerekeni yaptım. "İsterseniz içeri Buyrun? Öyle konuşalım." diye devam ettim.

Beyefendi beni onaylayıp içeri geçince Nihan'ın da gözleri bizi buldu. Meraklı meraklı bakıyordu. Muhtemelen adamın kim olduğunu düşünüyordu. Gözleri yanımdaki adamda bir kaç saniye oyalandıktan sonra bana çevrildi ve kaş-göz yapmaya başladı. Eğer arkadaşımı birazcık tanıyorsam bu saçma sapan hareketlerin anlamı; 'Kim bu adam ve burada ne işi var? '

Elimi kaldırıp işaret parmağını dudaklarıma bastırdım. Tekraradama dönüp elim ile mutfak masasını işaret ederek "Buyrun lütfen, buraya geçelim."dedim.

"Teşekkür ederim." saatina bakarak söylediği cümleden sonra bir kaç adımda mutfağa girdi. Ben de onun arkasından geldim ve tam karşısındaki sandalyeye oturdum. "Sizi dinliyorum."

Hafifçe burnunu çekti. "Defne hanım, öncelikle benim ismim Tankut Özerdem. Serhan Güneş'in avukatıyım."

O kim lan?

"Serhan kim? Tanıyamadım da." gözlerinin içine bakarak kurduğum cümleden sonra gözüm ocağın üzerindeki çaydanlığa takıldı. "Bu arada içecek bir şey ister misiniz?" diye ikinci bir soru sordum. Hamilelik bende unutkanlık yaptı vallahi. İlk önce sormam gereken şeyleri en son soruyorum...

Tankut bey hafifçe gülümsedikden sonra "gerek yok, zahmet etmeyin" dedi., aten zor da geliyordu şimdi... Yalan yok.

"Serhan bey Nilüfer Hanım'ı oğlu. Nilüfer hanım ise annenizin yaklaşık  dokuz  yıl önce kendi bürosunu açtığı tek katlı binanın sahibi. Biliyorsunuzdur belki?"

Tankut bey söylediklerini bitirdiğinde her şey bir bir gözümde canlandı. Annem ilk İstanbul'a geldiğimiz zamanlar Etiler'de tek katlı orta büyüklükte bir bina kiralamak istemişti. Orada kendini bürosunu kuracaktı ve müvekkillerini ağırlayacaktı. O zaman o'na acele etmemesi için yalvardığım hatırlıyorum. Yabancı bir şehirdeydik. Tanıdığımız kimse yoktu neredeyse ve paramız da yoktu. Annemin o babam olacak heriften habersiz benim adıma açılmış banka hesabına yatırdığı para ile iyi kötü bir ev almıştık. Fazlası yoktu, annem de sürekli bana 'Para kazanmak için çalışmak zorundayım. Risk'e girmem şart' dedi ve dediğini yaptı. Nifüler Hanım'ı binasını kiralamak için gitti.

O zaman hem beni, hem de annemi fazlasıyla şaşırmıştı Nilüfer hanım. Annem o'na başına gelenleri anlatınca 'Ben de kocamdan ayrıldım bir zamanlar. Üstelik bir de oğlum vardı. Kendi başına hem çalışmak hem de çocuk büyütmek zordur, bilirim. Ben burayı zaten kullanmıyorum şu an da paraya ihtiyacım yok. Sen burayı istediğin gibi kullan para istemiyorum.' demişti.