KOMŞU »BxB«

0.3

<3

"Beyefendi?" 

"Aloo?"

"LAN!" 

Gelen yüksek ses ile korkuyla gözlerimi açıp etrafıma bakındığımda dibime eğilmiş deniz gözlüyle bakıştım. Ben ona bakınca gülümsemeye başlayarak arkasındaki yemek dolu masayı gösterdi. "Yemek hazır" O an koltukta uyuya kaldığımı anladığımda gözlerimi ovalayarak ayılmaya çalıştım. O masanın önünde beklerken ben ayağa kalkıp "Ben bir lavaboya gideyim, elimi yüzümü yıkayayım" Dedim. Beni onaylayıp kendisi masaya kuruldu. 

Ben de işlerimi bitirdiğimde tekrardan mutfağa geçip masaya oturdum. O an masada fark ettiğim yemeklere aç gözlerle baktım. Sucuklu yumurta ve yumurtalı ekmek yapmıştı. Tekrardan mavilere döndüğümde tepkimi ölçer gibi bakıyordu. "Çok güzel şeyler yapmışsınız teşekkürler" Dedim içini ferahlatmak için. Rahatlamış bir nefes verip "Yeni taşındığım için alışveriş yapamadım, bu yüzden elimdekilerle bir şeyler yaptım ama sevdiyseniz ne güzel" Dedi.

Biz yemeğe başladığımızda aralarda sohbet ediyorduk. "Bu arada isminiz Tuğkan galiba" Dedi. Ben ağzımdaki yemeği bitirirken kafamla onayladım. Gülümseyerek "Ben de Şafak" Dedi. Gülümsediğinde kısılan deniz mavilerine baktığımda ben de gülümseyerek "Memnun oldum" Dedim.

"Ne iş yapıyorsunuz?" Diye sorduğumda ağzındaki yemeği bitirip "Resim falan çizip internette satıyorum" Dedi. Kafamla onayladıktan sonra sucuğa ekmek banıp ağzıma attım. Ağzımdaki yemek bitince "Yıllardır buraya taşınan birini görmemiştim siz neden taşındınız?" Dedim. 

İlk önce çiğneyişi yavaşladı ve gözleri masaya daldı. Tam yanlış bir şey söylediğimi düşünürken konuşmaya başladı. Sesi biraz kırgın geliyordu. 

"Burası annemin eski evi. Doğduğundan beri ailesi ile birlikte burada yaşıyormuş. Sonra babamla tanışınca buradan ayrılmış. İki hafta önce annemi kaybettim. Annem öldüğünde yıkıldım ve kendimi toparlamak için Amerika'ya taşındım. Geri geldiğimde babam bana bu evden bahsetti. Bende en azından anneme biraz daha yakın olabilmek için buraya taşındım" 

Yemek yemeyi unutup bütün dikkatimle onu dinledim. Annesinin ölümü yüzünden baya yıkılmış gibi görünüyordu gerçekten. "Annene çok bağlıydın sanırım, başın sağ olsun" Dediğimde biraz irkilip bana döndü. Gözleri dolmaya başladığında sesini titretmemeye çalışarak "Evet" Dedi. "Çok" 

Masadaki peçeteyi alarak ona uzattığımda teşekkür ederek göz yaşını silmeye başladı. Kısa bir an masada sessizlik oluşurken konuşarak bu garip sessizliği bozdu. "Peki ya sen? Doğduğundan beri burada mısın?" 

Kafamı sağa sola sallayıp "Hayır" Dedim. "Ailem beni doğduğumda yetimhaneye bırakmışlar. Sekiz yaşına geldiğimde de bir aile beni sahiplendi. Yıllarca o aile ile birlikte burada yaşadım. Öz ailemden daha çok ailem oldular benim. Üvey annem her ne kadar melek gibi kadın olsa da üvey babam pisliğin tekiydi. Sürekli anneme şiddet uyguluyordu. Bana vurduğu zamanlarda ise annem onu durdurup bana vurmaması için kendini öne atıyordu. Bir kaç yıl böyle o pisliğe dayandık. Annem her ne kadar kötü durumda olsa da bunu ne bana ne de çevresine asla göstermezdi. Hep etrafa neşe saçardı. Fakat bir gün ben askerdeyken babam eve çok sarhoş gelmiş. O gün tekrardan annemi döverken annem direnince çok fazla sinirlenmiş. Mutfaktan bir bıçak alıp annemi öldürdükten sonra tutuklandı. Şuan cezaevinde yatıyor" Dedim.

Gözleri bu sefer benim için dolarken yüzüme bakıyordu. "Şerefsiz" Dedi kısık bir sesle. Gülüp bir peçete daha uzattım. "Evet, öyle" Diyerek onu onayladım. Kısa bakışmadan sonra tekrardan aynı sessizlik ile yemeğimizi yemeye devam ettik. 

Bittiğinde ellerimi yıkayıp kapı önüne geldim. O da benimle birlikte gelip kapıyı açtı. Ben terliğimi giyerken. "Tekrardan gel, hatta istediğin her an gelebilirsin" dedi. Başımla onaylayıp "Sen de" dedim. Oda beni onayladıktan sonra kendi evime indim. 

-

( ͡° ͜ʖ ͡°)

Oy ve Yorumlarınız benim için kıymetlimiss~