Deniz kızı Ve Kara Prens'in Hikayesi..
§
12.04.2013
Karan'a ;
Genç bir kızın, küçük yüreğinden dökülen bu satırlar genç bir adamın, koca yüreğine armağandır.
Yani sana...
Sana olan sevgimi, aşkımı artık içime sığdıramıyorum Karan. Her geçen gün...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
7. Bölüm - Eskimedin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☝🏻Tanıtım Videosu ☝🏻 ❆
"İyi geceler kardeşim." Kulağıma ilişen seslerden dolayı uykumdan uyanmak zorunda kaldım.
"Yarın görüşürüz artık, Zeyno'ya selam söyle."
"Söylerim söylerim. Görüşürüz." Sanırım Karan arkadaşıyla konuşuyordu dışarıda. Bende hâlâ başımı cama yaslamış bir şekilde yarı uyanık bekliyordum. Konuşmalar kesilip diğer tarafın kapısı açılınca refleks olarak zaten yarısı kapalı olan gözlerimi tamamen kapatıp uyuyor gibi yapmaya devam ettim.
"Elfida?" Dibime kadar girdiği için yoğun kokusu burnuma doluyordu ve ben bundan zerre rahatsız olmuyordum.
"Hı?" Diye mırıldandım.
"Kalk hadi geldik." Bir şey söylemeden açılmamak için direnen göz kapaklarımı zorlayarak açtım. O da geri çekilip inmemi bekledi. Kapıyı açıp arabadan indim ve ilk işim ayağımdaki topuklu ayakkabıları çıkartmak oldu. Dengede duramıyordum. O önde ilerlerken ben evi incelemeye başladım, 2 katlı gri renge boyanmış gayet moderndi. Üst katında bir teras olduğunu da burdan bakınca gayet rahat bir şekilde görebiliyordum. Çok güzeldi... Ama bize çok büyüktü, iki kişi kalacaktık sonuçta sadece. Ve ben günümün çoğunu okulda geçirecektim. Ne gerek vardı sanki böyle kocaman bir eve?
Çıplak ayaklarımla Karan'ın açtığı kapıdan içeri girdim. O da ışıkları yakıp konuştu.
"Yatak odası yukarıda. Ben şimdi gidiyorum, gece gelirim büyük ihtimalle. Hatta belki hiç gelmem. Sen keyfine bak." Ne olduğunu bile anlayamadan kapıyı çekip çıktı. Manyak. Sanki sana çok ihtiyacım var ya benim! Gelmemesi benim açımdan daha iyiydi, onu ne kadar az görürsem o kadar az hatırlarım.
