{For zawgyi}
"မင္း႐ွင္းေပးရမွာ ဒါပဲ..."
အေမွာင္ရိပ္လႊမ္းေနတဲ့ လူသူျပတ္ေသာ
လမ္းၾကားတစ္ေနရာမွာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာၿပီး
ထည့္ေပးလာတဲ့တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္
သူအံ့ျသသြားရသည္
"ဒီ လူမမယ္ကေလးေလးကိုေျပာတာလား"
ထိုလူကႏႈတ္ခမ္းေတြကိုတြန္႔ခ်ိဳးလိုက္ၿပီး
"ဘာလဲ ကေလးျဖစ္ေနတာနဲ႔ မင္းကမလုပ္ရဲေတာ့ဘူးလား"
သူ႔ရဲ႕သိကၡာကိုေစာ္ကားသလိုေျပာလာတာ
ေၾကာင့္ အံ့ျသေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုတည္တင္းလိုက္ၿပီး
အံႀကိတ္ကာျဖင့္...
"Jackson ရဲ႕ဘဝမွာမလုပ္ရဲဘူးဆိုတာမ႐ွိဘူး ခင္မ်ားမ႐ွင္းရဲလို႔က်ဳပ္ကိုလာအလုပ္အပ္တာမလား ဟုတ္ၿပီ မနက္ျဖန္ ဒီကေလးရဲ႕အေလာင္းကို ခင္မ်ားဆီေသခ်ာပို႔ေပးမယ္"
သူ႔ရဲ႕စကားေတြမွာထိုလူကမ်က္ႏွာပ်က္သြား
ေပမယ့္ ေက်နပ္သြားဟန္
"Ok ငါေစာင့္ေနမယ္ ေရာ့..."
စကားအဆံုးမွာ ထိုလူရဲ႕ကမ္းလင့္မႈနဲ႔အတူ
သူ႔ဆီေရာက္လာတဲ့ သံုးႏွစ္သာသာ
ခ်စ္စရာ ကေလးေလး...
ထိုလူထြက္သြားၿပီးခ်ိန္ သူ ကေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကို
တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရီျပလာတဲ့
ကေလးေလး...
"မင္းကဘလိုကံနဲ႔ေရာက္လာလဲမသိေပမယ့္
ငါကေတာ့မင္းကိုသတ္ဖို႔ကံပါလာခဲ့တာပဲ"
သူစကားေျပာတာကိုျမဴတယ္အထင္နဲ႔
တခစ္ခစ္ရီေနတဲ့ကေလးေလး
ဘလိုေတာင္ ျငင္ေကာင္းလိုက္တာလဲ
လူစိမ္းလက္ေပၚမွာေတာင္ငိုယိုေနျခင္းမ႐ွိ
သူလဲသက္ျပင္းခ်ၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္
ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေၾကးစားလူသတ္သမားျဖစ္တဲ့ jackson
ဟာ ထိုလူ႔ဆီကို ကေလးအေလာင္းေပးပို႔ခဲ့တယ္
ၿပီးေတာ့ ထိုလူ႔ဆီက အခေၾကးေငြကို
သူလက္ခံရ႐ွိခဲ့တယ္ မ်ားျပားလွတဲ့
ေငြေတြကိုရလိုက္ေပမယ့္
သူမရီႏိုင္ခဲ့ဘူး...တစ္ခဏသာသံေယာဇဥ္
အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္
After 15 years later
At Myanmar country....
"လရိပ္ နင္ စေကာလား႐ွစ္ ေအာင္ရင္ဘယ္မွာေက်ာင္းတက္ရမွာလဲ"
(ျမန္မာမွာဆိုေတာ့ ျမန္မာလိုပဲေျပာတာပါ)
YOU ARE READING
Image of Heart (Season 2)
Fanfictionေရစက္ဆိုတာကိုပထမဆံုးအႀကိမ္ ယံုၾကည္ခ်င္မိတယ္ ရေစက်ဆိုတာကိုပထမဆုံးအကြိမ် ယုံကြည်ချင်မိတယ်
