Chapter 12
Mainit. Napakainit! Iyan ang nararandaman ko sa leeg at noo ni Christina. Ou, siya ang pinili ko kaysa makipagkita kay Rachelle. Mas pinuntahan ko dito sa kanila si Christina dahil alam kong mas kailangan niya ako. Lalong-lalo na ngayon na napakataas nang lagnat niya.
In fact, natatakot naman talaga ako sa gagawin ni Rachelle na magpapakamatay siya but, Christina needs me. Lalong-lalo na ang lola lang niya ang nag aalaga sa kanya.
------
"A-ADAM, Adam, gumising ka." wika ng isang napakapamilyar na boses. What the F*ck! Si Christina nga. Si Christina nga ang tumawag sa akin. Gising na'nga siya. Diko namalayang nakatulog pala ako sa may giliran niya habang hinihintay siya kanina na magising.
"Ano na Christina, okay kalang ba? Napakataas na nang lagnat mo ah? Gusto mo ihatid kita sa ospital?" suhestiyon ko sa kanya.
"Hindi na kailangan Adam. Mainam na ang pakirandam ko ngayon. Bakit ka nga pala napabisita ka dito sa amin? Papagalitan mo ba ako ngayon dahil hindi ako pumasok sa opisina kanina?" nag-alalang tanong niya sa akin.
Ngumiti muna ako bago sinagot ang tanong niya. "Hindi Christina. I'm here to consult your condition nang nabalitaan kong may lagnat kadaw."
Tumango naman siya sa akin. "Salamat kung ganun S-Siir."
"Diba I said na huwag mo na lang akong tawaging sir pag nasa labas tayo ng kompanya. Just call my name nalang. Ang I guess nilagnat ka dahil nabasa ka ng ulan kagabi? Right, Christina?" ani ko sa kanya.
Tumango na naman siya sa akin para pagkompirmahing tama ang haka-haka ko sa kanya.
Napakatamlay niya. Mapapansin mo talagang may lagnat siya.
"Sige, Christina. Mauna na ako. Huwag mo na'lang ipilit ang sarili mo pumasok sa opisina bukas kung hindi mopa talaga kaya. Okay, Don't worry hihintayin ka ng kompanya kung kailan ka gagaling." huling salitang bilin ko sa kanya at agad naman akong nag paalam sa lola niya na nasa sala nag-aabang sa akin.
F*ck! Bigla nalang ako kinabahan nang maisip ko si Rachelle. Ano na kaya ang nangyari sa kanya? Tinuloy kaya niya yung banta niya sa akin. Magpapakamatay ba talaga siya? It's almost 11 in the evening na at 7:30 nang gabi ang pinagkasunduan namin na magkikita sa restaurant. Pupuntahan ko pa ba siya? Paano kung nandoon pa siya at naghihinatay pa sa akin.
Think, Adam. Think! Think! Think!
Tama nga ako, hindi ko nalang siya pupuntahan baka mas lalu lang gugulo kung pupuntahan ko pa siya. Huli na ako sa oras, at hindi niya naman siguro iyon magagawa na pagtangkaan ang sariling buhay niya.
Rachelle's POV
ALAM kong makikipagkita si Adam sa akin ngayon sa favorite restaurant niya. Kabisadong kabisado ko na si Adam. I know sa isang banta ko lang makikipagkita na siya sa akin. I know his weaknesses. Haha.
Gusto kong makapag-usap kami ni Adam. Gusto ko makipagbalikan sa kanya. Gusto kong ayusin namin ang nasirang relasyon namin. Mahal ko siya. I really, really loved him so much more than in my life. Sana sa pamamagitan nang pag-uusap namin ay maiibalik na namin ang dating noon.
Aksidente lang yung nangyari sa amin ni Calvin. Hindi namin iyon sinadya. Nagpadala lang kami sa aming mga emosyon. Alam kong nagkasala ako kay Adam pero nararandaman kong magkabalikan din kami.
-----
NANDITO na ako ngayon sa restaurant. I'm wearing a beautiful cream colored dress. I think I looked stunning tonight. Sana magugustuhan ito ni Adam.
Handa na ang lahat. All is well. Si Adam nalang ang kulang dito sa restaurant. Binayaran ko nang mahal ang restaurant para siguraduhing si Adam and I lang ang tao dito.
I call Adam's phone pero nakapatay ito. Siguro he's now on his way papunta dito.
Nag-alas otso nalang pero wala padin Adam ang nagpakita sa akin. I texted him pero wala naman akong response natanggap galing sa kanya.
Hindi niya ba talaga ako susuputin dito? Wala naba talaga siyang pakialam sa akin. Hindi na niya ba talaga ako mahal? Ganun nalang ba talaga yun?
Hindi na ako nakapagtiis pa at naiinip na ako sa kahihintay kay Adam. Pinuntahan ko nalang ang may ari ng receptionist para sabihing hindi matutuloy ang date namin ni Adam.
"Ma'am, please be patient, 30 minutes more nalang baka dadating nayung ka date mo. Hintay lang po kayo. Baka na-traffic lang po siya." suhestiyon sa akin ng may ari ng restaurant. Wala na akong ibang nagawa kung hindi ang pagbigyan ang may-ari.
Bumalik ako sa aking upuan habang linilibang ang sarili ko kahit inip na inip na ako sa kahihintay kay Adam.
"Ma'am, pwede ba naming makita ang mukha ng boyfriend mo? Baka nasa labas lang siya ng restaurant naghihintay sa inyo? " ani ng isang waiter sa akin. Agad ko naman kinuha ang wallet ko at agad ipinakita ang gwapong mukha ni Adam.
Naging iba ang expression sa mukha nang waiter ng makita niya ang mukha ni Adam.
"Is there something problem about Adam's picture? mataray na tanong ko sa sa waiter.
"Sigurado po ba talaga kayong iyan ang boyfriend mo ma'am?" response naman sa akin ng waiter na parang gulat na gulat sa mukha ni Adam.
"What's the problem?" –ako.
"Kasi iyan po ang lalaking pumunta dito last day ago kasama ang girlfriend niya." turan naman sa akin ng waiter.
What? Diko maintindihan ang mga sinasabi niya.
"Wait, ma'am kukunin ko lang ang mga larawan nila taken last day ago." – waiter.
------
BIGLANG sumikip ang dibdib ko ng makita ko ang larawan ni Adam kasama ang bagong girlfriend niya. May naramdaman akong likido na galing sa aking mga mata. Kaya pala? Kaya pala wala na siyang paki-alam sa akin kasi may bago na siyang mahal. Kaya pala parang madali lang sa kanya ang lahat dahil may ibang babae na siya. How dare he?
Humanda sa akin ang babae niya. Hindi ako papayag na maaagaw niya sa akin si Adam.
BINABASA MO ANG
Somebody That I Used To Know(Completed)
General FictionNOVALEZ SERIES presents..."Somebody That I Used To Know" Adam Novalez We're not friends, We're not enemies. We're strangers with some memories. WARNING: Not suitable for young readers or sensitive minds. This story contains graphic sex scenes, adult...