Somebody That I Used To Know(Completed)

Chapter 10

Chapter 10

Adam's POV

AS usual nandito na naman ako sa kompanya. Mahanggang ngayo'y hindi parin maalis sa isipan at puso ko ang pagtratraydor sa akin ng mga taong pinagkatiwalaan ko. Ou, till now mahal ko parin si Rachelle pero I don't know kung mahanggang ngayo'y mapapatawad ko paba siya matapos ng lahat-lahat na ginawa niya sa akin. Does she deserve a second chance? I don't know. Pero pipilitin ko silang kalimutan sa bagong buhay ko ngayon. I want a new life.

Here again, my phone's ringing. Alam kong si Rachelle na naman ito na walang ibang bukang bibig kung hindi ang mag sorry. God! I love Rachelle, but... masakit parin eh. Napakasakit parin sa isipan at puso ko ang ginawa nila ni Calvin.

Agad akong tumayo sa aking kinauupuan at pinatuloy ko nalang ang mga dapat kong tapusin dito sa kompanya. Ayaw ko pati ang kompanyang ito ay mawala pa sa akin. Daddy and Tito trusted me too much para sa kinabukasan ng kompanyang ito. Then I accepted their favor to me. Hindi ko sila bibiguin.

Oh, Yeah. How's Christina? Kumusta na kaya siya ngayon. I forgot na may malaking utang na loob pala ako sa kanila with her lola. Inaalagaan nila ako kahit we even don't know each other yet. They treated me na parang pamilya nila lalong-lalo na si Christina. Ano ba kasing nakain ko nang gabing iyon? Bakit ako pumunta sa kanila? Kung tutuusin marami naman akong mga kakilala eh maliban kina Christina. Pero, bakit sa kanila pa?

Alam kuna, paano kaya kung ipapabalik ko dito si Christina sa kompanya. Ipapabalik ko siya para mabayaran ang utang na loob ko sa kanila. At isa pa sa nakikita ko sa kanila they really need money. Now I knew na kaya pala mahal ni Christina ang kahit anong trabaho niya it's because para sa lola niya. Oh, she so really good girl because she will do anything no matter anong trabaho pa ito, for the sake of her lola and their everyday living.

Mali naman pala ang mga iniisip ko sa kanya noon. Oh God, napaka judgemental ko kay Christina noon. Damn! Im really sorry Christina. Nagkamali ako ng iniisip sayo noon. Iba kapala sa kanila.

Christina's POV

I received a call from Novalez Company. What? Is this true? Pinapabalik na nila ako sa kompanya. Oh god! Salamat sa blessings! Alam kong si Adam ang may gawa nito. Diko mapigilang mapayakap kay Lola. May trabaho na ulit ako para sa mga gastusin namin sa pang araw-araw ni Lola. Dali-dali akong nagbihis at tarantang pumunta sa kompanya.

-----

"CHRISTINA!" Kalalabas ko pa lang ng gate ng kompanya pero agad ko naulinigan ang boses ng isang napakapamilyar na tao na kanina kopa hinahanap. Nilibot ko ang aking paningin at agad ko siyang nakitang nakasandal sa labas ng kotse niya. As usual, napakagwapo niya parin sa kahit anong anggulo ng mukha.

Sa totoo lang, Im having a crush on him noon pa. He's so pogi kasi basta I don't know why? I get really annoyed lang the way he treated me na parang out of world.

"Hey Adam, nandiyan kalang pala, kanina pa kita hinahanap. Gusto ko'lang magpasalamat sayo dahil sa pagbalik mo dito sa akin sa kompanya." masayang turan ko sa kanya.

"Your welcome, Christina." sagot niya naman sa akin. "Nga pala, gusto mo ihatid na kita sa inyo?" tanong niya naman sa akin. "Sabay nalang kaya tayo, total papauwi nadin naman ako."

Really? tama ba itong naulinigan ko na ihahatid niya ako sa amin? Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. My side part of my body gusto magpahatid sa kanya while the other naman hindi.

"Ano na Christina? Sige na sabay na tayo" aniya . Totoo ba talaga ito? Paano kung makita kami ng girlfriend niyang magkasama. Ano nalang ang gagawin ko? May kasalanan na'nga akong nagawa kay Rachelle dahil sa ginawa namin ni Adam. We're playing a f*cking game na hindi dapat namin ginawa. Oh! Forget it Christina. Past is past!

"Okay," sagot ko sa kanya. What, pumayag ako? Bakit ako pumayag sa kanya?

Agad niyang binuksan ang pintuan ng kanyang kotse at agad naman akong pumasok. Ngayon ko'lang ito nararamdaman, It feels so comfortable na kasama ko siya ngayon. Hindi katulad noon na natatakot ako pag kasama ko siya pero ngayon pakirandam ko ligtas ako kasama siya.

Katulad ng dati hindi parin kami nagkikibuan sa loob na para bang may iba't ibang sariling mundo.

"Christina, pwede bang mag dinner na muna tayo?" suhestiyon niya sa akin habang naka focus lang ang attensiyon niya sa pagmamaneho.

"Ikaw nalang Adam, sa bahay nalang ako with my Lola." sagot ko naman sa kanya.

"Sige na, sabayan mo nalang ako. Yeah, paano kung bilhan nalang natin ng ulam ang lola mo? diba mas okay?"aniya na ngayo'y nakatingin na sa akin. Ang mga mata niya'y parang hini-hypnotize ako.

I looked at my watch, 6:00 PM pa naman ng gabi. Maaga pa naman. Sinasadya ba ito ni Adam? Pinaplano niya ba ito? Bakit siya nagkakaganito? Si Rachelle nalang kaya ang isinama niya ngayon. Total magkasintahan naman sila. Bakit pa ako?

Pumasok na kami sa restaurant at umorder. Guess kung saang restaurant kami ngayon? Walang iba kung hindi dito sa restaurant na huli naming pinuntahan ni Adam. Sa restaurant na ina-aplayan ko dati noon. Favorite restaurant niya ba ito?

Nagkatinginan na naman ang mga tao sa amin ni Adam. Para bang pinagkaisahan nila kami. Hell I care, I don't care to them. Akala siguro nila na may relasyon kami ni Adam. Hahaha.

"What your order, Sir and Ma'am?" tanong sa amin ng waiter.

"Adam, bilisan lang natin dito ah, baka kasi naghihintay na sa akin si Lola sa bahay" turan ko sa kanya na parang naiintindihan niya naman. Tumango naman siya. I think parang gutom na gutom na talaga siya. What, totoo ba itong nakita ko ngayon? Adam Novalez is now eating a vegetable? Kumakain na siya ng gulay? hahahaha.

Natapos nadin kaming mag dinner ni Adam, at ang ugok pinadalhan niya pa ako ng mga gulay at ibang mga specialty na putahi dito sa restaurant para kay Lola. Diko mapigilang mapangiti dahil kahit papaano naalala niya pa ang lola ko.

-----

"LOLA andito na ako." sigaw ko sa tapat ng bahay namin. As usual lumabas naman si Lola at sinalubong ako ng napakainit na yakap. Agad naman napansin ni Lola ang mga dala kong supot.

"Ano yan apo, ano yang dala mo?" tanong sa akin ni lola na parang nagtataka.

"Ou nga pala lola, this is from my boss, Adam. Yung lalaking pumunta dito last day ago. Magkasabay kasi kaming nag dinner kanina. at... ipinabigay niya po ito sa inyo."wika ko kay lola sabay pakita ng mga ulam na dala ko. Sumilay naman ang ngiti sa labi ni Lola na parang nanunukso sa akin.