Επίγειος Θεός

Αυτό που φοβόσουν

Το ζευγάρι έχει σηκωθεί από νωρίς, ώστε να ετοιμαστούν. Οι κινήσεις τους μέσα στο δωμάτιο είναι πολύ φυσιολογικές, σαν να το κάνουν χρόνια αυτό. Αυτή την στιγμή στέκονται μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου, με την Δήμητρα να διορθώνει κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες στα ρούχα της, ενώ ο Άλκης δίπλα της, την χαζεύει μέσα από τον καθρέφτη. Η κοπέλα το παρατηρεί, και αφήνει ένα αυθόρμητο γελάκι να της ξεφύγει
«τι;»
Τον ρωτάει, και εκείνος ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους του
«τίποτα»
Απαντάει, αλλά δεν παίρνει ούτε στιγμή το βλέμμα του από πάνω της. Η Δήμητρα παίρνει την χτένα από τον νιπτήρα, ώστε να χτενίσει τα μαλλιά της. Ο Άλκης μετακινείται, πηγαίνοντας να σταθεί πίσω της
«άφησε το σε μένα»
Μουρμουρίζει καθώς πιάνει μαλακά το χέρι της. Η Δήμητρα τον κοιτάζει δύσπιστη μέσα από τον καθρέφτη
«θέλεις να με χτενίσεις;»
«ναι. Υπάρχει κάτι περίεργο σε αυτό;»
Ρωτάει, φανερά προβληματισμένος. Η Δήμητρα αφήνει ένα μικρό γελάκι
«όχι»
Απαντάει τελικά, επιτρέποντας του να χτενίσει τα μαλλιά της. Ένα παιδικό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του καθώς περνάει την χτένα από τα σκούρα καστανά μαλλιά της. Οι αναμνήσεις από το παρελθόν, έρχονται ξανά στην επιφάνεια, φέρνοντας του εικόνες που είχε σχεδόν ξεχάσει. Όταν ήταν μικρός, του άρεσε να παίζει με τα μαλλιά της μητέρας του. Την αγαπούσε πολύ, και όταν την έχασε, ήταν σαν να έχασε όλον του τον κόσμο. Η Δήμητρα είχε παρατηρήσει πως ο Άλκης είχε χαθεί στις σκέψεις του, παρόλα που συνέχιζε να χτενίζει τα μαλλιά της
«όλα καλά;»
Ρωτάει έπειτα από μερικά λεπτά ησυχίας. Το βλέμμα του άντρα ενώνεται με το δικό της, μέσα από τον καθρέφτη
«σκεφτόμουν την μητέρα μου....»
Απαντάει λιτά, κάνοντας την Δήμητρα να σαστίσει
«όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε να παίζω με τα μαλλιά της»
Προσθέτει, σαν να μιλάει για κάτι απλό. Η Δήμητρα γυρίζει από την άλλη, ώστε να τον κοιτάξει με συγκίνηση μέσα στα μάτια
«μου κάνει εντύπωση που μου είπες κάτι δικό σου. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αρχίσει να μου ανοίγεσαι»
Λέει ενώ απλώνει τα χέρια για να χαϊδέψει το στήθος του. Ο Άλκης χαμογελάει τρυφερά
«σου είπα πως δεν έχω εμπειρίες. Δεν είχα ποτέ πριν μια σοβαρή σχέση, και τώρα που το επιχείρησα μαζί σου... μου φαίνεται πολύ παράξενο»
Η Δήμητρα του ανταποδίδει το χαμόγελο, καθώς πλησιάζει το πρόσωπο του
«χαίρομαι που έχω την πρωτιά»
Ψιθυρίζει και έπειτα φιλάει την γωνία του στόματος του. Δεν είχε ξυρίσει τα γένια του, αλλά δεν την πείραζε, ίσα ίσα που της άρεσαν πάνω του
«κι εγώ χαίρομαι που σε βρήκα Δήμητρα»
Αποκρίνεται με τον ίδιο τόνο, και μετά φιλάει το χέρι της
«άντε, ετοιμάσου να φύγουμε»
Προσθέτει, κάνοντας την Δήμητρα να του χαμογελάσει χαζά.