Επίγειος Θεός

Μαθαίνοντας εσένα

Το ίδιο βράδυ, η Δήμητρα βρίσκεται ξαπλωμένη ανάσκελα στο κρεβάτι της, κοιτάζοντας το ταβάνι. Ένα αχνό χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στα χείλη της, ενώ τα μάτια της λάμπουν. Πρώτη φορά ένιωθε κάτι τόσο περίεργο. Ήταν ενθουσιασμένη, χαρούμενη, ένιωθε ότι πραγματικά πετάει στα σύννεφα. Η παρέα του πάτερ Νικηφόρου της έκανε καλό, η τουλάχιστον έτσι αισθανόταν. Ξαφνικά ακούει ένα απαλό χτύπημα από την πόρτα. Αμέσως ανακάθεται στην θέση της
«ναι;»
Λέει και η πόρτα ανοίγει, αποκαλύπτοντας μία μπερδεμένη Αφροδίτη. Η Δήμητρα σαστίζει
«τι έγινε;»
«έχω να σου πω»
Η φωνή της ακούγεται κάπως διστακτική. Η Δήμητρα χτυπάει μαλακά το χέρι της στο στρώμα, κάνοντας της νόημα να καθίσει δίπλα της. Η Αφροδίτη χωρίς κανέναν ενδοιασμό, κλείνει την πόρτα και τρέχει προς το μέρος της κολλητής της
«και τώρα πες μου, τι σου συνέβη»
«βασικά, είναι λίγο... περίπλοκο»
Λέει και η Δήμητρα κατσουφιάζει
«περίπλοκο; δηλαδή;»
«δηλαδή...»
Κάνει παύση και ξεφυσά. Ήθελε να μιλήσει στην κολλητή της, αλλά φοβόταν πως θα της πει αυτό που δεν θέλει να ακούσει
«εχθές εγώ και ο Σπύρος... το κάναμε»
Η Δήμητρα σαστίζει
«πότε πρόλαβες ρε Αφροδίτη;»
«ήταν αργά, στο σπίτι του δεν ήταν κανείς, και... ε δεν ξέρω πως να σου το περιγράψω, απλά έγινε»
«και;»
Ρωτάει η Δήμητρα
«τι και;»
«σου άρεσε;»
Λέει και η Αφροδίτη ξεφυσά
«νομίζω πως ναι»
Η απάντηση της ήταν διστακτική, αλλά το ύφος της δεν έδειχνε απογοήτευση
«νομίζεις; η τελικά ήταν χάλια;»
«βασικά, ήταν τέλειο. Θα μπορούσα να πω πως ήταν το καλύτερο σεξ που έχω κάνει»
Η Δήμητρα γελά στην αποκάλυψη της κολλητής της
«άτσα ο Σπυράκος!»
Λέει και η Αφροδίτη κοκκινίζει από ντροπή
«έλα ρε»
Γκρινιάζει η μελαχρινή κοπέλα, ώσπου τελικά ξεσπούν και οι δύο σε τρανταχτά γέλια
«εσύ με τον Στέφανο τι έγινε;»
Ρωτάει η Αφροδίτη, κάνοντας την Δήμητρα να σοβαρέψει απότομα
«τίποτα»
Απαντάει, ανασηκώνοντας δήθεν αδιάφορα τους ώμους της
«ο Σπύρος μου είπε ότι φιληθήκατε, αλλά το σταμάτησες»
Αυτόματα η Δήμητρα ρίχνει μια νοητή μούτζα στον εαυτό της. Δεν είχε μιλήσει ακόμη στην Αφροδίτη για το περιστατικό με τον Στέφανο. Θα μπορούσε να πει πως το είχε ξεχάσει κιόλας, σαν να μην συνέβη ποτέ. Ειρωνική που είναι η ζωή μερικές φορές
«ναι, είναι αλήθεια»
«γιατί δεν μου το είπες;»
Ρωτάει η Αφροδίτη, όχι από περιέργεια, αλλά για να επιβεβαιώσει πως είναι όλα εντάξει μεταξύ τους
«δεν το... θεώρησα... σημαντικό»
Η μελαχρινή κοπέλα σαστίζει καθώς ακούει τα λόγια της κολλητής της
«έχεις πυρετό; νιώθεις καλά; τι έχεις πάθει;»
«απλώς... νομίζω ότι μου πέρασε»
Αποκρίνεται η Δήμητρα, μπερδεύοντας περισσότερο την κολλητή της
«σου πέρασε; από μικρή είχες κόλλημα μαζί του, και τώρα σου πέρασε;»
«ναι, απλά μου πέρασε. Δεν είναι απίθανο»
Η Αφροδίτη την κοιτάζει έκπληκτη, ίσως και σοκαρισμένη. Ξαφνικά άρχισε να νιώθει πως έχει μια άλλη Δήμητρα δίπλα της, λες και κάτι είχε αλλάξει μέσα της
«κάτι παίζει, δεν θα μου το βγάλεις από το μυαλό»
Η Δήμητρα άρχισε να τρέμει. Βαθιά μέσα της ένιωθε ντροπή για κάτι που ούτε η ίδια ήξερε, αλλά με τον καιρό θα το καταλάβαινε.