Επίγειος Θεός

Τα πράγματα στενεύουν

Η νεαρή κοπέλα στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη, κοιτάζοντας το είδωλο της. Ένιωθε πως κάτι είχε αλλάξει μέσα της, λες και έβλεπε μια άλλη κοπέλα μπροστά της. Την ίδια εντύπωση είχαν και όλοι οι φίλοι της, κυρίως η Αφροδίτη. Τα ακροδάχτυλα της αγγίζουν διστακτικά τα χείλη της. Τα μάτια κλείνουν, και το μυαλό γυρίζει εκεί, την στιγμή που τόλμησε να φιλήσει το χέρι του. Δεν ήταν κάποια παράλογη κίνηση προς έναν παπά, αλλά για την Δήμητρα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ξαφνικά ακούγεται ένα απότομο άνοιγμα από την πόρτα. Η κοπέλα ξαφνιάζεται, με αποτέλεσμα να γυρίσει απότομα από την άλλη μεριά
«αντε ρε, πόσες ώρες θα κάνεις;»
Η φωνή της Αφροδίτης ακουγόταν αγανακτισμένη. Η Δήμητρα όμως δεν δείχνει να την καταλαβαίνει
«τι είπες;»
«που είσαι χαμένη;»
Ρωτάει και η Δήμητρα κουνάει ελαφρώς το κεφάλι
«τι εννοείς;»
«εννοώ ότι είσαι τελείως στον κόσμο σου. Τι σου συμβαίνει ρε Δήμητρα;»
Τώρα φαινόταν θλιμμένη, σχεδόν απογοητευμένη από την κολλητή της
«ας μην κάνουμε πάλι την ίδια συζήτηση»
Αποκρίνεται η Δήμητρα και ανοίγει την ντουλάπα της. Η Αφροδίτη μένει μαρμαρωμένη στη θέση της, παλεύοντας με τον εαυτό της. Δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο, ήταν έτοιμη πλέον να ξεσπάσει, όπως ένα ηφαίστειο. Σφίγγει τα δόντια, ώσπου τελικά ξεκινά να μιλά
«έκανα κάτι εγώ;»
Η Δήμητρα σταματά τις κινήσεις της, και την ξανά κοιτάζει
«όχι. Γιατί το ρωτάς αυτό;»
«επειδή δεν μου μιλάς. Έχω καταλάβει πως σου έχει συμβεί κάτι σοβαρό, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη τι!»
Η Δήμητρα νιώθει κάτι σαν ενοχή να τυλίγει την καρδιά της. Δεν ήθελε να της κρύβεται, αλλά δεν είχε κι άλλη επιλογή. Δεν ήταν ακόμη έτοιμη να μοιραστεί το μυστικό της
«δεν μου έχει συμβεί τίποτα»
Η Αφροδίτη κλείνει δυνατά την πόρτα, κάνοντας την Δήμητρα να τιναχτεί από την θέση της
«μπορείς τουλάχιστον να μη μου λες ότι όλα είναι εντάξει; σε βλέπω, καταλαβαίνω τι γίνεται, δεν είμαι χαζή!»
Η Δήμητρα παίρνει μια βαθιά ανάσα πριν γυρίσει προς την μεριά της κολλητής της
«δεν είπα ότι είσαι χαζή»
«με αυτά που κάνεις, αυτό μου δείχνεις. Μπορείς επιτέλους να μου εξηγήσεις με απλά λόγια τι σου συμβαίνει;»
Η κοπέλα χαμογελά αχνά, καθώς τα ακροδάχτυλα της αγγίζουν ξανά τα καλοσχηματισμένα χείλη της
«απλώς νιώθω πιο ήρεμη, ίσως πιο ανανεωμένη»
«το γιατί δεν καταλαβαίνω»
Αποκρίνεται σχεδόν μουρμουριστά η Αφροδίτη. Η Δήμητρα της ρίχνει ένα γλυκό χαμόγελο
«δεν χρειάζεται να ανησυχείς Αφροδίτη, όλα είναι καλά, αλήθεια»
Λέει και έπειτα πλησιάζει την ντουλάπα της για να αλλάξει ρούχα.