Επίγειος Θεός

Απρόσκλητος επισκέπτης

Την επόμενη μέρα, η Δήμητρα ξυπνάει στην αγκαλιά του Άλκη. Τα σώματα τους ήταν γυμνά, και το σεντόνι μπερδεμένο. Τραβιέται λίγο, ίσα ίσα για να κοιτάξει το πρόσωπο του. Κάτω από τις πρωινές ακτίνες του ήλιου, φαινόταν σαν ημίθεος. Πρώτη φορά αντίκριζε ένα τόσο όμορφο θέαμα. Το βλέμμα της χαμηλώνει στο γυμνό του σώμα, το οποίο καλυπτόταν μέχρι την μέση από το λευκό σεντόνι. Στο στήθος του υπήρχε ένα στρώμα από μαύρες τρίχες, και μία σειρά που οδηγούσε χαμηλά στην κοιλιά του. Ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο απλώνεται στα χείλη της, καθώς σκέφτεται τα χθεσινά γεγονότα. Εχθές για πρώτη φορά στην ζωή της έκανε έρωτα! πραγματικό, αγνό, και αργό έρωτα. Μπορεί στην αρχή, στο αυτοκίνητο, να ήταν λιγάκι απότομος μαζί της, όμως στην συνέχεια ήταν πολύ τρυφερός. Δεν είχε ξανά νιώσει έτσι στην ζωή της. Το χέρι της ακουμπάει διστακτικά το στήθος του. Η καρδιά του χτυπούσε σταθερά κάτω από τα δάχτυλα της. Είχαν πολλά θέματα να λύσουν, αλλά πρώτα ήθελε να απολαύσει αυτή την μικρή στιγμή ηρεμίας. Το βλέμμα της ανεβαίνει στο γαλήνιο πρόσωπο του. Ήθελε να κάνει τόσα πολλά πράγματα με αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν λες και τον ήξερε, λες και είχε την εικόνα του κρυμμένη κάπου στα βάθη του μυαλού του. Ασυναίσθητα, τα δάχτυλα της πειράζουν τις τρίχες του στήθους του, με αποτέλεσμα τα μάτια του Άλκη να ανοίξουν αργά. Τεντώνει το σώμα του, και έπειτα χαμηλώνει το βλέμμα στην όμορφη κοπέλα που βρίσκεται στην αγκαλιά του. Ξαφνικά φαινόταν τόσο διαφορετική στα μάτια του. Δεν ήταν απλά η Δήμητρα, η κοπέλα που του αρέσει, ήταν η δική του κοπέλα, αυτή που του ανήκε ψυχή τε και σώματι
«πόση ώρα έχει που ξύπνησες;»
Την ρωτάει με βραχνή φωνή ακόμη από τον ύπνο. Η Δήμητρα του χαμογέλα γλυκά, καθώς απλώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο του
«όχι πολύ»
Απαντά λιτά. Ο Άλκης της χαμογελά πλατιά, καθώς την κοιτάζει μέσα από τις βλεφαρίδες του. Φαινόταν τόσο χαριτωμένος αυτή την στιγμή, λες και αυτή ήταν η ζωή που του άξιζε
«είσαι πολύ όμορφη σήμερα το πρωί;»
Μουρμουρίζει, προκαλώντας ένα μικρό κοκκίνισμα στα μάγουλα της
«και εσύ είσαι πολύ γλυκός»
Αποκρίνεται χαμηλόφωνα, και έπειτα στρέφει το βλέμμα της αλλού. Χωρίς να το πολύ σκεφτεί, σκύβει και της δίνει ένα γρήγορο φιλί στο μάγουλο
«καλημέρα κορίτσι μου»
Ψιθυρίζει σχεδόν αισθησιακά πάνω στο δέρμα της, κάνοντας κάθε τρίχα στο σώμα της να ανασηκωθεί
«μου άρεσε αυτό»
Του αποκρίνεται με τον ίδιο τόνο. Ο άντρας χαμογελάει γλυκά, ενώ τρίβει την μύτη του με την δική της
«από δω και πέρα έτσι θα είμαστε»
Κι αυτό είναι μια πραγματική υπόσχεση. Η Δήμητρα τον κοιτάζει έκπληκτη
«αυτό σημαίνει πως το αποφάσισες; θα το κάνεις;»
«μετά από το χθεσινό, δεν υπάρχει γυρισμός για εμένα»
Της απαντά καθώς χώνεται στην αγκαλιά της. Η Δήμητρα νιώθει την ευτυχία να ανθίζει μέσα της, σαν λουλούδι την άνοιξη.