Επίγειος Θεός

Ένα κοινό μυστικό

Το ίδιο βράδυ, η Δήμητρα βρίσκει μια δικαιολογία για να ξεφύγει από τους γονείς της. Η μητέρα της είχε αρχίσει να υποψιάζεται πως κάποιος άντρας βρισκόταν στην ζωή της κόρης της. Από την άλλη ο πατέρας της δεν έδινε καμία σημασία, καθησύχαζε τον εαυτό του, με την δικαιολογία ότι η Δήμητρα ήταν αρκετά ώριμη για να προσέχει τον εαυτό της και τις παρέες της. Το ταξί σταματάει έξω από το ξενοδοχείο, και η Δήμητρα αφήνει τα λεφτά της κούρσας στον ταξιτζή, πριν βγει από το αυτοκίνητο. Με γρήγορα βήματα, ανεβαίνει στον τρίτο όροφο, ώστε να βρεθεί έξω από το δωμάτιο του. Μόλις χτυπάει το ξύλο, η πόρτα ανοίγει, και ο Άλκης την τραβάει απότομα μέσα στο δωμάτιο. Η Δήμητρα αφήνει μια τσιρίδα έκπληξης, που σιγά σιγά καταλήγει σε γέλιο
«άργησες λίγο»
Της λέει με παιχνιδιάρικο τόνο
«είχε κίνηση. Τι να κάνουμε, από χωριό έρχομαι»
Του αποκρίνεται με τον ίδιο τόνο. Ο νεαρός άντρας γελάει, καθώς την σηκώνει στην αγκαλιά του και την στριφογυρίζει. Η Δήμητρα γελάει δυνατά πλέον, αφήνοντας την ευτυχία τους να γεμίσει το δωμάτιο
«σημασία έχει που ήρθες»
Λέει καθώς την αφήνει να πατήσει στα πόδια της. Τώρα τα πρόσωπα τους είναι σοβαρά, και τα βλέμματα τους προδίδουν τον πόθο που γεννιέται σιγά σιγά μέσα τους
«μου έλειψες»
Ψιθυρίζει ο Άλκης, καθώς την μετακινεί στο κρεβάτι του δωματίου. Την αφήνει να πέσει απαλά στο στρώμα, ώστε να βρεθεί από πάνω της
«κι εμένα»
Αποκρίνεται και τα χείλη τους γίνονται ένα, δημιουργώντας μία απρόσμενη έκρηξη πάθους αλλά και έρωτα. Η ατμόσφαιρα ανάμεσα τους άρχιζε να αλλάζει ξανά. Τα χέρια της Δήμητρας γινόντουσαν όλο και πιο τολμηρά, καθώς προσπαθούσε να τραβήξει την μπλούζα πάνω από το κεφάλι του. Ο Άλκης λαχταρούσε να νιώσει το κορμί της να τρέμει στα χέρια του, αλλά πρώτα έπρεπε να συζητήσουν
«μισό λεπτό, μισό λεπτό»
Λέει καθώς σταματάει το φιλί. Η Δήμητρα τον κοιτάζει ξέπνοη
«τι έγινε; έκανα κάτι λάθος;»
Ρωτάει αμέσως, νιώθοντας φόβο για την ξαφνική του αντίδραση. Ο Άλκης χαμογελάει στραβά, θέλοντας να την καθησυχάσει
«όχι κορίτσι μου, απλώς θέλω να συζητήσουμε για κάτι»
Λέει ενώ ανακάθεται. Η Δήμητρα τον μιμείται, έτσι ώστε να βρίσκονται στο ίδιο ύψος
«για τι;»
Τον ρωτάει, νιώθοντας περίεργη τώρα. Ο άντρας περνάει νευρικά το χέρι από τα μαλλιά του
«σήμερα ήρθε ο μικρότερος αδερφός μου από την Αθήνα, ο Αλέξανδρος»
«και λοιπόν;»
Αποκρίνεται αδιάφορα η Δήμητρα. Ο Άλκης ρουθουνίζει
«δεν τον έχεις γνωρίσει, για αυτό το λες έτσι»
«ναι, αλλά μπορώ να τον γνωρίσω»
Το πρόσωπο του Άλκη σκληραίνει καθώς ακούει τα λόγια της
«αυτό δεν πρόκειται να συμβεί»
Η φωνή του είναι κατηγορηματική. Η Δήμητρα όμως δεν μπορεί να τον καταλάβει
«υπάρχει θέμα με τον αδερφό σου; η με μένα;»
Ρωτάει ευθέως. Εκείνος κατσουφιάζει
«με σένα; από που και ως που;»
«για να μην θέλεις να με γνωρίσεις στους δικούς σου, σημαίνει ότι η κάτι πάει λάθος μαζί τους, η με μένα»
Ο Άλκης χαμογελάει τρυφερά ενώ απλώνει τα χέρια για να αγκαλιάσει με τις παλάμες του το πρόσωπο της
«δεν φταις σε τίποτα εσύ, θέλω να το θυμάσαι αυτό»
Της ψιθυρίζει, λες και της εκμυστηρεύεται κάποιο μυστικό. Η Δήμητρα αφήνει έναν μικρό αναστεναγμό να ξεφύγει από τα χείλη της
«θέλω κάποια στιγμή να μου εξηγήσεις τι συμβαίνει με την ζωή σου»
Μουρμουρίζει, προκαλώντας του ένα θλιμμένο χαμόγελο
«κάποια στιγμή, θα γίνει κι αυτό»
Αποκρίνεται ενώ ο αντίχειρας του αγγίζει το κάτω χείλος της
«πρέπει να συζητήσουμε και για την σχέση μας»
Η Δήμητρα τον κοιτάζει σοκαρισμένη
«τι έχει η σχέση μας;»
«μην αγχώνεσαι κορίτσι μου. Απλώς θέλω να σου πω πως... το καλύτερο θα ήταν να το κρατήσουμε για λίγο κρυφό»
Λέει ενώ τα δάχτυλα του μετακινούνται στα μαλλιά της
«κι εγώ ήθελα να σου το προτείνω αυτό»
Αποκρίνεται χαμηλόφωνα. Ο Άλκης σκύβει αργά προς το πρόσωπό της, ώστε να τρίψει την μύτη του στην δική της
«σ'ευχαριστώ ξανά για την κατανόηση που μου δείχνεις»
Λέει και έπειτα την φιλάει στα χείλη. Η κοπέλα όμως δεν τον αφήνει να απομακρυνθεί, αντιθέτως, πιάνει το κεφάλι του, κάνοντας το φιλί πιο έντονο. Ο Άλκης ανταποκρίνεται, πιάνοντας την μπλούζα της από τις άκρες
«σε θέλω, όσο δεν θέλησα τίποτα άλλο στην ζωή μου»
Ψιθυρίζει πάνω στα χείλη της και τραβάει την μπλούζα πάνω από το κεφάλι της. Τα καστανά της μάτια τον κοιτάζουν με έκπληξη, αλλά και τρυφερότητα. Τα χείλη τους ξανά ενώνονται, με περισσότερο πάθος αυτή την φορά. Ο Άλκης την ξαπλώνει στο κρεβάτι από κάτω του, και επιτίθεται στον εκτεθειμένο λαιμό της. Η κοπέλα αναστενάζει, αφήνοντας τις αισθήσεις της να παρασυρθούν σε ένα ερωτικό παιχνίδι. Τώρα πια ήταν εντελώς ελεύθεροι να ζήσουν αυτό που ξεκίνησαν. Όμως υπήρχαν ακόμη κάποια πράγματα που έπρεπε να λυθούν. Σε λίγα λεπτά, ο Άλκης ξεφορτώνεται τα ρούχα της Δήμητρας, αφήνοντας την ημίγυμνη, με τα εσώρουχα από κάτω του. Ανασηκώνεται λίγο, ίσα ίσα για να την θαυμάσει. Φαινόταν υπέροχη έτσι, παραδομένη από κάτω του, με την ανάσα της να έχει επιταχυνθεί, και τα μάγουλα της να έχουν ροδοκοκκινίσει
«είσαι πολύ όμορφη κορίτσι μου»
Της λέει με βραχνή φωνή. Η Δήμητρα απλώνει τα χέρια για να χαϊδέψει το πρόσωπο του. Φαινόταν χαμένος στα μονοπάτια του έρωτα, χαμένος και απόλυτα ερωτευμένος μαζί της. Σιγά σιγά σηκώνεται, ώστε να καθίσει στα γόνατα της πάνω στο κρεβάτι. Ο Άλκης την μιμείται, χωρίς να χάνει επαφή με τα μάτια της. Η κοπέλα δείχνει διστακτική για λίγο, ώσπου τελικά απλώνει τα χέρια στις άκρες της μπλούζας του. Ο Άλκης συνεργάζεται μαζί της, σηκώνοντας τα χέρια του ψηλά. Μόλις την ξεφορτώνεται, τα βλέμματα τους ξανά παίρνουν θέση, δηλώνοντας την αγάπη που ανθίζει αργά και προσεκτικά μέσα τους. Η κοπέλα δαγκώνει το κάτω χείλος της, νιώθοντας για λίγο διστακτική. Ο Άλκης άρχισε να καταλαβαίνει τι θέλει να κάνει
«είμαι δικός σου, δεν χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα άλλο»
Της λέει ψιθυριστά, δίνοντας της θάρρος να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε. Χωρίς ενδοιασμούς, απλώνει το χέρι για να αγγίξει τον λαιμό του, και συγκεκριμένα το μήλο του Αδάμ. Ο Άλκης κλείνει τα μάτια, αφήνοντας τις αισθησιακές του ανάσες να ξεφύγουν από τα υπέροχα χείλη του. Η Δήμητρα νιώθει το στόμα της να ξερένεται μπροστά σε αυτό το θέαμα. Τα δάχτυλα της κατεβαίνουν στο στέρνο του, αγγίζοντας κάθε σπιθαμή του δέρματος του. Είχε πραγματικά δυνατό σώμα, η Δήμητρα μπορούσε να το νιώσει καθαρά πλέον. Τα καστανά της μάτια τον κοιτάζουν με θαυμασμό, ώσπου τα δάχτυλα της παίρνουν την πρωτοβουλία να κατέβουν πιο χαμηλά, στο στήθος του. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά από πόθο. Η ατμόσφαιρα γύρω τους είχε γίνει έντονη, αφροδισιακή. Τα βλέμματα τους συναντώνται ξανά. Σκοτεινά μαύρα, καρφωμένα σε παθιασμένα καστανά. Με μια γρήγορη κίνηση, ο Άλκης την αρπάζει στην αγκαλιά του, και πέφτει πίσω στο κρεβάτι, με αποτέλεσμα η Δήμητρα να βρεθεί από πάνω του
«Άλκη-»
«μπορείς να με κάνεις ότι θέλεις Δήμητρα, ότι θέλεις...»
Αποκρίνεται αμέσως, και τα χείλη του ορμούν στα δικά της. Το δωμάτιο ήταν πιο φωτεινό από κάθε άλλη φορά, γιατί αυτοί οι δύο το φώτιζαν, με τον έρωτα τους
«σου ανήκω κορίτσι μου... ολοκληρωτικά»
Ψιθυρίζει πάνω στα μισάνοιχτα χείλη της. Η Δήμητρα αρχίζει να τον φιλάει σε όλο το πρόσωπο, δείχνοντας του σεβασμό. Δεν ντρεπόταν πλέον, δεν φοβόταν. Αυτός ο άντρας ήταν δικός της, και είχε το δικαίωμα να τον αγγίζει, να τον νιώθει, να τον αγαπάει.