Επίγειος Θεός

Όταν ο έρωτας έρχεται σε ρήξη

«πως μας φαντάζεσαι;»
Ρωτάει η Δήμητρα, με παιχνιδιάρικο τόνο. Πλέον βρισκόντουσαν γυμνοί κάτω από το σεντόνι, με την Δήμητρα κουλουριασμένη στο πλευρό του Άλκη, ενώ τα πόδια τους ήταν μπλεγμένα
«τι εννοείς;»
«το μέλλον μας, πως το φαντάζεσαι;»
«τι να φαντάζομαι;»
Την πειράζει, και εκείνη χαχανίζει, σαν μικρό κοριτσάκι
«έλα, μην παίζεις μαζί μου. Πες»
«να μην παίζω μαζί σου;»
Αποκρίνεται με παιχνιδιάρικο ύφος, καθώς πλησιάζει απειλητικά τα χείλη του στα δικά της
«Άλκη»
Προσπαθεί να τον μαλώσει, αλλά τα χαχανητά της δεν την αφήνουν. Ο Άλκης την φιλάει παιχνιδιάρικα σε ολόκληρο το πρόσωπο, κάνοντας τα γέλια της ακόμη πιο δυνατά
«αφού σου αρέσει όταν παίζω μαζί σου»
Λέει πειραχτικά, ανασηκώνοντας το φρύδι του. Η Δήμητρα τον κοιτάζει έκπληκτη, αλλά και κεφάτη ταυτόχρονα
«έχεις γίνει πολύ πρόστυχος εσύ»
Αποκρίνεται και έπειτα του δίνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη
«λέγε, πως μας φαντάζεσαι στο μέλλον;»
Ο Άλκης επιστρέφει στην προηγούμενη του θέση, κοιτάζοντας σκεπτικός το ταβάνι. Η Δήμητρα ανακάθεται, κρατώντας σφιχτά το σεντόνι γύρω από το σώμα της
«πως μας φαντάζομαι...»
Επαναλαμβάνει, δημιουργώντας έναν κόμπο ανησυχίας στην Δήμητρα
«δεν ξέρω. Ίσως σε κανένα έρημο νησί, να μένουμε μόνοι μας, μακριά από όλους και από όλα»
Λέει ενώ την πλησιάζει για να την φιλήσει στο μάγουλο. Η Δήμητρα γελάει
«κι εγώ θέλω να σε έχω αποκλειστικά δικό μου, για πάντα»
Οι κόρες των ματιών του διαστέλλονται καθώς ακούει τα λόγια της. Δεν μπορούσε να το κρύψει πλέον, ήταν αθεράπευτα ερωτευμένος με αυτό το κορίτσι. Μπορεί να μην την ξέρει πολύ καιρό, αλλά οι στιγμές που έχουν περάσει μαζί, μετράνε για μια ζωή. Τα χείλη τους γίνονται ξανά ένα, δημιουργώντας ένα ζεστό συναίσθημα στις καρδιές τους. Δυστυχώς η μαγεία χάνεται, μόλις ακούγεται το τηλέφωνο του Άλκη
«συγγνώμη κορίτσι μου»
Ψιθυρίζει καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι
«ναι»
Η φωνή του ακούγεται αυστηρή. Η Δήμητρα μένει στην θέση της, κοιτάζοντας το γυμνό του σώμα. Αναμφίβολα ο Άλκης ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας. Δεν ήταν γυμνασμένος, μα το κορμί του ήταν δυνατό. Οι τρίχες που κάλυπταν το στήθος του, τον έκαναν να φαίνεται ακόμη πιο ελκυστικός, και η σειρά που έφτανε χαμηλά, στο μέλος του. Πραγματικά, φαινόταν πολύ δεσποτικός αυτή την στιγμή, παρόλα που ο ίδιος δεν το καταλάβαινε
«εντάξει Αλέξανδρε, καλό βράδυ»
Η δυνατή φωνή του, την βγάζει λίγο απότομα από την φούσκα των σκέψεων της. Τα βλέμματα τους συναντώνται, όμως ο Άλκης δεν φαίνεται να έχει καταλάβει για ποιον λόγο τον κοιτάζει τόσο έντονα
«έχω κάτι;»
«ναι»
Λέει η κοπέλα, θέλοντας να τον πειράξει λίγο
«τι;»
«είσαι κούκλος»
Απαντά, ενώ ένα γλυκό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της. Ο Άλκης της το ανταποδίδει, καθώς σκύβει για να αφήσει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της
«ώστε τέτοιες απόψεις έχεις για εμένα;»
«αμέ»
Μουρμουρίζει και ξανά φιλιούνται, μόνο που αυτή την φορά, κρατάει για περισσότερη ώρα
«όλα καλά με το τηλεφώνημα;»
Τον ρωτάει μόλις σταματάνε
«θα μπορούσες να πεις πως ήταν και άσχημα»
Της απαντά, κάνοντας την να κατσουφιάσει
«δηλαδή;»
«δηλαδή... αύριο δεν θα μπορέσουμε να συναντηθούμε»
Αμέσως πετάγεται από το κρεβάτι, σαν ελατήριο
«ορίστε;»
«πρέπει να συναντήσω τον Αλέξανδρο, και... δεν θέλω να σε δει, καταλαβαίνεις;»
Η Δήμητρα μένει άφωνη καθώς βγάζει το δικό της συμπέρασμα. Τα χέρια της σφίγγονται σε γροθιές, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τον Άλκη
«ντρέπεσαι για μένα;»
Η ερώτηση της ακούγεται αυθόρμητη, όμως δεν είναι. Ο άντρας νευριάζει
«μην ακούω βλακείες»
«αυτό είναι το μοναδικό λογικό συμπέρασμα που μπορώ να σκεφτώ, λυπάμαι»
Του πετάει απότομα, και έπειτα σκύβει για να μαζέψει τα ρούχα της από το πάτωμα. Ο Άλκης στριφογυρίζει τα μάτια του, φανερά αγανακτισμένος. Την πιάνει από τον αγκώνα, και την τραβάει στην αγκαλιά του, με αποτέλεσμα να αφήσει ένα επιφώνημα έκπληξης
«η ιστορία με την οικογένεια μου είναι περίπλοκη. Δεν θέλω να σε γνωρίσω ούτε στον Αλέξανδρο, ούτε στον πατέρα μου. Τα είπαμε και εχθές αυτά»
«γιατί;»
Τον ρωτά απότομα. Ο άντρας κλείνει για μερικά λεπτά τα μάτια του, θέλοντας να ηρεμήσει τον εαυτό του. Πρώτη φορά, μετά από τόσα χρόνια, ένιωθε θυμό, πραγματικό θυμό!
«δεν θέλω να σου εξηγήσω τώρα, αλλά σου υπόσχομαι πως κάποια στιγμή, πολύ σύντομα, θα σου τα πω όλα»
Τώρα η φωνή του ακούγεται πιο ήπια, και το πρόσωπο του έχει μαλακώσει. Η Δήμητρα αρχίζει να αισθάνεται τύψεις για τον τρόπο με τον οποίο του φέρθηκε μόλις τώρα
«δεν θέλω να ξανά ακούσω αυτές τις βλακείες από εσένα. Είσαι ο πιο πολύτιμος άνθρωπος που έχω στην ζωή μου»
Αποκρίνεται και έπειτα σκύβει για να φιλήσει το μέτωπο της. Η Δήμητρα αφήνει μια ανάσα ανακούφισης να ξεφύγει από τα χείλη της, ενώ τα μάτια της κλείνουν
«συγγνώμη. Απλά είμαι ανασφαλής απέναντι σου»
Ψιθυρίζει και ο Άλκης χαμογελάει
«κι αυτό επειδή είσαι ερωτευμένη. Όπως είμαι κι εγώ μαζί σου»
Αποκρίνεται ενώ τα βλέμματα τους συναντώνται. Για μία ακόμη φορά, η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει μεταξύ τους, είχε γίνει πιο ερωτική. Τα χείλη τους ενώνονται, δίνοντας ζωή στο πάθος που υπάρχει μέσα στις καρδιές τους.