كسوف

قسمت ١٦

امروز ديگه بيدار شدنم سخت نبود،با انرژى پاشدم و صبحونمو خوردم و رفتم مدرسه
اولين چيزى كه چشممو گرفت چشاى قرمز و ورقلمبيده ى رها بود،خدا به خير بگذرونه
"رها،چى شده؟"
منو كه ديد بغضش تركيد،زد زير گريه
بغلش كردم
"رها حرف بزن خب،چى شده دختر؟"
سرشو از تو بغلم اورد بيرون و نگام كرد،اومد حرف بزنه ولى نتونست،بازم گريه كرد
"يه ديقه گريه نكن بگو ببينم چى شده"
"مانلى..."
"جونم؟"
"گند زدم،گند،ميفهمى؟خودمو بدبخت كردم،كاشكى به حرفت گوش ميدادم"
و زد زير گريه
نه،خدايا،اونى كه من فكر ميكنم نباشه،نه نميتونه ...
"رها چه غلطى كردى؟"
"ديشب رفتم خونه ى امير،كاشكى نميرفتم مانلى"
"خداى من ... چيكارت كرد؟"
"همون كارى كه نبايد ميكرد"
"واى ديوونه،خودتو بدبخت كردى،چرا گوش ندادى به حرفم آخه؟"
"نميتونستم درست تصميم بگيرم،امير خيلى رو مغزم كار كرده بود،چى كار كنم من؟"
"كارى از دستت بر نمياد،كاريه كه شده،الان امير چجوريه؟"
"از ديشب حرف نزديم،مانلى يعنى چى ميشه؟"
"نميدونم واقعا...فقط نميذاريم چيذه بدى شه،قول ميدم"
"ديگه بدتر از اين كه نميتونه بشه"
"سخت نگير رها،چيزيه كه شده،فقط به هيچكس نگو،هيچكس"
"باشه،من خيلى احمقم نه؟"
اومدم بهش بگم آره ولى معلم شيميمون اومد تو
"مشقاتونو بذارين رو ميز"
خدارو شكر كه قبلا نوشته بودم،ديدم رها خشكش زد
"نگو كه ننوشتى"
"واى مانلى بدبخت شدم،الان ميندازتم بيرون"
"چرا ننوشتى؟"
"به نظرت من ديشب ميتونستم درس بخونم؟"
"نه خب،بهش بگو مشكل داشتى"
"ميدونى كه قبول نميكنه"
"حالا تو بگو"
"باشه"
مشقارو كه ميديد هر كى كه حتى يه ذره ناقص بود و مينداخت بيرون،واى ديوونس اين
"اديب،ببينم"
نشونش دادم دفترمو،كامل بود،هيچى نگفت،رفت سمت رها
"آقا،ببخشيد من ننوشتم"
"يعنى چى كه ننوشتم،چرا؟"
"يه مشكلى داشتم"
"من مشكل حاليم نميشه،ميمردى ام بايد مينوشتى،پاشو برو بيرون نبينمت ديگه"
"ولى آقا"
"ولى نداره،سريع بيرون"
زد زير گريه و رفت بيرون
همينجوريش حالش بد بود،اينم بد ترش كرد،واقعا نميدونم با اين گندى كه زده چيكار ميخواد بكنه،جزئياتو ازش نپرسيدم كه مجبور نباشه توضيح بده،بعدا هروقت خودش راحت بود بهم ميگه
واى خدا،چقدر اين دختر احمقه
تمام زنگ حواس و فكرم پيشه رها بود،اصلا شيمى نفهميدم،منتظر بودم زنگ بخوره زودتر برم پيشش
"مانلى اگه قراره حواست به كلاس نباشه توام ميتونى مثل دوست عزيزت برى بيرون"
"حواسم هست آقا"
"الان من چى گفتم؟"
"داشتين درباره ى پليمر شدن حرف ميزدين"
"اون ماله نيم ساعت پيش بود،ديدى حواست نيست؟ميخواى برى بيرون توام؟"
"نه حواسم هست ازين به بعد"
درس دادنشو ادامه داد
تاحالا هيچوقت با من خيلى بد حرف نزده،اونجور كه با بقيه حرف ميزنه،عجيبه،البته منم هيچوقت كارى نكردم كه باعث شه باهام بد شه
زنگ خورد،زود اومدم بيرون كه برم پيشه رها ولى تو راهرو اولين كسى كه بهش بر خوردم صفوى بود
مثل هميشه خوشتيپ و جذاب
"سلام آقاى صفوى"
"به،سلام مانلى،خوبى؟"
ديگه بهم ميگه مانلى
"ممنون مرسى،شما خوبين؟"
"آره،زنگ آخر كلاس داريم ديگه؟"
"بله"
"باشه،ميبينمتون پس"
يه لبخند بهش زدم و رفتم پيش رها
بغلش كردم،تو بغلم گريه كرد،چقدر دلم براش ميسوزه،كاشكى ميتونستم يه كارى براش بكنم
"رها"
"بله"
"نميگم گريه نكن،بايد خالى شى،ولى بيا به جاى گريه باهم فكر كنيم ببينيم چيكار ميتونى بكنى؟"
"نميخوام مانى،هيچ كار نميخوام بكنم،ميخوام بميرم فقط"
"اِ نگو اينجورى،يه كاريش ميكنيم،قول ميدم"
كاريش نميشه كرد ولى بايد آرومش كنم
"ميشه برى با خانم رفيعى حرف بزنى من برم خونه؟"
"نه رها،برى خونه كه چى؟بشينى گريه كنى جلو مامانت؟بدتره كه،همينجا پيشه خودمون باش حالت بهتر ميشه،حواسمون بهت هست"
"آخه درسا رو نميفهمم،معلما هى گير ميدن بهم"
"بدن،اونا كه نميدونن چه وضعيتى دارى،تو فقط پيش من باش"
"باشه"
"قربونت برم من،اشكال نداره،امير آدم بدى نيست،حتما قصد بدى نداره"
"چى بگم"
"هيچى نگو عزيزم،امروز هرچى گفت،هركارى كرد بهم بگو باشه؟"
"باشه"
زنگ خورد و رفتيم سر كلاس

Bache ha vaghean azatoon mamnoonam,tedade khanande ha resid be 1K
Bebakhshid age dir mishe update am,darsam sangine
Kolan age nazari darin behem begin
Vote yadetoon nare
Asheghetoonam <3