SERT BAKIŞLI PAPATYAM

22. Bölüm

Merhaba🤍

Özel sebeplerimden dolayı sizleri beklettiğim için özür dilerim

Biraz da motivasyonum düştü denilebilir çünkü gerçek hayatta bana ters bir bakış atılsa bile oturup ağlayabilecek bir insanım. Bazı yorumlar beni kırdı ve üzdü. İlk deneyimim olduğunu en başından belirtmiş olmama rağmen kaba bir dille yapılan yorumlar var. Umursamamaya çalışıp yoluma devam edeceğim inşallah.

Düşük bir enerjiyle yazdığım bölüm oldu. Lütfen kusuruma bakmayın. İlerleyen bölümleri elimden geldiğince daha da güzel yazmaya çalışacağım.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

Keyifli okumalar

🌼

"Kızım sen salak mısın? Kendini diş hekimi falan mı zannediyorsun? Adama diş dolgusu sormak da nereden çıktı?" diye isyan eden Beyza hala duyduklarının şokunu yaşıyordu.

Leyla, dün akşamki öpüşme olayından ve gündeme düşen cümlesinin ardından Cihan'ın konuşmasına müsaade etmeden olay mahallinden kaçarcasına ayrılmıştı. Eve gelip ailesine gelişigüzel bir açıklama yaptıktan sonra kendisini odasına kapatmış ve gece boyu uyuyamamıştı.
Sabahın erken saatlerinde, hem yaptığı saçmalığı anlatmak hem de üçüncü bir şahıstan yorum almak istediği için Beyza'nın kapısına dayanmıştı ve şu an ki konuşmayı yapıyorlardı.

"Ya Beyza ne bileyim ben ya...Bir an dilimin ucuna değince tutamadım kendimi pat diye söyleyiverdim. Çok mu saçma yoksa aşırı mı saçma?" Bir ümit, yaptığı davranışın absürt olmadığını kanıtlamaya çalışıyordu ama imkansızın da ötesinde bir imkansızlıktı.

"Bu yaptığın ne çok saçma ne de aşırı saçma. İkisi bir bütün olmuş ve çok aşırı saçma olmuş" dedi Beyza.

Leyla, duydukları ile kendisini Beyza'nın yatağına attı ve başını yastığın altına sokarak tüm gücüyle çığlık atmaya başladı. Bir yandan ayaklarını hızlı hızlı yatağa vuruyor bir yandan da elleriyle saçlarını çekiştiriyordu. Uzun bir süre bu hareketlerine devam etti.
Nefes almak için bir saniye durdu ve başını yastığın altından kaldırarak Beyza'nın yüzün baktı. Beyza gördüğü yüz ifadesi ile ürkerek bir adım geriye gitti. "N-ne...oldu?" diye sordu.

Bu soru ile Leyla gözlerini kapattı ve tekrardan geçmişe gitti. O malum sahne gözünde canlandı. Hatırladıkça yerin dibine giresi geliyordu. Gözlerini açtı ve Beyza ile buluşturdu. Hiçbir ümidi kalmamış insanın ruh haline bürünerek konuştu.

"Kanka, ben galiba boku yedim..."

Beyza, arkadaşının yaşadığı durumun komikliğine ve saçmalığına içten içe gülüyor fakat Leyla'nın çökmüş halini görünce de üzülüyordu. Onun daha fazla kendini yiyip bitirmemesi için olaya el atmaya karar verdi.

"Bak şimdi kuzum! Saat dokuza yaklaşıyor. Gel birlikte pastaneye gidelim, güzel güzel şeyler yapalım. Bu durumu daha fazla kafana takma. Olan oldu. Geçmişe gidip düzeltemeyeceğine göre kendini üzmenin hiçbir anlamı yok. Elbet her şey yoluna girer. Hem zaten Cihan hiçbir şey söylemedi. Belki de unutmuştur." Son cümleye tam olarak inanmıyor olsa da Leyla'yı rahatlatmak için söyleyivermişti Beyza.

Beyza'nın uzunca olan konuşmasını dinleyen Leyla, daha da kötü hissetmeye başladı. "Asıl problem de bu. Hiçbir şey söylememiş olması. Bak, kaç saat geçti olayın üstünden ama hala sesi çıkmadı."

"Belki de düşünmen ve rahatlaman için zaman veriyordur sana. Eğer üstüne gelirse tekrardan utanıp kaçacağını düşünüyordur." Bu sefer tüm söylediklerine inanıyordu Beyza.