SERT BAKIŞLI PAPATYAM

21. Bölüm

Merhaba canlarım🤍

Lütfen çok fazla şaşırın çünkü ben bile aşırı şaşkınım.
Bu bölümün uzunluğu nasıl böyle oldu hiçbir fikrim yok😱

Yazım hatalarım olabilir çünkü çok fazla kontrol edemedim.
Lütfen kusuruma bakmayın🙏🏼

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum
Keyifli okumalar...

🌼

O gün Cihan, evimin bulunduğu sokağın başında beni bırakmıştı ve Beyza ile buluşup eve geçmiştik.
Eve gelişimin ardından annemin soru bombardımanını atlatarak odama geçmeyi başarmış ve yatağıma uzanarak dinlenmeye başlamıştım.

İlerleyen günlerde Cihan, o Selin denilen kadınla konuşmuş ve ağzının payını verdiğini söylemişti. Bir daha böyle bir terbiyesizlik yapmayacağını söylemiş hanımefendi.

Yedik mi? Yemedik. Yemiş gibi yapalım bari.

Bu süre zarfında ayağım da gayet iyi olmuştu ve artık işimin başına dönme kararı almıştım. Benim işe gitmediğim tüm zamanlarda babam ve çok güvendiğim iş arkadaşım pastaneyi idare etmeyi başarmıştı.
Babam, yaşının getirdiği ufak tefek sıkıntıları olmasına rağmen tüm gücüyle benim için çabalamış ve kendisini epey yormuştu. Onu ve annemi -annemi tabii ki de ayırmıyorum çünkü benim için kendini hırpalayıp durdu- güzel bir tatile göndermeyi aklımın en işlek köşesine not ettim.

Bugün artık işbaşı yapma zamanım gelmişti. Üzerime krem rengi şortumu ve kahverengi tişörtümü giydim. Siyah saçlarımı düzleştirdim ve omuzlarımdan dökülmesine izin verdim. Makyajımı ise göz altı kapatıcısı, rimel ve şeftali tonlarında kullandığım rujum ile tamamladığımda bütünüyle hazır bulunmaktaydım.

Annemi öpücüklere boğdum ve daha fazla oyalanmadan beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Uzun zamandır işe gitmediğim için hızlı adımlar attım ve kendimi, heyecanla pastanemin önünde buldum.

Her detayını tek tek ilgilenerek yaptığım güzelliğine özlemle baktım.
Kaldırım haricinde dükkanımın önünde geniş bir boşluk vardı ve oraya rengarenk masalar ve sandalyeler yerleştirmiştim. Fakat en sevdiğim ve ilgilenmekten hoşlandığım yanı ise her köşesine yerleştirdiğim, birbirinden güzel çiçeklerimdi. Yokluğumda hiçbiri solmamış, özenle bakılmıştı. Bu kesinlikle babamın yapacağı bir işti.

Gözlerim hemen babamı aramaya başladı. Kasanın yanında bir müşteriyle ilgilendiğini fark ettim. Hesabı aldı ve müşteriyi yolcu ederken başını kapıya doğru döndürdü. Göz göze geldik. Öncelikle kaşlarını çatacak gibi oldu ama daha sonra "sen iflah olmazsın" der gibi gülümseyerek başını iki yana salladı. Çünkü bu sabah kahvaltıda, işe gelmemem gerektiğini ve biraz daha dinlenmemi kesin bir dille söylemişti. Fakat, artık iyiydim ve daha fazla yorulmasına müsaade edemezdim. Bu nedenle onun sözlerini dinlemedim.

Ben de gülümsedim ve ellerimi havaya kaldırarak heyecanla sallamaya başladım. Hızlı adımlarla içeri girdim ve babamın yanına ulaşarak kollarımı boynuna doladım. O da şefkatli kollarıyla, beni sarsılmaz göğsüne yasladı.
"Canım babam, hakkını nasıl öderim senin? İyi ki varsın" dedim. Kollarımı çözdüm ve yüzüne baktım. Babam bir adım geri çekildi ve dolmaya başlayan gözlerini kaçırarak konuştu
"Sen de iyi ki varsın güzel Leyla'm. Sen benim biricik kızımsın, ilk ve son göz ağrımsın. Ne yapıyorsam karşılık beklemeden yapıyorum"dedi.

Ah! Bu tontiş yanaklı adam beni duygulandırmayı her zaman başarıyor.

Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde ortamın havasını değiştirmek için konuştum.
"Canım babacığım, seni seviyorum. Yokluğumda çok yorulmuş olmalısın. Hadi artık eve git ve annemle baş başa takıl."   Cümlemin sonunda imalı bir göz kırptım. Bu tavrıma, kızgınmış gibi bir yüz ifadesi takındı ama yıllardır süregelen muhabbetlerimizde benim bu tarz imalarım hep oluyordu. Adam alışkındı ayol.