SARANG

💜 တူနှစ်ကိုယ် 💜

ဂျောင်ကုအကဲပိုက အိမ်ရှေ့စံလေးကို လွမ်းခဲ့ရသမျှ အခန်းထဲရောက်မှ အတိုးချချစ်ပစ်မည်ဟု တေးထားပီး လိုက်လာခဲ့သည်.....

" ဒါဘာလိုက်လုပ်တာလဲ....ခမည်းတော်ဆီ အရင်သံတော်ဦးမတင်သေးဘူးလား...."

" ခမည်းတော်က ဒီချိန်ဆို စက်တော်ခေါ်နေလောက်ပီမို့ မနက်မှသွားတွေ့တော့မလို့....ခုအရေးကြီးဆုံးလေးဆီ အရင်ရောက်လာတာကို နှင်လွှတ်တော့မလို့လား...."

" အပျိုတော်တွေကတစ်ဆင့် သိကုန်ကြရင် မင်းရောငါရောအတွက် မကောင်းဘူးလေ....ပြန်တော့နော် ကလေးလေး...."

" အား....နားထဲ ချိုအီစိမ့်ဆင်းသွားတာပဲ....အသံလေးကလဲ ပြန်လွှတ်နေတာလား မပြန်ချင်အောင် ဆွဲဆောင်နေတာလား....ချစ်ရလွန်းလို့ ရူးတော့မှာပဲဗျာ...."

" မဖြစ်တော့ဘူး....နောက်နေ့ယွန်းဂီကို ဆေးခါးကြီးကြိုတိုက်ခိုင်းရတော့မယ်....သွေးလေခြောက်ခြားပီး စကားတွေသိပ်တတ်နေတဲ့ ကလေး ဆေးခါးကြီးသောက်ရမယ့်မျက်နှာတော့ မြင်ယောင်သေးတယ်...."

" ညစ်ပီ....ယွန်းဂီရဲ့ ဆေးခါးကြီးကို ကြောက်ပေမယ့် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မပြန်ဘူးဗျာ..."

ဟိုတစ်ခေါက်စစ်တိုက်ပီးပြန်လာတုန်းက အနားကမခွာပဲ ကပ်နေသော ဂျစ်တူးလေးကို ဂျီမင်းကျပ်လိုက်သည်....စစ်တိုက်ပီး ပြန်လာတာ အားဆေးလေးကြိုပေးပါဆိုပီး ယွန်းဂီကိုစလိုက်တာ ဟိုကိုယ်တော်ကလဲ ဘာတွေမကြည်လင်နေလဲမသိ....တူးခါးနေသော ဆေးကို ကြိုလာပီး သူ့ရှေ့တင် သောက်ခိုင်းသည်.... ထိုချိန်မှစ၍ ဆေးခါးကြီးဆိုတာနှင့် ဂျောင်ကုကြောက်သွားတတ်သည်မှာ ခုချိန်ထိပင်....

" တကယ်မပြန်ဘူးလား....ယွန်းဂီနဲ့ မရရင် ဟိုဆော့နဲ့ တိုင်မှာနော်...."

" ဟိုဆော့က ကျနော့လူပါ အိမ်ရှေ့စံလေးရဲ့....ပြန်စေချင်ရင် ပေးနမ်းလေ...."

" အဲ..ဟို...ဟို...."

အပေါ်ကြည့်လိုက် အောက်ကြည့်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေသော မိမိမျက်နှာကို ငေးစိုက်ကြည့်နေသည့် ဂျောင်ကုအကြည့်တို့ရဲ့ ဦးတည်ရာက ဆေးမချယ်ပဲရဲနေသော အမေ့အမွေနှုတ်ခမ်းလေးပင်ဖြစ်တာကြောင့် မသောက်ရသေးပဲ မူးချင်သလိုလိုတောင် ဖြစ်သွားသည်....