Elma Ağacı (bxb)

on yedi

Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda beynime saplanan acıyla dudaklarımı aralamıştım. Sanki başımın içinde bir savaş çıkmıştı da küçük askerler bıçaklarını saplıyordu. Düne nazaran biraz daha iyi olsam da hala tenimin yandığını hissediyordum. Bir insanın gözleri yanabilir miydi? Benim ki yanıyordu. Ayrıca şu an pek de kendimde değildim.

Beynimin yerine gelmesi için biraz beklemenin ardından fark ettiğim ilk şey dudaklarımın Onur'un boynuna değdiğiydi.

Korkuyla çarpan kalbim kasılırken gözlerim kocaman olmuştu. Boynundaki sıcaklık dudaklarıma, kokusu burnuma çarptığında başım dönmüştü. Başımı biraz geriye çekmek istedim ama etrafıma sıkıca sarılan kolları buna izin vermedi. Bir elini boynumun altından geçirmiş, diğerini de belime koymuş bedenlerimizi birbirine yaslamıştı. Bir bacağım bacaklarının arasında, bir elim de sırtındaydı.

Bulunduğumuz pozisyon kalbimin ritmini bozduğundan bir anda nefeslerim sıklaşmıştı.

"Onur." diye mırıldandım yavaşça.

Dünü hatırlıyordum. Ne kadar hasta olduğumu, ateşler içinde yanarken kendi kendime kıvranıp havalenin ucundan döndüğümü elbette hatırlıyordum. Hatta sadece bunları değil Onur'un başımda bekleyip beni banyoya götürdüğünü de hatırlıyordum.

Zaten sıcak olan yanaklarım utançtan biraz daha kızarırken başımı omzuna yasladım.

"Onur." dediğimde belimdeki elini biraz daha sıklaştırdı.

"Onur." Kıpırdandı.

"Çok sıcaklandım Onur kalkayım." dedim bu sefer.

Birkaç saniye sonra elleri bedenimden çekilmiş hızlıca yatak başlığa yaslanmıştı. Kızarık gözleriyle aynı benim yaptığım gibi şaşkınca olanı düşündü.

"Günaydın." dedim mahçup bir şekilde.

Gözlerini ovuştururken yeni uyandığı için uykulu sesiyle cevap verdi.

"Günaydın. İyi misin?" Hızlıca başımı salladım.

Başını eğip bir şey demeden telefonunu eline aldığında bir süre daha yatakta oturdum. Burnumu çekip ayağa kalktım. Sonra da tuvalete girip işimi hallettim ve dişlerimi fırçaladım.

Kendimi çok garip hissediyordum ve bu yaptığı iyilikleri asla unutmayacaktım.

Aynı zamanda yaptığı kötü şeyleri de.

Yarım saat boyunca bir şekilde oyalandıktan sonra yavaş adımlarla mutfağa ilerledim. Karnım acıkmıştı, dünden beri yediğim tek şey Onur'un yaptığı çorbaydı.

Tezgahın arkasında Onur'un yine ocak başında olduğunu görünce gülümsedim ve oraya doğru yöneldim. Dolabı açıp su çıkaracağım sırada dolabı hızlıca kapattı.

"Ne yapıyorsun?" dedi kızgın bir sesle. Gülüşüm yüzümde donarken gözlüğümü düzeltip alt dudağımı bükerek yüzüne baktım.

"Şey su alacaktım..." Sesim yine kısık çıkmıştı.

"Dolaptan niye alıyorsun zaten hastasın. İyileşmek istemiyorsun galiba."

Aslında kızdığı şeyin bu olduğunu öğrendiğimde eskisinden de çok gülümsedim. Ilık su dolu bardağın içine birkaç damla limon sıktıktan sonra elime verdi. Normalde limondan pek hoşlanmazdım ama suyu hızlıca içmiştim. Dudaklarımı yalayıp bardağı tezgahın üzerine bıraktım. Onur yaptığı yumurtayı tabağa koyuyordu. Üzerinde gri bir eşofmanda başka bir şey yoktu. İlk başlarda çok utansam da evde neredeyse 7/24 böyle dolaştığından alışmış, utanmaz olmuştum.

İkinci bir kez sorgulama ihtiyacı duymadan parmak uçlarımda yükselip yanağına küçük bir öpücük bırakıp beline sarıldım ve yanağımı sırtına yasladım. Bir anda donup kaldığında yaptığım şeye kızacağından korktuğum için yüzümü biraz daha gömdüm sırtına.

Bana doğru döndüğünde ellerim yerini korurken yüzüm sırtından ayrılmıştı. Yüzündeki şok ifadesini bozmadan çenemden tutup yüzümü kaldırdı ve yanağımı okşadı.

Gözlerindeki ifade anbean değişti ve yerini daha yumuşak bir hal aldı.

Teşekkür etmek istedim ama dudaklarımı aralayamamıştım. Gözlerimle teşekkür etmeye çalıştığımda anlamış gibi gülümsedi ve elini yanağımdan çekip işaret parmağıyla gözlüğümü ittirdi hafifçe.

Utanıp kollarımı ayırdım ve koşar adım oturma odasına ilerledim. Tüm yüzümün -özellikle yanaklarımın- yandığını hissediyordum.

Kumandayı elimde sıkıp televizyonu açtım ve kahvaltıya kadar televizyon izledim.

————

iyi bayramlar <3.

bayram şekeri gibi bir bölüm oldu 🤭