Ang Boyfriend Kung Heartthrob ( On-Going )

Chapter 54

Lumipas ang ilang buwan...

"Tapos kana ba lahat? Napasa mo naba lahat ang kailangan ipasa sa school na yon?" Tanong ni inay nang maka uwi na ako.

Enrollment na kasi. Kaya inuna ko munang tapusin para marami na akung time para kay Ezian. Malapit na kasi syang umalis..

"Opo. Nay completo na po lahat." Sagot ko kay inay.

"Mabuti nang ganon. Para may oras na kayo sa isa't isa ni Klent. Kailan na ba ang alis nung bata nayon?"

Naalala ko tuloy ayaw kung isipin na aalis na sya. Pero yun talaga ang nakatadhana e. Ayaw ko namang ipilit sa kanya na dito nalang sya mag-aaral.

"Sa susunod na buwan na po nay. Nauna na nga sakanya yung mama nya dun. Para ma enroll sya nang maaga." Sabi ko.

"Kaya mo ba talagang magkalayo kayo anak?" Nag-alalang tanong ni inay.

"'Nay. Kakayanin ko po. Atsaka para sa kinabukasan na po namin ito." Nakangiting sagot ko nalang.

Kahit alam ko sa sarili ko na mahihirapan kami. Pero makakaya namin yun siguro basta alam namin na mahal na mahal namin ang isa't-isa.

Matapos ang pag'uusap namin ni inay. Nag text si Ezian na susundo'in nya ako mamasyal daw kami. Kaya dali-dali akung kumilos.

"Hi, kanina ka pa ba dito sa labas? Bakit hindi ka pumasok?" Sunod-sunod kung tanong nang maka pasok ako sa kotse nya.

Oo. Kotse nya kasi graduation gift to sa kanya. Pagka uwi nya sa kanila pagkatapos namin mag outing magkakaibigan. Sinupresa sya nang mga magulang niya nito.

"It's okay, Mine." Hinalikan nya ako sa noo saka binuhay ang makina nang sasakyan nya.

"Saan tayo ngayon? Halos araw-araw tayong lumalabas. Parang nilibot na natin lahat nang lugar dito." Natatawang sabi ko sa kanya.

"Sa mall lang tayo Mine." Maikling sabi nya.

"Okay. May bibilhin kaba doon?"  Tanong ko.

"Wala naman." Parang wala sya sa mood sumagot nang mahaba sakin ngayon.

Kaya tumahimik nalang ako. Saka pinag masdan ang labas. Umaambon na pala?

"Ba't ang tahimik mo?" Tanong ko sa gitna nang katahimikan namin.

Nandito pala kami ngayon sa SM Cebu. Wala ata syang balak bumili. Mag wi'window shopping lang siguro sya.

Nang makalipas nang ilang oras. Umalis na kami sa lugar na iyon. Papunta naman kami sa SM SEASIDE dito sa SRP.

Tinanong ko sya kanina sabi niya naboboring daw sya don sa SM Cebu kaya lumipat kami.

Nang napagod sa paglilibot dito sa SM SEASIDE nag pasyahan namin na kumain muna.

Pagkatapos na namin kumain. Lumabas na kami sa mall saka tumambay sa SRP.

Tanaw namin ang dagat. Papalubog na rin ang araw.

"My flight will be next day."  Biglang sabi nya habang ang tingin nakatingin parin sa araw.

"Akala ko ba.." hindi ko na tinapos. Hinawakan ko ang kamay nya don lang sya lumingon sakin.

"Okay lang. Mag'aral kang mabuti don. Tsaka may messenger naman pwede mo ako tawagan kapag namimis mo itong pag'mumukha ko. Pwede mo rin akung tawagan sa numero ko kapag namimis mo ang boses ko." Mahina akung tumawa sa sinasabi ko.

"Sana hindi nalang ako sa manila mag'aaral." Mahinang sabi niya pero rinig ko naman.

" Bal, mga bata pa naman tayo e. Marami pa tayong makilala. At susubok sa relasyon natin." Tumingin ako sa kalangitan na ang ganda tingnan.

"Isa na ito sa pagsubok na hinaharap natin kung hanggang saan ang pag'mamahalan natin. Titibayin ba tayo o susukoan na natin ang isa't isa." Mahinahung sabi ko sa kanya.

"You know how much iloveyou right, Mine." Tumago ako saka sya tiningnan.

"And you know how much iloveyou too." Nakangiti kong sabi sakanya.

"Dito ka parin naman mag ba'bakasyon diba? Magkikita parin tayo kapag umuwi kana. At saka ilang buwan lang naman yon eh. Iisipin mo lang lagi para sa kinabukasan mo-.."

"Anong "mo"? Para sa kinabukasan natin yon. Hindi lang para sa akin Mine." Pagtutol nya sa sinasabi ko. Ngumiti ako nang bahagya.

"Balang araw, masasabi mo rin na worth it lahat nang ginagawa mo kapag nakita mo na ang tagumpay Bal." Nakangiti kung sabi.

Tumingin lang sya sakin na para bang kinabisado lahat nang parti nang mukha ko. Naiilang tuloy ako.

Nang gumabi na napag isipan namin na umuwi na dahil sa pagod wala naman kaming ginawa pero napagod kami sa pag lilibot ngayong araw.

Napaisip ako bigla sa mga sinasabi ko kay Ezian. Para sa kanya lang ba talaga yon? Oh para narin sa sarili ko?

Balang araw. Kapag nag tagumpay na tayo. Sana tayo parin Bal, sana titibayin tayo nang panahon na magkahiwalay. At sana hindi tayo aabot sa punto na maghiwalay. Sana balang araw masasabi parin talaga na WORTH IT lahat nang luha, sipon , pagod at sa distansya natin sa isa't isa.

Habang malalim ang inisip ko hindi ko na malayan na. Dahan dahang pumikit ang mga mata ko. Bago ako pumikit mag biglang tumulong luha sa mga mata ko.

Nasasaktan na ako kahit sa susunod na araw pa naman ang alis niya.