Ang Boyfriend Kung Heartthrob ( On-Going )

Chapter 35

Simula noon nagbago na si Ezian kahit masakit tingnan na may laging kasamang ibang-ibang babae. Tinitiis ko nalang wala itong sakit na nararamdaman ko kumpara sa nararamdaan ni Ezian.

Dalawang buwan na ang lumipas pero parang kahapon lang ang sakit na-nararamdaman habang sinasabi kay Ezian ang mga kasulingan na lumalabas sa bibig ko noon.

Bakit ba kay tagal kong narealize? Hindi mali alam ko pero binalewala ko lang dahil mas pinipili ko ang sumunod sa mga magulang ko.

"Nak, pwede ba kitang makausap?" Tanong ni inay na nakadungaw sa pintuan.

Tumango ako saka ko sya pina-upo sa tabi ko. Pilit kong binigyan nang magandang ngiti si Inay dahil ayaw kung mag-alala sya.

"Ahmm, okay ka lang ba?" Ngumiti na naman ako bakit kahit hindi ako okay nakangiti parin ako? Hindi ba ito nanga-ngawit?

"Oky lang naman po ako nay, bakit nyo po natanong?"

"Alam mo naman diba? Nandito lang ako nakikinig, hindi kita huhusgahan kung ano man yang nararamdaman mo ilabas mo sakin pwede ba iyon anak?" Nawala bigla ang ngiting kanina ko pa pinipilit epenaplastara sa harap ni inay.

Napailing nalang ako syempre nanay ko sya alam nya kung may hindi magandang nararamdaman ang anak nya.

"Nay, wala lang po ito." Binalik ko ulit ang pekeng ngiti ko.

"Anak, alam mo ba?" Tumitig lang ako ni inay "Parang hindi na ang Khen na anak ko ang lage kung nakikita dito sa bahay. Yung masayahin, maalaga samin nang itay nya lageng nagbibilin." Huminto si inay saka nya ako hinawakan sa mukha.

"Anak, alam ko may problema ka. Pwede mo namang sabihin sakin. Ano ba ang nangyare dalawang buwan na ang nakalipas? Bakit hindi mo parin kami kinakausap nang tatay mo tungkol dyan? Alam mo hinihintay ka lang namin mag kwento, nak." Mahinahong sabi ni inay.

Hindi ako nagsalita niyakap ko nalang nang mahigpit si inay saka ako napahagul-gul nang iyak. Alam ko kahit hindi ko kini-kwento sa mga best friends ko alam na nila ang nangyare. Parang pareho lang sila nang mga magulang ko ang magkaibahan lang walang alam si inay sa nangyare kumpara kila Ann,Angiena at Ace.

"Nay, bakit po ba ang sakit?" Ito ang unang lumabas sa bibig ko.

"Pwede mong i-kwento ang nangyare nak. Makikinig lang ako... Shhh. Tahan na." Hinahaplos-haplos ni inay ang likod ko.

Ekwenento ko kay inay mula umpisa hanggang dulo tinotuoo ni inay na makikinig lang sya sa kwento ko akala ko mag-re-react sya kaagad pero nagkamali ako. Nakinig lang talaga sya hanggang sa natapos ako sa pagkwento.

"Nay, sorry po sorry po talaga nay. Diko po sinasadya nay." Naiiyak na sabi ko kay nanay

"Bakit ka nanghihingi nang sorry? Normal lang yan nak. Nadaanan din namin yan nang tatay mo nong kabataan namin." Ngumiti si inay saka sya nagpatuloy. "Naaalala mo ba ang sinabi nang tatay mo noon? Hmm?" Umiling ako bilang sagot.

"Diba sabi ni itay mo. Kapag di mo kayang pigilan okay lang basta dito kayo mag de-date sa bahay para mabantayan ko kayo" kinopya pa ni inay kung paano magsalita si Italy.

"So, bakit mo pinigilan? Sa nakikita ko sayo nasasaktan kana kasi lalo mong pinigilan. Nak, kagaya lang yan nang kapag kunware natata-e kana tapos pinigilan mo diba sasakit yang tyan mo? Ganon din yang pagmamahal anak. Kapag lalo mong pinipigilan lalo kang masasaktan nang dahil sa iyong ginawa sinasaktan mo lang ang sarili mo." Mahabang sabi ni inay.

"Itoy paalala lang anak, kahit mahal mo sya tapos ayaw na nya sayo dahil suko na sya. Pwede ba wag epilit ang sarili kong ayaw na nang tao sayo nak? Pwede ba yon nak?" Akala ko tapos na si inay pero meron pa pala. Wala sa sariling tumango ako sa sinabi ni inay.

Pagkatapos nang pag-uusap namin ni inay nag paalam na sya dahil mag papahinga na daw sya. Nang lumabas na si inay sa kwarto saka ko lang naisip ang huling pakiusap ni inay. Paano kung sumuko na nga sya makakaya ko pa kaya ang sakit? Paano kung di ko kaya?