SN 3: Pregnant by Hanz Del Verde

66

HANZ's POV

"Hanz, umuwi ka na. Ilang araw ka na dito. I called Caerus and he's now on his way to fetch you here," rinig ko na mahinahon na wika ni Fritz sa akin sa may tabi ko at naramdaman ko pa ang marahan na paghawak niya sa balikat ko.
Hindi ko nakikita ngayon ang ekspresyon niya dahil naka ub-ob lang ako dito sa lamesa ng private room namin dito sa bar niya.

Hindi ako lasing pero alam ko sa sarili ko na hindi rin naman ako maayos. I'm not fine! I'm not fucking fine!

It's almost 5 days since Shy is gone and I don't know how to continue living without her. She's gone and I don't know where to start. I don't know where to find her and this pain made me want to go crazy.
I badly miss her so much.

Gusto ko na siyang makita pero hindi ko alam kung saan ko siya hahanapin. Nababaliw na ako sa pag-iisip kung bakit niya ako iniwan? May nagawa ba akong mali? Nasisiraan na ako ng isip dahil kahit konting ideya ay wala akong alam.

Si Fritz ang una kong tinawagan para humingi nang tulong. Halos tatlong araw kaming naghanap kay Shy, hindi naman namin ito madala sa mga pulisya dahil hindi naman siya nawawala. Umalis siya! Iniwan niya ako at hindi ko alam kung anong dahilan.

"I think, Shy has a reason why she left and we just need to wait. Baka sa ngayon ay nagugulu-"

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo?!" Hindi ko na maiwasan na i-angat ang paningin ko sa kaniya at sagutin ang sinabi niya. Hindi ako galit... talagang naguguluhan lang ako. Gulong-gulo na ako at hindi ko gusto ang pakiramdam na 'to. Gusto kong umiyak. Gusto kong iiyak ang lahat ng 'to pero hindi ko alam kung bakit nangunguna ang bigat ng dibdib ko. "She left me! Buntis siya at hindi ko kaya na maghintay lang! I'm freaking out right now because we're just fucking fine for the past 2 weeks, and now, nabigla na lang ako seeing that list written na kalimutan ko na siya at 'wag ko na siyang hanapin! Sa tingin mo ba kaya kong balewalain lang 'yun?!" madiin na saad ko at ramdam na ramdam ko na naman ang pamamasa ng mga mata ko.

Wala akong pake kung umiyak ako sa harapan niya. I also witnessed his most dark past and downfall kaya alam kong maiintindihan niya ako.

I'm broke right now.
Basag na basag ako at nasasaktan ako ng sobra-sobra ngayon.

"I didn't give her any reason para iwan niya ako. I love her! I really love her and I'm starting to build my future with her and with our child. Halos lahat ng plano ko ay kasama ko na siya at ngayon na iniwan niya ako... hindi ko na alam kung saan magsisimula pa." At doon na nga ako umiyak.

Napayuko na lang ako habang nararamdaman ko ang sunod-sunod na pagpatak ng luha ko. Naguguluhan na ako kung bakit niya nagawa sa akin ang bagay na 'yun samantalang wala naman akong napansin na mali sa kaniya.

She's fine. We're fine! Right?

O baka naman. ako lang ang okay at siya itong may problema na hindi niya masabi sa akin? I'm starting to think some thing in my mind na kaya ba hindi niya masabi sa akin na mahal niya ako ay dahil alam niyang iiwan niya ako?
Wait! Did she really felt something towards me o ako lang talaga ang mahal na mahal siya?

Nababaliw na ako sa sobrang pag-iisip! At mas nakakabaliw na yung fact na sobrang nasasaktan ako ngayon.

"I'm in so much pain, Fritz. I never heard her saying that she loves me... and because of that, wala akong mapanghawakan ngayon kung babalik pa ba siya sa akin o hindi. Ano nang gagawin ko? Hindi ko na kaya." At doon na nga ako umiyak.

Napansandal na lang ako dito sa couch at saka napatingala habang dinadamdam ang bawat pagtulo ng luha ko sa magkabila kong pisngi. I felt Fritz patting my shoulder that made me cry even more.