BALMUMU HEYKELİ | Texting

-45-

Fotoğrafta Buğra ve Arya Melek var 💗

İyi okumalar! 😻

"Melek!"

Annemin ismimi bağırarak söylemesiyle olduğum yerde sıçradım. Yediğim hamur işi boğazımda kalmak üzereyken güç bela yutkundum ve parmağımla damağımı geri ittikten sonra elimi kalbime koydum. Aklım çıkıyordu be!

Neredeyse boğulacağım için anneme cevap vermek yerine masadan uzaklaşıp mutfaktaki tezgaha yönelerek biraz su içtim. Annemin de en az benim kadar manyak olması zaman zaman beni ürkütebiliyordu.

"Kız, kime diyorum ben?"

Annem söylene söylene mutfağa girdiğinde masadaki telefonumu arka cebime tıkıştırdım ve ona kocaman, şirince sırıttım. "Eğer hamur işini yemem için değil de boğulmam için yapıyorsan buna hiç gerek yok, anneciğim."

Annem ellerini belini yerleştirdikten sonra kaşlarını çatıp beni sorgular bir bakışla süzdü. Yine ne halt yemiş olabilirdim bana böyle bakmasını gerektirecek? Masumdum valla, hiçbir şey yapmamıştım. Okuldan geldiğim gibi odama kapanmışken ne yapmış olabilirdim zaten?

"Arya Melek, iki gündür kaçıyorsun bu sorgudan ama yemezler." Beni süzmeyi kesip kollarını göğsünde kavuşturdu. "Salak mıyım evladım ben, anlamıyor muyum hiçbir şeyi? Burcu'nun kızını tesadüfen sokakta bulup evine getirmedin herhalde. Söyle bakalım, Buğra'yla ne var aranızda? Sevgili misiniz?"

Gözlerim şaşkınlıkla irileşti. Oha be, oha! Dedektiflikte zirveye çıkmıştı annem bu tespitiyle. Küçüklüğümden beri annelerin süper güçleri olduğuna inanırdım ve bu düşüncemde bence kesinlikle haklıydım. Yoksa bütün olayları nasıl şak diye çözebilirlerdi?

"Anne, nereden çıkardın ya?" diye geveledim ağzımda ama ne dediğim anlaşılmamıştı bile, o derece alçak sesle konuşmuştum. Niye bu kadar şaşırmıştım ki? Burcu Teyze'nin 'biz komşudan daha fazlasıyız' imasından sonra annemin anlamaması saçma olurdu asıl.

Annemin ağzını açıp konuşmasını engelleyen şey telefonumun zil sesiydi. Beni arayan her kimse ona içimden teşekkürlerimi ileterek telefonumu arka cebimden sevinçle çıkardım ve geri geri adımlayarak mutfaktan çıktım. Annem bu durumdan pek memnun olmamıştı.

"Bu konu burada kapandı sanma Arya Melek, konuşacağız."

Annem bana işaret parmağını tehditkarca sallarken ona uzaktan öpücük atıp odama girdim ve kapımı kapattım. Annemin Buğra'yı beğeniyor olduğunu göz önünde bulundurursak fazla tepki vereceğini düşünmüyordum. Gözümü korkutmaya çalışıyordu.

Sırtımı kapıya yaslayarak bakışlarımı telefonumun ekranına düşürdüm ve çağrıyı yanıtladım. Arayan Lale'ydi. "Alo?"

"Selam, n'aber Melek?"

"Lale, beni ne tür bir beladan kurtardığını anlatamam!" Derin bir oh çekip doğrularak odamda ileri geri yürümeye başladım. "Az önce annem beni Buğra'yla ilgili sorguya tutuyordu. Tam zamanında aradın. Çok sağ ol cidden."

Lale, keyifle kıkırdadı. "Aferin bana o zaman. Meryem Abla'nın istediği zaman nasıl korkutucu ve sorgulayıcı biri olabildiğini biliyorum. Hissetmişim demek ki. Ne dedi sana?"

"Ya geçen gün Buğlem'i eve bırakmıştım ben, o sırada da Buğra ve Buğlem'in anneleriyle karşılaşmıştım." diyerek başladım söze. Ondan sonra ise başımdan geçenlerin hepsini detay atlamaksızın Lale'ye anlatmıştım.

Lale'yle eskisi kadar samimi olmadığımızı hatırlamam yaklaşık yirmi dakikamı almıştı. Anlatacaklarım bittiğinde anlık bir sessizliğe gömüldüm. Okulda bu kadar konuşmuyorduk ama o beni aradığında çenem düşmüştü nedense, olan biten her şeyi anlatmıştım ona.