Fast Food

Chapter 28

On repeat: All You Wanted-Michelle Branch

***

Pagtigil ng sasakyan sa tapat ng bahay nina Trish ay nauna siyang bumaba sa van.

Tinulungan niya ang yaya ng mga bata na ibaba ang stroller.

Sumunod si Mariel at ang Eric.

Dala naman ng mga ito ang iba pang gamit.

"Ready ka na, tol?" Tanong ni Eric kay Trish habang nakatayo sila sa harap ng gate at naghihintay na buksan ito.

"Medyo. Kinakabahan pa din ako pero no choice. Nandito na tayo eh."

"Ako nga din kinakabahan kasi baka galit pa din sa akin si Charlie. Pero okay lang. Kaya ko namang harapin kung ano ang sasabihin niya."

"Kaya natin ito, Kuya." Nginitian niya ang kapatid.

Nahalata niya sa mga mata nito ang pangamba.

Pareho sila ng nararamdaman dahil mula ng umalis siya ay hindi niya na nakausap ang mga magulang.

Nang bumukas ang gate ay excited na pinapasok sila ni Yaya.

Sa sobrang tuwa niya ay niyakap niya si Trish.

Ang sabi pa ay malimit siyang hanapin ng mommy niya.

"Siguradong matutuwa iyon dahil nandito ka."

Sinadya ni Trish na magpahuli.

Nasa likuran siya ni Eric at Mariel kasama ang yaya ni Maya at Nico.

Mabigat ang mga paa niya habang humahakbang papasok sa bahay.

Hindi niya din makaila na nakadama siya ng lungkot at pananabik ng makita ang dati nilang bahay.

Pero dahil sa sitwasyon ay napilitan siyang umalis.

Bago nila marating ang pinto ay bumukas na ito.

"Enrico nandito na ang mga anak mo." Masayang sabi ng mommy niya.

Nagmano si Eric at Mariel pati na din ang mga bata.

"Mommy," Atubiling bati ni Trish.

"Anak," Bigla itong yumakap sa kanya sabay umiyak.

"Akala ko eh titikisin mo kami." Naluluhang sabi ng mommy niya ng bumitaw sa pagkakayakap sa kanya.

Hindi siya makapagsalita dahil umiiyak din siya.

"Elvira, nasaan ka..." Bumukas ang pinto at lumabas ang daddy ni Trish.

Natigilan ito ng makitang nag-iiyakan ang mag-ina sa labas ng bahay.

"Tama na iyan." Mahinahong sabi niya sa asawa at anak, "baka kung ano ang isipin ng mga kapitbahay? Pumasok na kayo at hinihintay na kayo ni Charlie." Inakbayan niya si Trish.

Nag-angat siya ng tingin at nakitang nakangiti ang daddy niya.

Ang takot na naramdaman niya kanina ay nawala.

Siguro tama nga ang Kuya Eric niya.

Baka nga hindi na galit ang parents niya.

Pagpasok nila ay nakaupo sa wheelchair si Charlie at nanonood ng basketball sa TV.

Naiiyak na nilapitan siya ni Trish sabay niyakap.

Nawala na ang boy-next-door appeal ng kapatid niya.

Ang dating makinis na mukha na kinaiinggitan di lang ng mga lalake kundi lalo na ng mga babae ay may mga linya dala ng hirap ng buhay.

Pumayat din si Charlie.