Denizin Yuttuğu Ev I - II

-EPİLOG-

1 YIL SONRA

"Yalabık Vadisi projesi Feridun Holding için zorlu geçen ama sonucundan oldukça tatmin olduğumuz bir proje oldu. Umarım sizler de bizimle aynı görüşleri paylaşıyorsunuzdur. Bunca çabadan ve emekten sonra bugün burada 'Kudret Feridun Doğa ve Sanat Parkı'nda olmak bizim için büyük bir gurur... Açılış konserimizden sonra sizi parkın doğal güzelliklerini gözlemleyebileceğiniz bir yürüyüşe davet ediyorum. Amacımız yıl içinde çeşitli sergilere, konserlere ev sahipliği ederken bunu doğanın güzelliğiyle birleştirebilmek...

"Bugün burada birbirinden değerli konuklarımızla beraberiz." Orta sıralara doğru oturan Pınar'a, burada Leyla olarak bulunan Pınar'a, eşi Alex'e ve oğlu Mavi'ye bakarak gülümsedim. Melisa çok küçük olduğu için evde kalmıştı. Yıllar sonra İstanbul'a ilk kez adım atmıştı Pınar... Kimse onu tanımamıştı ve Pınar bunun eksikliğini pek de hissetmiyordu. "Bu şehirde ilk kez kendim gibi hissediyorum." demişti.

"Bu özel günümüzde, sizlerle beraber parka ismini verdiğimiz, geçen sene aramızdan ayrılan annemiz Kudret Feridun'u anmış olacağız. Herhangi bir anma töreni gibi bir yas havası içinde olalım istemedik. Aksine tepemizde güneş parlıyor, güneşin vurduğu deniz ışık saçıyor, etrafımız yemyeşil ve yüzlerimiz gülüyor. Eminim ki babaannem de bunu isterdi...

"Onu tanımayanlara onu anlatmak gerçekten çok zor... Babaannem ne bir melekti, ne de bir azize... O, sadece bu hayata imzasını atmayı başarmış bir insandı. En karanlık anlarında ayağa kalkmayı başarmış, küllerinden doğmuş bir kadındı. Ama bugün onun başarılarından, zekasından ve gücünden öte benim tanıdığım Kudret Feridun'dan bahsedeceğim. Onun hakkında çok fazla konuşanlar olacaktır, iyi veya kötü... Zor bir kadındı babaannem, bunu asla inkar edemem, ama bize çok şey öğretti. Güçlü olmayı, sözünü tutmayı, cesaret etmeyi öğretti bize. Ama en önemlisi bize sevmeyi öğretti. Bundan kastım Kudret Feridun'un tam bir sevgi kelebeği olduğunu söylemek değil asla... Kesinlikle değildi, çok katı ve soğuk olduğu zamanlar oldu. Ama bize sevginin içindeki renkleri gösterdi, koyusuyla açığıyla... Bugün bile onu anlayamadığım anlar olduğunda sadece buna tutunuyorum. Onun da bize söylediği gibi, onun hayatının en büyük gerçeği sevgisiydi. Babaannem, hayatı ve bizleri çok sevdi. Ondan sonrası için de aynı bugün olduğu gibi bir aydınlık düşledi. Onu andığımızda karaları bürünmemizi değil, aksine hayatımıza daha sıkı sarılmamızı istedi. O, hayatın bir insana yaşatabileceği çoğu şeyi yaşadı; iyi ve kötü, acı ve tatlı... Yine de hayatı çok sevdi, ona sevmek ve sevilmek şansı sunduğu için... Asla mükemmel biri değildi babaannem. Küçük bir çocukken onun varlığını inkar edilemez bir mükemmellikte görürdüm. Ama onu tanıdıkça bunun gerçekten çok uzak olduğunu fark ettim. Hepimiz hatalar yaparız, babaannemin devasa boyutlarda hataları vardı. Ama insanız işte, hata yapmak, düşüp kalkmak doğamızda var. Hepimizin içinde farklı renkler bulunur. İşte babaannemin içi rengarenkti. Parlak bir gökkuşağı canlanmasın gözünüzde... Varlığını unuttuğunuz renk tonları bile vardı içinde. Çünkü babaannem yaşadı. Bu dünyadan bir Kudret Feridun geçti. Hayatın onu yorduğu kadar o da hayatı yordu. Ah, ne şanslıdır doya doya 'Yaşadım!' diyebilen biri... Babaannem şanslıydı ve bize de en çok bu yaşama sevdasını miras bıraktı. Babaannem sevdikçe yaşadı ve gerçek sevgiyi ve aşkı bir kez olsun tatmış biri bu hayatta mutlaka bir iz bırakır. Şimdi, babaannemi aynı bizim şu an bulunduğumuz gibi yemyeşil bir yerde sevdikleriyle hayal ediyorum. Huzursuz ruhunun ve vicdanının sonunda huzuru bulduğunu ve mutlu olduğunu hayal ediyorum... Kendine bu sonu yakıştıramayan bir kadındı babaannem, kendisine herkesten daha acımasız davranırdı. Ama ben, onu seven torunu olarak böyle düşünmek istiyorum. Seni seviyorum, babaanne. Ve senin için bir şarkı söylemek istiyorum. Belki sen de dedemle ve halamla paylaştığın yemyeşil kırlarda bizim sesimizi duyarsın." Bir süre durakladıktan sonra "Sahneye bu şarkıyı benimle birlikte söylemesi için sevgili eşim Yekta Taner'i davet ediyorum." dedim.