Emanetim

3

Ne yani böylesi korkunç bir dünyanın bir de cehennemi mi var?

Bölüm 3~

Sabah uyandığımda odadaki lavaboya girerek elimi yüzümü yıkadım. Üstüme bakarken kirli olduğumu düşündüm.
Ama benim burada bir kıyafetim yoktu ki.
En iyisi mirala sormaktı. Yavaş bir şekilde aşağıya inerken merdivenlerin ilk basamağına geldiğim an önüme bir kız  çıktı. Sarı uzun saçlarını eliyle toparladığında korkmuş bir şekilde bana bakıyordu. elim kalbimdeyken gözlerinde mahçup ifadeyle yaklaştı.

" Çok özür dilerim ben sizi korkuttum mu?"

" Yok hayır "

"Abimin dediği gibi varmışsın " dedi. Şaşkınca ona dönerken kafasına elini vurdu. Elini bana uzatırken

" Ben Lidya akdemir Kayra ve miral 'ın biricik kız kardeşleri " dedi gülümserken.

Miralın kız kardeşi olduğunu öğrendiğim kıza bakarken samimice  gülümseyip uzattığı elini tuttum.

" Miya memnun oldum "  diyerek elimi geri çektim.

Kız bu yaptığıma şaşırırken ben gülümsemimi kesmiştim.

" Abim şirkete geçti Rana hanım gelmeden sen uyanırsın belki diye beni buraya gönderdi. Ayrıca " dedi üzerime bakarken.

" Odadaki dolapta temiz kıyafetler var. İstersen duş alabilirsin. ben beklerim istersen seni burda Rana hanım gelene kadar "

" teşekkürler gerek yok işiniz varsa gidebilirsiniz "

" Sizli bizli konuşmasak daha iyi olur sanki " dedi gülümseyerek.

" tamam " dedim bende gülümseyerek.

" bir de abim ayağının üstüne basmaman konusunda tembihledi.

"Biraz daha iyi zaten.

" Ben söyleyeyim de " dedi omzunu silkerek. sonra devam etti.

" Kalmamı ister misin yoksa çıkayım mı? "

" ben halledebilirim sanırım teşekkürler "

" O zaman görüşürüz miyacım " dedi gülümseyerek.

" Görüşürüz " dediğimde oda evden çıkarak kapıyı kapatmıştı.

Tek kaldığımda içim ürpermişti. hiç bir zaman tek kalmayı sevmemiştim. Bu düşüncelerden sıyrılarak kendimi duşa attığımda rahatlamış şekilde çıkmıştım. Saçlarımı kurutmamayı tercih etmiştim zaten hava sıcaktı. Ayağıma baktığımda sargının ıslandığı gördüm. Çok fazla ağrı yoktu. Sargıyı çıkarmamın sorun olacağını  düşünmeyerek çıkardım. Artık üzerine de basabiliyordum zaten küçük bir incinmeydi. aşağıya indiğimde kapı çaldı. Kapıyı açtığımda karşımda bir adam duruyordu.
O adamın adamları olabileceğini düşündüğümde korku tüm bedenimi ele geçirmişti. Tir tir titriyordum.

" Sen iyi misin? " karşımdaki adam bana bu soruyu sorduğunda bile cevap veremedim. Adam koluma yöneldinde  kendimi bile geri çekemedim.

" Cenk! " O an sadece 1 gün tanıdığım o adam karşımda belirdi. Korkum yok oldu. Ama hala titremeye devam ediyordum. Miral yanıma gelip karşımdaki adamın elini kolumdan ittiğinde beni de kucağına almıştı. Titremelerim bir türlü durmuyordu.
Beni kucağına alan adama sarıldım. Neyine güveniyordum bende bilmiyordum. Ama miral gerçekten bana  son zamanlarda o güveni veren tek kişiydi.
Beni odaya çıkardığında yavaşça yatağın üzerine bıraktı. Yanıma oturup bana bakarken " sorun nedir ? " dedi sakinlikle.