How did we get here

22

یه چند وقتی بود که فهمیدم صنمم به کره و چیزای کره ای علاقه داره و این خیلی خوب بود!
کلی باهم درباره سریالا یا پسرا (بی تی اس) حرف میزدیم یا تفاهماتمون تو آهنگا و سریالا رو پیدا میکردیم یا داشتیم باهم کره ای یا انگلیسی تمرین میکردیم
از اونجایی که تو کلاس یا بچه ها هی اذیت میکردن یا سروصدا معمولا زیاد بود یه ورق کوچیک بر میداشتیم و زنگ تفریحا  میرفتیم ساختمون روبرویی مدرسمون که توی حیاط بودو فقط چند قدم فاصله داشت

اتاقای این ساختمونه یجورایی کارگاه کسایی بود که عکاسی میخوندن چون یکی از اتاقاش کاملا سیاه بود و راهروی رو به بالا هم کلی نیمکت و اینجور چیزا ریخته بودن تا کسی نره طبقه بالا
همه هم برای ترسوندن درموردش داستانای ترسناک میگفتن و خب یه خورده هم البته تاریک بود که جای ترس داشت... البته فقط برای من

ما یه راهی پیدا کرده بودیم که میتونستیم بریم بالا و اونجا باهم تمرین میکردیم
فقط خودمون دوتا
و این خیلی خوب و راحت بود...
امروز هرچی صنم میگفت رو براش مینوشتم و میخوندم تا یاد بگیره

صنم: خب. دوسِت دارم چیه؟ میدونم که چواهه عه چجوری مینویسیش
منم ورقه رو گرفتم و رو پام گذاشتم و نوشتم "خبب مطمئن نیستم اما فکر کنم اینجوریه 초어히 چواعه"
صنم هم فارسی جلوش رو فارسی برای خوندنش نوشتم " choahe" و سعی کرد که با نگاه کردن به حروف خودش هم همینارو بنویسه
_خب. حالا عاشقتم چی؟ سارانگهه؟
دوباره سعی کردم بدون اینکه دستم بلرزه بنویسم
"احتمالا این میشه 서렁히 سارانگه"
برگشت بهم نگاه کرد و گفت : سارانگهه؟
منم در حال که بهش نگاه میکردم جواب دادم "هوم سارانگه

و باز زنگ کوتاه تفریحمون تموم شد...