Bir kız düşünün...
Dini için ailesini terk eden bir kız...
Ama her şeye rağmen hayallerinden vazgeçmeyen bir kız...
Meslek hayatının başında bir doktor...
O, arkadaşlarının gamzelisi...
Sevdiğinin deniz gözlüsü...
Yıllar sonra yeniden ailesiyle bir...
Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen😊
Kitabın daha çok kişiye ulaşması için arkadaşlarınızı buraya etiketleyebilirsiniz🌼
Bölüm Şarkısı: Cem Karaca ~ Bu son Olsun 🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifle okuyun😊
Sitenin bahçesinde İklima teyzelerle konuşurken telefonum çalınca cebimdeki telefonumu çıkartıp ekrana baktım. Abimin aradığını görünce yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu. İklima teyze ve Açelya'ya "Afedersiniz." diyerek çağrıyı cevapladım.
-Alo.
-Derya evde misin?
-Evin önündeyim. Sen geldin mi?
Abim "Evet, ben de apartmanın önündeyim." deyince arkama doğru baktım. Apartmanın önündeki arabasından inen abimi görünce "Tamam gördüm seni, geliyorum." dedim. Tekrardan önüme dönüp "Kusura bakmayın lütfen. Şimdi gitmem gerekiyor,sonra görüşürüz." dediğimde İklima teyze ve Açelya da "Görüşürüz." dediler. Ben de arkamı dönerek abimin yanına doğru ilerlemeye başladım.
Yanına gittiğinde ona sarıldım. O da bana sarıldığında "Sanırım birileri beni çok özlemiş." dedi. Birbirimizden ayrıldığımızda "Tabi özlerim, neredeyse bir haftadır görüşmüyoruz." dedim. Bana gülümseyip "Hadi hazırsan gidelim." dediğinde "Hayır üzerimi değiştirmem lazım." dedim. "Niye değiştiriyorsun ki? Gidelim işte böyle." dediğinde "Asla olmaz. Hadi eve çıkalım beraber, ben hemen hazırlanırım zaten." dedim.
John "Hayır sanki böyle gelsen ne olacak? Siz kızları asla anlamıyorum." dediğinde söylediklerine güldüm ve "Hadi." dedim. "Tamam, bir dakika." dedi ve arabanın arka kapısını açıp bir buket papatya çıkardı. "Bunlar doğum günü kızı için." dediğinde gülümseyerek buketi elinden aldım. Papatya benim en sevdiğim çiçek. "Çok güzeller, teşekkür ederim." dedim. "Rica ederim abicim." dediğinde birlikte apartmana girdik.
"Ablam nerede?" diye sorduğumda "Evde hazırlanıyormuş, 'on beş-yirmi dakikaya çıkarım' dedi." diyerek beni cevapladı. "Ben de yirmi dakikaya hazır olurum." dediğimde evin önüne gelmiştik.
Elimdeki buketi ve poşetleri tutması için abime verdikten sonra çantamdan anahtarları çıkarıp kapıyı açtım. İçeriye girdiğimizde ayakkabılarımı çıkardıktan sonra elindekileri aldım ve o ayakkabılarını çıkarırken poşetleri mutfağa bırakıp yanına döndüm. Elimle oturma odasını gösterirken "Böyle geçebilirsin." dedim. Birlikte salona geçtiğimizde "Sen otur ben de hazırlanıp geleyim." dedim.
"Tamam." diyerek tekli koltuğa geçip oturduğunda ben de önce papatyalarımı bir vazoya koydum ve sonra odama çıktım. Hızlıca üzerimdeki kıyafetleri çıkartıp mor tulumumu giyindim. Başıma da şalımı bağladıktan sonra yanıma siyah bir şal ve çantamı alarak aşağıya indim.
