Bir kız düşünün...
Dini için ailesini terk eden bir kız...
Ama her şeye rağmen hayallerinden vazgeçmeyen bir kız...
Meslek hayatının başında bir doktor...
O, arkadaşlarının gamzelisi...
Sevdiğinin deniz gözlüsü...
Yıllar sonra yeniden ailesiyle bir...
Ne yazık ki yine uzun bir ara oldu ama bölümle beraber bu arayı telafi edeceğimizi umuyorum 🙃
Sol alt köşedeki yıldıza basmayı ve bölüm aralarını yorumlarınızla doldurmayı unutmayın lütfen, tüm yorumlarınızı keyifle okuyorum 🥰
Bölüm Şarkısı: Elif Kaya ~ Bir Bilebilsen 🎶
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar 😊
"O zaman direk söyle, belki daha kolay olur." dediğimde bir kaç saniye daha hiçbir şey söylemeden yüzüme baktı ve ardından da derin bir nefes alarak "Annem abimle görüşmenizi, birbirinizi tanımanızı istiyor. Tabii eğer sen de istersen." dedi. _______________
Şaşkınlıkla Açelya'ya bakıyordum. Abi? Tanışmak? Görüşmek? Ben de istersem?
Açelya bir süre bekledikten sonra "Galiba, biraz fazla ani oldu." dediğinde sessizliğime bir son vererek "Biraz." dedim. Sesim normale göre daha kısık çıkmıştı.
Şaşkınlığım yerini korurken aklımdaki ilk soruyu dile getirdim. "Senin abin mi var?"
Sorum üzerine Açelya önce güldü ardından da "Abimin olduğunu bu şekilde öğrenmen de biraz garip oldu tabii." dedi. Ardından da "Evet bir abim var. Üç kardeşiz biz." diyerek beni cevapladı.
Aramızda kısa süreli bir sessizlik olduğunda sessizliği bozarak "Ben... Ne diyeceğimi bilemiyorum şu anda." dedim. "Bir şey söyleme." dedi ve ardından da "Yani hemen cevap verme, biraz düşün, sonra cevabını verirsin." diye ekledi.
"Baksana abim olduğunu bile yeni öğreniyorsun." dediğinde gülümsedim. "Şimdi ben sana abimi anlatayım diyeceğim ama onu övüyormuş gibi olacak, o yüzden ben bir şey söylemeyeyim. İstersen bu konu hakkında Ayşe teyzemle konuşabilirsin. O senin merak ettiğin tüm soruları cevaplar." diyince başımı aşağı yukarı sallayarak onayladım onu.
"Ben artık gideyim." diyerek ayağı kalktığında ben de ayaklandım. "Geç oldu." dediğinde havanın kararmış olduğunu yeni fark ettim. Birlikte kapıya doğru ilerlerken "Beni misafir ettiğin için teşekkür ederim." dedi. Gülümseyerek "Asıl geldiğin için ben teşekkür ederim, her zaman beklerim." dedim. Ayakkabılarını giyerken "Biz de bekleriz, sen de bize gel." dedi.
Birbirimize sarılarak vedalaştığımızda "Allah'a emanet ol Derya abla, görüşürüz." dedi. "Sen de canım, görüşürüz." dediğimde Açelya merdivenlerden inmeye başladı. Ben de kapıyı kapatarak içeri geçtim ve biraz önce kalktığım koltuğa tekrar oturdum.
