Asiye ve Doruk, hayal olacak kadar güzel bir hikayeniz varken, hayal olarak kalmaması gereken yaşanması gereken anılarınız olmalı diye düşündüm. Belki şu kırık kalemimle size güzel şeyler yaşatabiliriz.
Sarı lalelere aşkla bakan kız ve onun aşk dolu...
Küpemin tekini taktığımda aynadaki yansımama son kez baktım. Giydiğim kırmızı kalem elbises vücuduma yapışmış tüm vücut hatlarımı ortaya sermişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dağınık bir topuz yaptığım saçlarımın önlerinden bir iki tutam alıp salmıştım. Aynaya yaklaşıp makyaj masamdan aldığım kırmızı ruju süreceğim sırada duyduğun ayak sesleri ile kapıya doğru baktım.
"o elindekini bırak hemen yoksa karışmam"
"ya uff doruk, kaç yaşıma geldim hala aynı tantana"
"yaşla alakası yok asiye, sadece kırmızı sürünce herkes sana bakıyor gibi hissediyorum ve bu beni deli ediyor"
Bayık bakışlarım ile ona baktığımda rujumu dudaklarımı büzerek bıraktım. Aynadan son kez bakarken doruk arkamdan gelip kollarını belime sardı. Başını omuzuma yaslayıp aynadaki görüntümüze baktım. Açıkta kalan boynuma bir kaç öpücük bırakmıştı. Köpürcük kemiğimden başlayan öpücükleri kulağımın arkasında kadar gelmişti.
"biz gitmesek mi ya, hıh sıcak oldu sanki burası sence de olmadı mı"
Doruğun yüzüne doğru dönüp hafif çıkan kirli sakalını okşadım. Gözlerinin yeşili koyulaşmıştı sanki. Bu haline karşı dudaklarımı ısırmıştım. Bir kaç saniye sonra doruk dudağıma kısa ama derin bir öpücük bıraktı. Geri çekildiğinde nefesini düzene sokmaya çalışıyordu.
"harbi biz gitmeyelim ya, burası güzel böyle. Hem belki çocuk yaparız ha. Uzun zamandır düşünüyoruz zaten, o gece bu gece olsun"
Doruğun dediklerine karşı kahkaha atmıştım.
"Doruk saçmalama bugün benim abim evleniyor, ayrı yeten de görümce evleniyor hani kocamın kardeşi olan"
"çok güzelsin"
"Doruukkk kime diyorum ben ya"
"ne yapayım güzelim, hazır emel de yokken, yapalım işte minik Atakulları"
Emel biz evkendikten 3 ay sonra falan bizimle yaşamaya başladı.
Evlendikten sonra ben her gün okuldan sonra evimize giderek emel ve abimler için yemek yapıyordum oradan da kendi evime gelerek dorukla benim için yemek hazırlıyordum. İlk başta güzeldi ama sonra çok yorulmaya başlamıştım. Birde abimin kafeyi geç kapatıp yemek yemiş bir şekilde geldiğini, Ömerin de okulda yiyerek gelmesini öğrendiğimde üzülmüştüm. Emelim evde tek başına yemek yemesi beni derinden üzmüştü. Zaten bu kararı vermemin sebebi ise buydu. Emel o kadar zayıflamıştı ki. Evde hep yalnız kalması da çok üzmüştü. Doruğa söylersem asla itraz etmeyeceğini biliyordum ama yine de çekingelerim vardı işte. Bir gün akşam yemeği sırasında söylemek için kendimi hazırlamıştım ki birden doruk lafa başlamıştı.
