🌼AsDor🌷

36 Fragman

Doruk

Niaşanımıza 3 gün kalmıştı. Günlerdir hatta aylardır yapmak istediğim şeyi artık ertelememem gerektiğinin farkındaydım. Ama çok zor geliyordu yüreğime.
Melisa da isteğim üzere istediklerimi getirdiği için artık durmamam gerektiğini biliyordum.
Üniversiteden 1.sınıfta tanıştığım arkadaşım Osman bölümü bırakıp polislik sınavlarına girmişti. Öğrendiğime göre polis olmuştu hemde cinayet büroda. Ne kadar güzel bir denk geliş değil mi. Ona melisanın bana evi didik didik arayıp bulduğu flaş belleği vermiştim. Evet ben bugün babamı ihbar etmiştim. O kadar zordu ki. Ne olursa olsun babamdı. Benim kahramanımdı. Gözlerimden akan yaşı silip derin nefes aldım.

Araba durduğunda şoför koltuğundaki Osman ineceği sırada kolundan tutmuştum.

"müsaade eder misin. Önce biraz konuşsam. Sana seslendiğimde gelirsin alırsın"

Osman beni anlayışla karşıladı. Arabadan indiğimizde arkadan gelen diğer ekip aracına işaret çakmıştı. Yıllardır özlediğim çocukluğumun geçtiği evin bahçesine girdiğimde gözlerim dolmaya başlamıştı bile. Etrafa bakmayı bırakıp kapıyı çalmıştım.

Kapıyı annem açmıştı beni gördüğünde şaşırmıştı ama hemen gözlerini doldurup kocaman sarılmıştı bana. Bende ilk başta sarılmaktan çekinsem de özlediğim anne kokusunu içime çekip sarılmıştım ona.

"oğlum nasıl özledim seni bir bilsen. Öldüm öldüm hasretinden. Melisa geldiğini dediğinde gelip görmek istedim seni ama çekindim, korktum tavırlarından"

Geri çekildiğimde bir an önce konuya girmeliydim yoksa çok daha zor olacaktı benim için.

"babam evde mi"

"evde, dur sesleneyim. Akif koş Doruk geldi"

"şikayet etmedin yani, hala saklıyorsun suçunu"

Annem bana şaşkınlıkla bakmıştı. Unuttuğumu falan mı sanmıştı acaba.
Babam koşarak görüş alanıma girince yüzündeki kocaman gülümsemesi ile bana doğru bir adım atmıştı. Ama benim geriye doğru attığım adım ile duraksamıştı ve gülümsemesi silinnişti.

"oğlum, aslanım seni çok özledim be evladım"

Dolan gözlerimi zar zor tutup konuya girdim.

"ben evleniyorum onu haber vermeye geldim"

"ne kiminle, ne zaman"

"babamın öldürdüğü babanın kızıyla, Asiye ile evleniyorum"

Babam ve annem şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.

"eğer bunu yapmasaysım belki de onun yüzüne bakarken bir gün keşke yapsaydım diyecektim. Ben bunun olma ihtimaline dayanamazdım"

Annem ile babam hala bana ne olduğunu anlamayan bakışları atarken ben en zor ana geldiğimi biliyordum.

"osman"

Bi kaç saniye içinde önde osman arkada iki polis memuru gelmişlerdi.

"akif Atakul. Veli ereni öldürmekten tutuklama kararı çıkarıldı. Elimizde delillerimiz de var itraz etme hakkın yok"

Osman babamın ellerine kelepçeleri takarken gözyaşlarımı daha fazla tutamamıştım.

"git cezanı çek baba, git ki şu omuzlarımdaki yük kalksın artık."

Annem babamı almamaları için itirazlar etsede babam bana şaşırmış biraz da hayal kırıklığı ile bakıyordu. Ama ben daha fazla buna müsaade edemezdim.
Babamı ensesinden tutup yürütmeye başlamışlardı. Bizde arkasından çıktık.

Selam canlarım. Normalde fragman yayınlamak istemedim ama dayanamadım. Aylardır bu sahneyi yazmak için delirdim resmen. Doruk için çok zor bir olay bence.
İki üç günlüğüne misafirlerim gelecek ondan bölüm yazamam sanırım. O zamana kadar hoşçakalın sağlıcakla kalın
Hepinizi çok çok çok seviyorum.
🧡🧡🧡