Chapter Fifty-Nine: Kiss
- - -
Shamie's POV
Namatay na ang ilaw, it's my cue to exit na. I'm having a hard time breathing, pero keri pa naman. Nagawa ko pang makapunta sa backstage. Yun nga lang, the moment I step my foot sa backstage, parang mas lumala. Nahihilo na nga ako eh. Ang lamig naman dito, kasi air-condition ang buong concert ground. Pero pinagpapawisan ako.
"Shamie? Hala, first aid kit! First aid kit!" Sigaw ni Decerie when she saw that I'm having a hard time breathing. Ang dami nang lumapit sakin. The members are also here.
"Gaga... M-Me... Medic ang... tawagin mo... A-Anong gagawin ko.. sa f-first aid kit...?" I asked Decerie but it seems like she didn't hear me.
"D-Des, I c-can't breath..." sabi ko sa kanya and I can see from my vision that she started crying.
"Shamie, wag mo kami iiwan please.." I heard she said.
"I'm n-not going to d-die. D-Don't cry," sabi ko sa kanya with matching tawa pa pero hindi ako makatawa ng maayos kasi nga nahihirapan akong huminga.
May lumapit na ding medic sa wakas. Decerie asked for first aid kit earlier, eh wala namang laman na oxygen tank yung first aid kit. Sobra sigurong nag-panic si Des.
Someone held my hand while I'm reviving my breath. I can't see clearly who it is dahil focus muna ako sa paghinga ko. I'm trying real hard not to faint. May susunod pa akong performance. I don't want to disappoint the fans.
I put my thumbs up and remove the oxygen mask from my face. Medyo okay na yung paghinga ko. But I was startled with matching panlalaki pa ng eyes when someone hugged me and I can feel that he's crying. And maybe, nagtataka kayo kung bakit alam ko na lalaki sya now that all I can see is his back. Well, amoy lalaki sya eh, tsaka ang manly nung katawan nya. Tsaka, basta, lalaki nga sya.
Siguro nagtataka din kayo kung paano ko nalaman na umiiyak sya. Madali lang, rinig ko yung hikbi nya eh.
"Neoga gwaenchanhda ni dahaeng-ida," He said in the middle of sobbing. I recognized his voice. It's Thaniel.
(Translation: I'm glad you're okay,)
I didn't understand kung ano yung sinabi nya. Nako, kapag ako, nakagawa ng sarili kong language, sila na ang hindi makaka-intindi sakin.
My heart's beating so fast. And as much as I wanted to push him away, I can't. First, rude yon. Second, hindi ako makagalaw ng maayos eh.
Umalis na sya sa pag-kakayakap sakin. And there, I can see his face clearly.
"Who made you cry?" I asked, jokingly. I'm trying to lighten up the atmosphere. Baka sakaling hindi nya marinig kung gaano kalakas yung tibok ng puso ko. Now that he's still near me, nako, delikado.
"Noona, you made him cry. He's worried. You made him cry." Scooter said with matching pag-tango pa. But I saw and it's obvious that he cried too.
