Çikolata ve Kış

Çok ateşlisin ...

♥♥♥♥♥35♥♥♥♥♥♥

Geç gelen uzun bir bölüm oldu,umarım seversiniz.Yorumlarınızı bekliyorum ♥

Kafamın üzerinde her kim oturuyorsa biraz daha orada kalırsa boğulacağım. Gözlerimi aralayınca karanlığın içinde olduğumu fark etmemle yeniden gözlerimi kapatmam bir oldu. Sanki günlerce uyumuşum gibi hissediyordum fakat hala gündüz olmamıştı. Başımı sağa sola sallayıp ağırlıktan kurtulamaya çalıştım ama olmadı. Nedense bu hareket bile beni yordu. Kucağımdaki ayıcığı daha çok kendime çekip üşüyen bedenimi ısıtmak için ona iyice sarıldım. Pamir bazen işe yarar hediyeler verebiliyordu. Pamir ismi anında dün geceyi hatırlatınca yanaklarım kızardı. Beni öpmüştü bu da yetmiyormuş gibi kediyi dışarıya çıkardıktan sonra yeniden masayı hazırlayıp zorla bana yemek yedirmişti. Üstelik yerden kalkar kalkmaz elime ilk geçen şeyle kafasını yardığım halde bunu yapmıştı ve şu anda ciddi anlamda kafam karışıktı.

‘Verda hala uyuyor musun ?’

Annemin uzaktan gelen sesiyle Pamir düşüncelerimden uzaklaştı fakat gece gece neden annemin odamda olduğunu anlamamıştım. Bir anda üzerimde ki ağırlıkla birlikte karanlıkta gidince gözlerimi ışık yüzünden kapattım.

‘Haberim olmadan kuzey kutbuna mı taşındık yoksa bir gecede küresel soğuma meydana gelip dünya mı dondu. Neden buz gibi oda’

İçime buz kütlesi kaçmış gibi, bu nedir ya. Havai adalarına giden uçağa bindiğimi düşünüp aslında yanlış uçağa binerek, uçaktan indiğimde üzerimdeki çiçekli iğrenç Havai gömleğimle kendimi Kuzey Kutbunda bulmuşum gibi üşüyordum. Kutup çöllerinde don atlet kalmışım gibi, üzerimden aşağıya bir kova buzlu su boşaltılmış gibi üşümekle kalmayıp aynı anda Pamir ‘i düşünürken yakalandığım için olsa gerek yanaklarım yanıyordu.

‘Neden titriyorsun sen Verda’

‘Kim titriyor, ben elektrik dansı yapıyorum. Son zamanlarda çok moda’

Yattığım yerden ne saçmaladığım hakkında en ufak bir fikrim bile yok, annemin de beni anladığından emin değilim. Gözlerimi iyice açıp sağa doğru dönünce tepemde bana endişe ile bakan anneme bakınca korktum. Uyuyup uyandıktan sonra bir uzaylıya dönüşmüşüm gibi bakıyordu bana. Pamir’in yemekleri yüzünden uzaylıya dönüşmüş olamam değil mi? Annem endişe dolu gözlerini gözlerimden ayırmadan elini şap diye alnıma yapıştırdı. Resmen kafama vurmuştu. Suratımı asıp elini başıma yapıştırdığı gibi hızla geri çekmesini izledim.

‘Çok ateşlisin sen !’

‘Vay anne ilk kez bana iltifat ettin. Ateşli olduğumu genelde erkeklerden duyuyorum’

Ben kendi kendime gülerken annem bana kötü bir bakış attı. Ardından yeniden elini alnıma koyup bir kez daha hızlıca geri çekti. Bir an elini üfleyerek soğutmaya çalışacak diye düşündüm. Bu nedenle biraz daha güldüm. Annem güldüğüm için daha çok endişe etmiş olmalı ki doktor gibi bir şeyler geveleyip koşarak odadan çıktı. O çıkınca yorganı üzerime çekip eski konumuma geçerek ayıcığa sarıldım. Birazdan kopacak kargaşadan önce birazcık daha uyusam iyi olacaktı. Ne zaman hastalansam annem ve babam sanki ölümcül bir hastalığa yakalanmışım gibi, evde olağanüstü hal ilan ediyordu. Bir insan iyileştirilmeye uğraştırılırken nasıl daha kötü hasta olunur durumunu birazdan yeniden yaşayacaktım. Uflayarak kaçsam mı acaba diye düşündüm. ‘Bu halde en fazla merdivenlere kadar dayanabilirsin’ çok haklısın iç ses, bir zahmet yardım edip başka bir akıl versen olmaz mı? ‘Bence uyumaya devam et’ ha ha çok zekisin. Sanırım ateşim doksan dereceye çıktı, kafayı sıyırdım iyice. Bu ateş olayı da çok saçma. Ateşim varken üşümem gerekiyorken ne diye donuyorum. Bedenim kendini bile ısıtmıyor,  içimdeki termometre bozulmuş olmasın.