Çikolata ve Kış

Susmak bilmeyen kapı zilinin sesi ve gelmek bilmeyen Pamir ...

♥♥♥28♥♥♥

Çoğu zaman kendi kendime uyandırıldığım için annem beni uyandırma yöntemlerinde çok çeşitlilik yapma gereği görmüyordu.  Yorgan çekip yere düşürme, yüze su çarpma, gıdıklama, tehdit etme, bacağı çimdikleme, poppoya terlikle vurma gibi oldukça sınırlı uyandırma yöntemi vardı. Yani tüm bunlara alışmıştım. Fakat dün geceden kalma bedenim, ağrı kesici ve zorlukla aldığım duşun etkisiyle kendini iyice bırakıp, ruhum farklı dünyalarda gezerek bedenimi terk edip hiç bir yönteme tepki vermediğim için annem beni uyandırmak için yeni bir yöntem denemeye karar vermişti. Ben karnımı yarıp bütün iç organlarımı dışarıya çıkartsalar hissetmeyecek şekilde tatlı tatlı uyurken zeki annem şu dünya da en sevmediğim ikinci şeyi burnumun dibine sokma gereği duymuştu.

Gözlerimi açmadan önce kokusunu duyduğum o şey yüzünden rüyamda bir balıkla evlendiğimi düşünmüştüm. Haliyle rüyamda bile işkence çekip, gözlerimi aralama gereği duyarak daha büyük bir işkenceyle göz göze gelmiştim. Balık bana ben balığa yaklaşık on dakikadır bakıyorduk. Gözlerimi birkaç açıp kapatsam bile o ölü gözleri hala karşımda duruyordu. Ne tepki vermem gerektiği çok geç fark ederek çığlık atıp geriye kaçtığımda sırtım sert duvarla buluştu. Kalbim deli gibi atarken ölü gözler gözlerimin önünden gitmiyordu. Korku filmlerinde koltuğun arkasından pat diye çıkan manyak bir katile karşılaşsam bile bu kadar korkacağımı sanmıyordum. Sonuçta katil canlıydı, ama bu şey tam anlamıyla ölmüştü. İğrenç diye düşündüm.

‘Uyandın mı?’

Annem bunu söyledikten sonra daha şoktan çıkamayan beni bir kez daha şoka sokmak amacıyla ölü gözü üzerime, üzerime salladı. İşte o an nefes borum sazan sürüsünün akımına uğrayarak ciddi bir biçimde tıkandı. Nefes almayı unuttum, korkudan anlımdan terler aktı ve annem bu durumdan bir habersiz gülerken içimde dolan öfke büyüdü. Geberiyorum burada kadın hala gülüyor. Nefes nasıl alınıyordu, biri bana hatırlatsın. Ama nefes alınca o iğrenç kokuyu da içime çekeceğim, ölüp gitsem daha mı iyi olur. Kokudan kurtulurum.’Kendini de beni de geberteceksin, saçmalamayı bırak da nefes al’ diyen iç ses nefes alabilsem alırım herhalde, nefes alamıyorum. Kalbim deli gibi atıyordu, karşımda annemle oradan oraya hareket eden balıktan etkilenmiş olmalıyım ki,kendimi suda boğuluyormuşum gibi hissediyordum.Bu bir balık yüzünden ikinci kez ölümle karşı karşıya gelişimdi,galiba bu sefer ölü göz beni de öldürecekti.

‘Verda iyi misin, yüzün mosmor oldu’

Annem sonunda beni öldürdüğünü fark etti. Kocaman açıldığını tahmin ettiğim gözlerimle ona bakıp ciddi misin demek istedim, ama sesim bile çıkmadı. Nihat ile nefes tutma oyunu oynamamız yüzünde alışkın olsam gerek hala ölmemiştim. Fakat gözlerim kararmaya başlamıştı. Annem elindeki balığı atıp, o iğrenç kokan elleriyle yüzümü kavradı. Bu hareketi ile nefesim toptan gitti, gözlerim kararmaya başladı. Bir balık yüzünden ölen ilk insan olacaktım, belki de tarihe geçerdim. İleride Rana ve diğerleri çocuklarına beni tarih kitaplarında gösterip ’ İşte bu salak da bizim arkadaşımızdı, balık yüzünden geberip gitti’ diye anlatacaklardı. O pis Rana kesin benim fotoğrafıma bıyık kaş filan çizip beni iyece rezil ederdi.

‘Verda, nefes alsana’

Doğru ya ben nefes alamaya çalışıyordum. Ne diye Rana’yı düşünüp duruyorum ki. Annemin ellerine bir de biraz ileride olduğunu tahmin ettiğim balığın olabileceği yere baktım. Nefes alıp ölmek mi yoksa nefes almadan ölmek mi? Oldukça karışık bir durumdu. Şu halimle bile bu kadar şeyi düşünebilmem de bence oldukça ilginçti. Ben nefes alsam mı almasam mı diye düşünürken annem ellerini yüzümden çekip, suratıma çat diye yarısını içtiğim suyu çarptı. Sonrasında ne mi oldu, nefes almayı başardım ama yaşam mücadelem bitmedi, şaşkınlıktan açık unuttuğum ağzıma dolan su boğazıma kaçtı. Annem beni ölü gözle korkudan öldüremeyip, ardından pis kokuyla beni öldürmeyi beceremediğinden son olarak yüzüme su çarpıp beni boğarak öldürmeyi deniyor gibi bir durumun içindeydik.