Mildred (La Equipé Series 1)

Chapter 19

Laglag ang panga ko habang pinagmamasdan ang tanawin sa ibaba at sa buong paligid.

Nakasakay na ako sa helicopter at maraming beses na. Ngunit kakaiba ang ganda na nakikita ko ngayon sa nakikita ko noon tuwing nasa himpapawid ako.

The view is telling me to trust him, to let myself trust again. Na kahit tingin ko sobrang dilim na ng mundo ko ay may liwanag pa rin doon.

The view is telling me that no matter how dark it is, there's still a light.

I'm fascinated by the view and because of it, I realized some things.

It's like telling me to move forward. Telling me to stop living in the dark and let myself visible to light.

Pain really changes people, makes you trust less, and overthink more but I just realized, this ain't what I wanna keep going through. I need to move forward.

Ang mga liwanag na nakikita ko ay para bang nagsasabi na hindi ko dapat ikulong ang sarili ko sa dilim ng nakaraan. Pinapakita nito na dapat kalimutan ang masasamang nangyari sa nakaraan at hayaan ang sarili kong magtiwala ulit.

"Ang ganda..."

Wala akong ibang masabi sa ganda ng tanawin. Ramdam kong sa 'kin lang nakatingin si Connor kaya nilingon ko siya and he smiled at me.

I smiled at him too.

Naaalala ko pa noong bago pa lang kaming magkakilala. Hindi ko na talaga siya gusto noon. Hindi ko gusto ang lahat sa kaniya dahil nanliliit ako sa sarili ko.

Sa tuwing nakikita ko siya ay mas lalo lang noong pinapaalala sa 'kin na sobrang layo namin sa isa't isa. Lalo lang noong pinapaalala sa 'kin na hindi kami bagay.

Who could've thought na 'yong akala kong mayabang na lalaki at ang seryosong lalaking nakilala ko ay magdadala ng saya sa 'kin.

He gave the genuine happiness that I want.

"The view is beautiful isn't it?" tanong niya habang nakatingin sa 'kin.

Tumango-tango ako bilang pagsang ayon.

Tama siya, ang ganda nga ng tanawin.

"Yeah, right. You're beautiful," dugtong niya pa.

I looked at him, perplexed.

Matagal bago magsink-in sa 'kin ang sinabi niya, and when it did, I felt myself blushing.

Sa sobrang pagod ko ay halos pumikit na ako sa loob ng banyo. I need to clean myself first bago magulog.

After niya akong dalhin sa himpapawid ay hindi maalis ang saya na nararamdaman ko, I felt myself in a cloud nine.

He let me used the bathroom first, ang sabi niya ay siya naman pagkatapos ko.

May sariling bathroom naman sa kwarto niya pero mukhang may malfunction doon kaya makikigamit siya ng banyo sa 'kin.

Pagkatapos ko ay lumabas na ako at naabutan ko siyang nakaupo sa kama ko.

Nakapantulog na ako ngayon, he looked at me from head to foot and he gulped.

"Bukas ng tanghali aalis tayo, I'll bring you somewhere," sabi niya habang hindi pa rin inaalis ang mga mata sa 'kin.

Tumango ako. "S-Sige, goodnight."

"Goodnight... sleepwell."

Naghanda na ako upang makatulog dahil kanina pa ako inaantok.

I'm in the middle of letting myself fall asleep when I remember what just happened earlier. I smiled while remembering it. It feels good seeing myself letting go of all the bad things that happened in my life.