" Sahip oluş yoktur.
Sadece oluş, son nefesi
vermeyi, nefessiz kalarak boğulmayı özleyen oluş vardır. "
- Franz Kafka.
❄︎❅❆❅❄︎
Min Yoongi
/
Kim Seokjin bxg
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hareketsiz durmaya bir son verip arkadaşlarımın yanından ayrıldım. Yetişebildiğim kadar onları takip ettim.
Çok hızlı yürüyorlardı ve sürekli birbirleriyle şakalaşıyorlardı. Bana çarpan çocuk YoonGi'nin omzuna kolunu attı. Ondan biraz daha uzun olması bunu kolaylaştırıyordu. YoonGi arkadaşının kolunun altından çırpınarak çıktı. Hiç durmadan gülüyorlardı. Tabii, bu benim için ekstra güzel gülümseme bonusu demekti ve sadece izledim. Yeniden aşık olarak...
Eve gidene kadar onun adını tekrarlayıp durdum.
Min YoonGi... Min YoonGi... YoonGi. ve YoonGi...
Diğer zamanların acısını çıkarmak istiyordum sanki. Ardından part time işime yetişmek için yeniden bir koşturmanın içine girdim. Yolda Eun Kyung'u da arayıp son haberleri bildirmek istiyordum. Akşamı bekleyemeyecek kadar heyecanla doluydu içim.
Telefon çalmaya başladığında onun zil sesini mırıldandım. Kaç aydır değiştirmiyordu, üşengeç. Şarkının en sevdiğim yerine geldiğinde telefonu açtı. "Neden hemen açıyorsun şarkı söylüyorum şurada?" dedim, 'alo' bile demeden önce.
EunKyung ise söylediğimi hiç umursamadan " Neden aradığını söylemek için 5 saniyen var. " dedi. Bu kız nasıl benim en samimi arkadaşım olmayı başarmıştı ki?
"Min YoonGi!"
Gerçekten 5 saniye içinde bir şey söylemezsem kapatacağını bildiğim için hızla söyledim. Yine sesimin ayarını kaçırdığımdan yoldaki birkaç kişi dönüp beni ayıplamıştı. Duştaki sıcak-soğuk su ayarı gibi ben de heyecanlanınca ses tonumu dengeleyemiyordum. "Choi Eun Kyung, canım. Adım bu."
" Hayır, sersem. İsimsiz aslında isimsiz değilmiş. Onun adı Min Yoongi. " derken elimle sol yanımı tuttum, ismini söylemek bile kalbimin ritmini artırıyordu.
Aptal aşık gibi yanaklarımın kızardığına da emindim ayrıca. Elmacık kemiklerimin ısındığını hissedebiliyordum çünkü. Bu kadar basit bir durumda bile ne hale giriyordum. İlk kez aşık olduğum kişi İsimsiz'di. Nasıl davranacağımı, ne tepki vereceğimi henüz ben de bilmiyordum.
"Hey! Bu gerçekten iyi bir haber. Bu akşam bunu kutlayalım!" Eun Kyung'un sesi birden bire neşelenmişti. Çünkü yaşadığım umutsuz aşkın en birinci canlı tanığıydı o.
"Ah, bir de Soo Ji... Gelirken çikolata al. " Büyük gülüşüm somurtuk bir şekle girince cevap vermeme izin bile vermeden telefonu kapattı. Bunu yaparken gülüyordu o, değil mi ? Sanırım arkadaş seçimlerimi gözden geçirmenin zamanı geldi...
➷➴➷➴➷➴
Bugün herhangi bir rezillik yaşamadan evin yolunu tutmuştum sonunda. Yorgunluktan omuzlarım çökmüştü ve çok zor yürüyordum. Buna rağmen evin yakınındaki markete uğrayıp başta çikolata olmak üzere birkaç bir şey alıp çıktım.
