A TALE OF MISCHIEVOUS ALLIES [SERIES #3] ●COMPLETED●✓

CHAPTER 31

[Zevi's Pov]

“What happened?” Tanong ko kay Alicia.

Hindi siya kaagad nakasagot at bigla na lamang sumabog ang emosyon niya ay malakas na umiyak at niyakap ang kaniyang sarili.

“Binebenta nila ako.” Pasigaw na aniya dala ng kaniyang emosyon. She's crying so loud and hard.

“Anong binebenta? Kanino? Bakit? Paano?” Naguguluhang tanong ko sa kaniya.

“They're selling my body for money!” She shouted out of her lungs at nasabunutan pa ang sarili niya.

“What did you say?” I asked in disbelief, dahil parang bomba na sumabog mismo sa tenga ko ang sinabi niya.

Nakatitig ako sa kaniya habang pinoproseso ang sinabi niya na nagpapaulit ulit sa aking isip at para akong naiiyak. Hindi ko alam ang nararamdaman ko, nanginginig na din ako sa galit dahil sa sinabi ng kapatid ko.

I can't believe to what I heard.

She cried louder.

“Bakit wala kang ginawa?!” I shouted at her.

“Parang hindi mo naman sila kilala ate! Nakatutok sa akin ang baril! Kung hindi ko gagawin, papatayin ako! They don't care who I am in this family! Pera ang mahalaga sa kanila.” Umiiyak pa rin na aniya.

At sinasabunutan na niya ang sarili niya at as in, sobra na siyang nagwawala.

Inuuntog ang sarili at kung ano ano.

Ngayon ko lang napansin na ang payat payat na niya, may mga pasa at galos, namumugto ang mata at nangingitim ang ilalim no'n.

Napaluhod na ako sa sakit ng nararamdaman ko habang tahimik na umiiyak at pinapanood siyang magwala. Wala akong magawa, hindi ko siya maaalo dahil hindi madali sa kaniya ang pinagdadaanan niya.

Dignidad ang nawala kapalit ng pera.

Pagapang akong lumapit sa kaniya at niyakap, nagwawala pa rin siya .

Maya maya, kuya Alfie rushed here.

“Why? Anong nangyari?” He asked at agad kaming nilapitan.

“Alam mo na ba ang nangyari kay Alicia?” I asked him while crying.

“No one told me what or why, and I am just waiting them to tell me.” He said at sobra siyang nag-aalala at desperado ma ding malaman kung bakit.

Napailing ako at mahigpit na napayakap kay Alicia at umiyak lalo.

“Get her things now kuya.” Utos ko.

Walang pagdadalawang isip na umalis si kuya at sinunod ang sinasabi ko.

“We're leaving the next day, don't worry.” Sabi ko sa kaniya na iyak pa rin ng iyak.

Awang awa ako sa kapatid ko at wala akong magawa kun' 'di ang yakapin lang siya at damayan.

Hinayaan ko lamang siyang umiyak hanggang sa nakatulugan na niya.

Inayos ko naman ang higa at napagdesisyonang lumabas at sumugod sa bahay.

“Oh you're back, so wha--”

“MGA DEMONYO KAYO!” I shouted at sinipa ang antique na malaking vase at nabitak iyon sa harapan nila na ikinagulat ni lola dahil pagmamahal niya ang base na iyon.