Under the clouds (Guevarra Series 2)

Chapter 8

"Madz, a-ayoko na, umiikot na paningin ko." Cavier told me while denying another shot of liqour that I'm offering.

Napahalakhak ako at bumaling kay Twelve na bagsak na rin ngayon. Ako ang taga-tagay ng inumin, at lasing na lasing na sila dahil dinadamihan ko palagi ang lagay sa mga baso nila.

"Diego, ikaw na!" tumatawang anas ko rito at ibinigay ang kasunod niyang shot.

I saw him furtively rolled her eyes. "Madelaine, tama na." utos nito sa akin.

I just smiled and pushed him the glass shot. We're here inside their house or should I say... their mansion. Sobrang laki ng bahay nila. Sa mga picture ko lang ito nakikita noon. Hindi ko akalain na sobrang big time pala nitong si Diego.

Hula ko masama ugali ng mga magulang nito. Ganoon naman ang mayayaman.

Diego just put down the glass shot and laid on the couch lazily. He looks like he doesn't care anymore. Umikot ang mata ko hanggang sa bumagsak ito sa isang lalaki. Muli kong kinuha ang glass shot at pinuno ito ng alak.

"Tagay?" alanganing ngiti ang ibinigay ko sa kaniya. Wala ngayon si Ezperanza, I find it an opportunity for I don't know reason. Anong opportunity ang iniisip ko ngayon gayong wala na akong balak patulan pa ang lalaking ito?

He slowly get the glass in my hand while looking into my eyes. Saglit pa akong nakuryente nang magtama ang mga daliri namin. I remained my face stoic so he won't notice his effect on me. Punong-puno ang shot glass, pero ininom lang niya ng isang bagsakan. I mean, siya na lang ang natitirang matibay ngayon. All of our friends already passed out. At saka... pinakamarami palagi ang paglalagay ko ng alak sa baso niya. I expected that he'll be drunk earlier, pero heto siya't halatang nasa wisyo pa rin.

"Sobrang tibay mo pala sa alak? Ngayon ko lang nalaman na manginginom ka pala." humalakhak ako sa kaniya. He remained seriously looking at me that made me uncomfortable.

I'm trying my best to be friendly despite the fact that I've confessed my feelings for him. Ito na lang ang tanging magagawa ko to save myself from humiliation.

"You never asked." he said in a hoarse voice. Mukhang kahit papaano ay naaapektuhan na rin siya ng alak.

Kinuha niya ang bote sa akin at siya naman ang naglagay ng alak sa shot glass. I thought he'll drink it for himself. Nagulat na lang ako nang iabot niya ito sa akin gamit ang seryosong ekspresyon.

Napalunok ako nang makita kung gaano kapunong-puno ang maliit na baso.

"Hindi mo kaya?" nanghahamong tanong niya sa akin.

"S-sinong nagsabing hindi ko iyan kaya?" sa kayabangan ay kinuha ko ang bote imbes na ang shot glass. Tinungga ko ang alak doon subalit hindi ko dinamihan ng inom. Muntik pa akong malunod sa katangahan.

Nakita ko ang bahayang pagngisi niya sa akin nang ibaba ko ang bote. Saglit akong hindi nakapagsalita dahil sa pait na dulot nito sa lalamunan.

Nagulat ako nang kuhain niya ang bote at doon din mismo uminom ng alak habang nakatingin sa akin. Napalunok ako ng sunod-sunod. There's this feeling inside me... he looks like he's tempting me. O baka naman namamalikmata lang ako dahil sa epekto ng alak.

"So how was it like?" bigla ay tanong niya.

Nagkibit-balikat ako.

"Medyo mapait pero kayang-kaya." may kayabangang anas ko. I heard him chuckled. Napabaling ako sa kaniya.

"Ibig kong sabihin, how was it like to confess feelings to someone?" seryosong anas niya na nagpatigil sa akin.

I felt my nerves colliding, napaiwas ako ng tingin at sunod-sunod na napalunok. I need to get back my composure.