Memories

23

Pagkatapos ng paghihirap mo, ngayon wala na, wala na ang hirap, pero ang sakit alam ko namang mananatili parin pansalamanta yan,  Pero kagaya kung paano tayo biglaang iwan ng tao isang araw, ganun din ang sakit na nararamdaman mo, lilipas din yan at mawawala.

"may kailangan kapa, anong masakit sayo anak?" umiling lang si Claire sakanya.

"Kayo na munang bahala sakanya may importante lang akong aasikasuhin"

Tumango naman ako sa sinabi ni tito.

Ilang beses ng tinanong yan ni tito, pati narin kami, isang linggo, isang linggo na ang ng muntikan ng kunin si Claire sa amin, mabuti nalang mabuti nalang lumaban siya, ang sabi ng doctor parang isang milagro daw ang nangyari kay Claire, dahil muli siyang naligtas sa bingit ng kamatayan.

Nagpapasalamat kami sa diyos dahil dininig niya ang nga panalangin namin na sana gumaling at gumising na si Claire.

Kaninang umaga, yun ang oras mung kailang dininig ang panalangin namin, yun ang oras kung kailan nagising si Claire sa mahaba niyang tulog, na naging bangungot saamin.

Pero simula kaninang magising siya hindi suya nagsasalita, ang sabi ng doctor, normal lang naman daw yon, sa ngayon kailang niya nalang daw magpahinga para manumbalik ang lakas niya.

"Elle, bibili lang ang saglit ng pagkain ah" paalam ni frey tumango nalang ako sakanya at marahang ngimiti.

"Samahan na kita" sumunod naman sakanya si shei.

Ako ang nagbabantay non kay quinn kapag hindi pwede si tito, kapag naman hindi ako pwede si na frey, shei o si vim naman, ganun ang naging set up namin sa tatlong buwan, pero ngayon wala ng ganon, at masaya ako dahil sa wakas gising na siya.

Nakahiga lang siya ngayon, bukas ang mata pero hindi nagsasalita, pero kahit ganon kinakausap padin namin siya pero tanginang tango at iling lang ang nasasagot niya samin.

Hindi padin alam ni denzel na gising na siya ngayon, ayaw ipaalam ni tito.

Napatigil ako sa pagiisip ng tumunog ang phone ko.

Tinitignan ko naman ito.

Killian: how was she?

Cyndrelle: she's fine now, kailangan nalang niyang magpalakas.

Killian: that's good,

Cyndrelle: wag mo munang ipaalam kahit kanino please, yan hiling ni tuto.

Killian: kahit kay denzel?

Cyndrelle: lalo na siya.

Killian: okay.

"Nasan siya?" Napatingin agad ako kay Claire ng nagsalita na siya.

Yun ang unang salitang binaggit niya.

"Ah babalik din daw siya may importante lang diyang gagawin Claire" natatarantang sabi ko pa matapos lumapit sanakaya.

"Si denzel" napahinto ang sa sinabi niya, hindi alam ang isasagot.

"Ah ano, magpalakas ka muna Claire, kayo na ni tito ang mag usap diyan" pilit na ngiti ang ibinigay ko sakanya.

Ayaw ko siyang biglahin, baka manghina siya lalo, sila na ni tito ang mag uusap doon.

"Alam moba Claire tatlong buwan kang tulog, pero bat ganon ang ganda moparin" sabi ko para naman gumaan ng atmosphere.

"Na comatose lang ako, pero wag mokong bolahin" gumahan naman ang loob ko ng makita ko siyang ngumiti.

"Lang ah? Halos mamatay kaya kami duto sa pagaalala tas lang?" Nakangusong tanong ko.

"Thank you" nakangiting sabi niya.

"Walang anuman, wag mona ulit kaming pakabahan ng ganon Claire baka mauna pako sayo" natatawang tanong ko, hindi naman siya makatawa talaga kaya ng i smile lang siya.

"Sorry ngayon lang ak- omg! Claire gising kana i missed you" naiiyak na salubong ni vim sakanya.

Ngayon lang niya nalaman kasi, may importante daw siyang lakad.

"Hoy wag mong higpitin baka naman masakal" suway ko ng mapansing parang napangiwi si Claire ng yakapin siya bigla ni vim.

"Bat ka ganyan tinatakot mo kami ea!" Naiiyak parin na sabi ni vim.

Ganun din kanina ang reakyon ni frey tas si shei umiyak pa.

"Multo pabo para matakot kayo"

May lakas na siyang magbiro ngayon ah.

"Muntikan palang" natawa naman ako sa sinabi ni vim.

"Oh eto na ang food, kumain muna kayo" sabi ni frey habang nilalapag nila ni shei sa table ang pagkain.

"Nandito kana pala vim kumain kana din muna" ani niya ng mapansin si vim.

"Wag niyo muna siyang kausapin, hindi pa siya makakapag salita niyan" paalala naman ni shei kay vim.

Napangiti nalang ako dahil don.

"Hindi naman ako pipi ah"

"Omg Claire kala ko dikana mag sasakita" nanlalaki ang matang ani ni shei.

"Kilala ko pa naman ako diba? Sino ako?" Tanong naman ni frey sabay turo sa sarili.

"Yerf?" Patanong na sabi ni Claire.

Natawa naman kami dahil don maliban kay frey na nakanguso.

"Magaling ka nanga" dagdag niya pa kumain na muna kami at sinubuan konadin si Claire kahit konti lang.

Pagkatapos ng konting kwentuhan, iniwan na muna namin si Claire oara makapag pahinga pwede nadin daw sitang i uwi sa next week.

**

Dahan dahang naglalakad si Claire habang inaalalayan ng nurse niya.

One week nadin nung mag simula ang therapy niya simula ng makauwi siya dito sa bahay nila.

Nandito nadin lahat ng gamit niya, pinakuha na ni tito noon.

"miryenda muna po kayo" sabi ko sa mga nurse sabay bigay ng pagkain, tinanggap naman nila yon at nagpasalamat.

"Konti nalang babalik kana sa normal" nakangiting sabi ko.

"Abnormal bako?" Sarkastikong sabi naman niya.

"Oo" natatawang sabi ko.

"Oh kumain kana muna" binigay ko sakanya ang juice at tinapay.

"Nakapag usap naba kayo ni tito?" Nag aalanganin kong tanong.

"Hindi pa, mukang ayaw niya din munang pag usapan" sagot naman niya habang ngumunguya.

"Siguro nga," sabi ko nalang.

Uminom siya ng juice pagkatapos maubos ang tinapay.

"S-si bell?, May balita kaba sakanya" napahinto naman ako sakanya.

Tinitigan ko siya ng ilang segundo, nag iisip ng isasagot.

"M-maayos naman ang l-lagay niya" kinakabang sagot ko.

Maayos ang lagay niya, habang ikaw eto kagagaling lang sa bingit ng kamatayan.

"Yung bata mabuti naman?"

Hindi ko alam kung bakit nagagawa niya lang kamustahin ang mga taong nanakit sakanya, well wala namang kinalaman yung bata don eh.

"Oo"

Tumango nalang siya at hindi na nagsalita.

Maya maya pinagpatuloy na nila ang ginagawa nila, pinapanood kolang siya at nakikita ko naman na hindi na siyang nahihirapang maglakad o kumilos, bumalik nadin ang lakas niya.