අන්තිමට තිබ්බ ලෙක්චර් එක ඉවර වෙලා නම්ජුන් ලෙක්චර් හෝල් එකෙන් එලියට ආවා. ඒ වෙලාවෙම නම්ජුන්ගෙ ෆෝන් එක රින්ග් වුනා. ඔෆිසර් මින් යුංගි. නම්ජුන්ගේ ස්ක්‍රීන් එකේ සටහන් වුනේ එහෙම.
"හෙලෝ ඔෆිසර්?"
"අහ් නම්ජුන්, ඔයා වැඩකද?"
"නෑ ඔෆිසර්. මට දැන් තමයි ලෙක්චර් ඉවර වුනේ. ඇයි ඔෆිසර්? මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද?"
"ඔයාට පුලුවන් නම් පොලිස් ස්ටේශන් එකට එන්න. අපි ආවම කතා කරමු. මේ ඔයාට ඇටෑක් කරපු කෙනා ගැන ප්‍රශ්නයක්."
"ඕකේ ඔෆිසර් මං දැන්ම එන්නම්."
නම්ජුන් ෆෝන් එක කට් කරලා ගේට් එක පැත්‍තට ගියේ පොලිස් ස්ටේශන් එකට යන්න. නම්ජුන් යන්න හදනවත් එක්කම කොහෙද ඉදන් දුවගෙන ආපු ජිමින් නම්ජුන්ගේ උරහිසේ එල්ලුනා.
"යාහ් නම්ජුනා, කොහෙද මේ දුවන්නේ අහ්?? අද කෑම උබ ගානේ කියලා අමතක වුනාද??"
"ජිමිනා අද බෑ මට ඔෆිසර් යුංගි දැන් කෝල් කරා. පොලිස් ස්ටේශන් එකට එන්න කියලා."
"පොලිස් ස්ටේශන් එකට??? ඒ මොකෝ ඒ එක පාරටම??"
"දන්නෙ නෑ.අර මට ඇටෑක් කරපු එකා ගැන තොරතුරක් තියනවලු."
"ඇටෑක් කරපු එකා?? ඒ සේහුන් නෙවෙයිද?? කමක් නෑ මාත් එන්නම් එහෙනම් උඹත් එක්ක."
නම්ජුන් ජිමින් එක්ක ඉක්මන්ටම පොලිස් ස්ටේශන් එකට ගියා. එයාලා යද්දි ඔෆිසර් යුංගි ෆයිල් වගයකට හිර වෙලා හිටියේ.
"වාව් ඔෆිසර් යුනිෆෝර්ම් එකට මාර හැන්ඩ්සම් නේ."
ජිමින් නම්ජුන්ට විතරක් ඇහෙන විදිහට කිව්වා.
"අහ් නම්ජුන් එන්න වාඩි වෙන්න."
නම්ජුන් ජිමින් එක්ක ඔෆිසර් ඉස්සරහ තිබුන පුටුවේ වාඩි වුනා.
"ඔෆිසර්, හදිසියේම එන්න කිව්වේ??"
"ඔව් නම්ජුන්. මං සැකකාරයොන්ගෙන් දිගටම ප්‍රශ්න කලා. සේහුන්ගෙනුත්. ඒත් සේහුන් කියනවා එයාට ඕනි උනේ ඔයාව බය කරලා පාරක් දෙකක් ගහන්න විතරයි කියලා. පිහියෙන් අනිනවා වගේ දරුනු වැඩක් කරන්න එයාට ඕනි වුනේ නෑ කියනවා."
YOU ARE READING
Clematis Garden
Fanfictionකිම් සොක්ජින් සෝල් නැශනල් යුනිවර්සිටි වෙත අලුතින් පැමිණෙන කථිකාචාර්යවරයෙක්. ඒ කථිකාචාර්යවරයාගේ සිත හොරකම් කරන කිම් නම්ජුන් නම් මුරණ්ඩු, දඟකාර තරුණයෙක්. ඔවුන් වටා සිටින මිතුරන්, සහෝදරයින් සමඟ ගෙතන ආදර කතාව. (මේක ශිප් ස්ටෝරි එකක්. ප්ලිස් ශිප් වලට අකමැ...
