24th chapter

434 88 36
                                    

ටේහන් තම මව සෙනෙහසින් වැලඳ ගත්තා. අවුරුදු 23ක් පුරාවට තමන්ට අහිමි වූ මව් සෙනෙහස ටේහන්ගේ හදවත පුරා ඉතිරි ගියා. ජන්ග්කුක් මවට හා පුතාට ඉඩ දී ඈතකට වී බලා සිටියේ කදුලු පුරවාගත් දෙනෙතින්. මව සමඟ සිතු සේ කතා බහ කර සෙනහස පෑ ටේහන් ජන්ග්කුක් දෙස බැලුවේ දිලිසෙන දෙනෙතින්. අවසානයේ ඔවුන් දෙදෙනාම වෛද්‍යවරයා හමු වුනා.

"මිස් හියොක්ගේ තත්වය දැන් සෑහෙන්න දුරට හොදයි. ඔයාලට ඕනිම වෙලාවක එයාව එක්කගෙන යන්න පුලුවන්. මං රෙකමන්ඩ් කරන්නේ ටික දවසක් එයාව නුපුරුදු වටපිටාවකට එක්කගෙන ගිහින් සෝශල් ලයිෆ් එක එයාට පුරුදු කරන්න. එයා පුරුදු පරිසරයට එක පාරම ගියොත් එයාගෙ  පරණ මතක ආපහු එන්න පුලුවන්. ඒ නිසා හොදම දේ නුපුරුදු වටපිටාවකට එයාව එක්කගෙන යන එක."

"ඒ කියන්නේ ඩොක්ටර්, පිටරටකට උනත් කමක් නෑ නේද?"

ටේහන් වෛද්‍යවරයාගෙන් ඇසුවා.

"පිටරටකට වගේ නම් ගොඩක්ම හොදයි."

"හරි ඩොක්ටර් මට ටික කාලයක් දෙන්න. මං එහේ වැඩ සෙට්ල් කරගත්ත ගමන් අම්මව එක්කගෙන යන්න එන්නම්."

ටේහන් ජන්ග්කුක් සමඟ මානසික රෝහලෙන් පිටවුනා. ටේහන්ගේ හිතට දැනුනේ සැහැල්ලුවක්. ඔහු ජන්ග්කුක් සමඟ වාහනයට නැඟුනා. එක වරම සිහිපත් වූ දෙයක් නිසා ටේහන්ගේ සිතට බරක් දැනුනා.

"ජන්ග්කුක් ඔයා හිතනවද අපි අද කලේ හරි දෙයක් කියලා.?"

ටේහන් බැරෑරුම් පෙනුමකින් ජන්ග්කුක් දෙස බැලුවා.

"මොනාද ටේහන් ඔයා මේ කියන්නේ? ඔයාට සතුටු නැද්ද මෙච්චර කාලෙකට පස්සේ ඔයාගේ අම්මව දැකපු එක ගැන.?"

ජන්ග්කුක් පුදුම වී බැලුවේ ටේහන් දෙස.

"අයියෝ මෝඩයෝ. මං ඒ ගැන නෙවෙයි කියන්නේ. මට ගොඩක් සතුටුයි ඒ ගැන. මං මගේ ජීවිතේ ගොඩක්ම සතුටු උන දවස් වලින් එකක් අද."

"එකක්?? ඒ කියන්නේ ඔයාට ගොඩක්ම සතුටු වුන දවස් ගොඩක් තියනවද?"

Clematis Garden Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz