The Waitress||hs

Seven

Otwieram oczy, a jasne światło od razu mnie razi, przez co muszę je ponownie zamknąć.

-Melanie-słyszę ciepły głos, osoby, której oddech otula moją twarz. Staram się otworzyć oczy i tym razem trafiam na obraz Harry'ego. Nie pamiętam co się stało, ale wiem jedno-okropnie boli mnie głowa-Jak się czujesz?-pyta i gładzi moje włosy, a ja dopiero zdaję sobie sprawę, że leżę na jego kolanach. Podnoszę się lekko i chwieje się, przez co musi mnie objąć w pasie, abym się nie przewróciła.

-Głowa mnie boli-wzdycham.

-Nie dziwię się, naprawdę porządnie uderzyłaś się w nią. Może powinniśmy pojechać do szpitala?porponuje, ale ja kręcę głową.

-Jest w porządku, nic mi nie będzie-mówię. Nie chcę jechać do szpitala, to najgorsze co może być.

-Jesteś pewna? Czułbym się lepiej, gdbym wiedział, że nic ci nie jest-tymi słowami sprawia, że moje serce bije szybciej.

-To ja mam się poczuć lepiej-odpowiadam,  aby ukryć moje uczucia-Tak właściwie co się stało?

-Jeden nastolatek wjechał w ciebie, przewróciłaś się i uderzyłaś o lód. Na szczęście najpierw upadłaś bokiem, a potem na głowę-tłumaczy mi i niespodziewanie całuje mnie w czoło.

-Za co to?-marszczę brwi.

-Miałem nadzieję, że to sprawi, że nie będzie cię boleć-uśmiecha się szeroko, a ja się śmieję.

-Na pewno skończy się tylko na siniakach-wzruszam ramionami.

-Do wesela się zagoi-stwierdza, a ja słyszę w tym drugie dno. Kręcę głową, wyrzucając tą myśl z głowy-Pójdę oddać nasze łyżwy, ty ubierz kurtkę i spotkamy się na zewnątrz.

-Okej-rzucam tylko i schodzę z jego kolan. Uśmiecha się do mnie ciepło, idąc w stronę wyjścia. Powoli zakładam na siebie kurtkę, krzywiąc się przy bólu, jaki wywołuje bok, na który upadłam. Wzdycham i owijam się szalikiem. Sprawdzam czy wszystko zabrałam i idę powoli w stronę, gdzie mam się spotkać z Harrym. Wychodzę z lodowiska i znajduję się na korytarzu. Przepycham się z trudem przez tłum ludzi, ale zauważam, że chłopak jeszcze nie wyszedł, więc staram się do niego dostać. Kiedy mam już go na widoku widzę, że rozmawia z jakąś blondynką, pochylając się nad blatem i uśmiechając się do niej szeroko. Znajduje się zbyt blisko niej.

Jakieś teorie?