Zawgyi version,
မနက္ခင္း ျမဴႏွင္းတဖဲြဖဲြက်ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ေခါင္မိုးထပ္႐ွိ ဂြမ္းကပ္ေစာင္အျဖဴႀကီးထဲ၌ တစ္ကိုယ္လံုးနစ္ျမဳပ္မတက္ တိုးေဝွ့ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္လ်က္ပင္ ေဘးဘက္သို႔ လက္ျဖင့္စမ္းၾကည့္ေနမိ၏.....
သို႔ေသာ္ ေဂ်ာင္ကုေဘးတြင္ ဘယ္သူမွ႐ွိမေနပဲ ၾကမ္းျပင္ႀကီးသာ....ထို႔ေၾကာင့္ ေမွးစက္ေနေသာ မ်က္လံုးတစ္စံုအား အတင္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ မင္က႐ွိမေနခဲ့......
အိမ္ပတ္လည္လိုက္ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ မင့္ကားေသာ့က စားပဲြအပုေလးအေပၚတြင္႐ွိေသးေသာေၾကာင့္ အိမ္ေတာ္ကို မင္မျပန္ေသးဘူးဆိုတာေသခ်ာသည္.....
ေဂ်ာင္ကုလည္း ေျခရင္းတြင္ပြၾကဲေနေသာ အက်ႌအားဝတ္ကာ အျပင္သို႔ထြက္လာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာစာ႐ွိခံုအပုေလးတြင္ ထိုင္ေနေသာမင္....
အခန္းထဲမွာေတာင္ေအးေနတာ အျပင္မွာဆိုအေအးဒဏ္က ႏွစ္ဆပိုေအး၏...ဒါကို အက်ႌအပါးေလးဝတ္ျပီးထိုင္ေနေသာမင္ေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုလည္း အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္ကာ မင္ျခံဳဖို႔ေစာင္လိုက္႐ွာေနခဲ့သည္.....
သို႔ေသာ္ေစာင္အစား ပုဝါအဝါေလးကိုေတြ႔ေသာေၾကာင့္ ထိုပုဝါေလးကိုသာယူျပီး မင့္အေနာက္ကေနျခံဳေပးလိုက္ေတာ့ လွည့္ၾကည့္လာေလရဲ႕.....
*ႏိုးပီလားေဂ်ာင္ကု*
*အင္း ဒီေလာက္ေအးေနတာကို အျပင္ထြက္ထိုင္ေနရလား*
*အခုမေအးေတာ့ဘူးေလ မင္းပုဝါျခံဳေပးလိုက္လို႔*
ပုဝါေလးအား ရင္ဘတ္သို႔ဆဲြကပ္၍ျခံဳလိုက္ေသာမင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးဟာ ၾကည္လင္ေနေသာေၾကာင့္ ျမင္ရသူတိုင္းေအးခ်မ္းေစသည္....
*မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူးမလားေဂ်ာင္ကု*
*အင္း မသစ္ရေသးဘူး*
*မ်က္ႏွာသြားသစ္ ျပီးရင္အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ရမယ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး*
*အဲ့ဒါဆိုခနေစာင့္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ျမန္ျမန္ျပင္ဆင္လိုက္မယ္*
YOU ARE READING
နွံ(ဆွဲငင်ခြင်း၏ခြေရာ) Z/U
Fanfictionႏြံဆိုရင္ ႏုန္းေျမႏြံကအစ ဘ၀ႏြံအဆံုး အကုန္ေၾကာက္တယ္ နွံဆိုရင် နုန်းမြေနွံကအစ ဘဝနွံအဆုံး အကုန်ကြောက်တယ်
