A MOMENT WITH YOU

CHAPTER 33:

Nathan's POV

Nagising ako sa malakas na kulog, Madaling araw palang its almost 4:30 in the morning napabangon ako at tumayo para isara Ang pinto sa terrace, pagkatapos ay bumalik ako sa pagkakaupo sa Kama. Ang sakit ng ulo ko. Napasobra yata ang inom ko.

I grab my phone at my side table then I called Andrew. Wala akong maalala sa mga ginawa ko kagabi masyado akong nalasing.

*On the phone*
"Ang aga mong tumawag, ano bang kailangan mo?"-Andrew
" what did I do last night?"
"Kumandog sayo Yong babaing nag approach sayo tapos ano... Basta nakakadire kayo"-Andrew
"Ginawa ko yon?"
"Tsk Ewan ko sayo"
*end of the call*

Ashhh ang sakit ng ulo ko. Tumayo nalang ako at maagang naligo, Simula ngayon kakalimutan na kita. Ayukong magmukhang tanga, Andrew is right I should not ruin my life just because of a person who's I didn't know will. Mas mabuti na siguro yon masaya na siya sa piling ni ng magaling Kong kapatid maybe this is the time to move on.

-------------The next Day----------

Yassi POV

Pagkagising ko agad akong tumakbo papunta sa kwarto ni kuya pero Hindi pa naman ako nakakapasok ay natigilan na ako ng maalala kong wala na pala siya dito sa bahay. Bumuntong hininga ako bago ko buksan ang pinto ng kwarto niya. Pinagmasdan ko ang nagagandang decoration, at magandang kulay ng wall ng kwarto niya.

"I miss you Kuya" maikling sambit ko na siyang pagtulo ng mga luha ko na hindi ko na napigilan pa. Dalawang linggo palang ang nakakaraan mula nung umalis siya dito pero hindi pa din ako sanay. Pag gising ko sa umaga tatakbo ako sa kwarto niya para katukin ang kwarto niya at gigisingin siya dahil may trabaho pa siya.

Minsan nga napaghahandaan ko pa siya ng isusuot niya. Pero ngayon wala na siya dito, lahat ng ginagawa ko ay hindi ko na magagawa pa. Napahikbi nalang ako, i need my brother, kahit estrekto ang kuya ko he never let me put in danger, he always there for me but now he's not around me.

Humiga ako sa kama at doon nalang umiyak.
" ija? What are you doing where?" Hindi ko pinansin si mommy at nanatiling nakahiga sa Kama ni kuya.
"Anak? Are you crying? Please stop sweetheart you know that your brother hates to see your tears"

"I miss him so much, mom please tell him to come back home, I need him I miss him badly" umiiyak kong sabi habang nakahiga sa kama. Naramdaman ko ang mga kamay ni mommy so I sat down while my tears was continue to fall.

" I miss him too, I don't want him to leave pero naaawa din ako sa kuya mo, he changed when Andy left him naging matigas Ang ulo niya lagi niyang sinasagogt ang daddy niya. The chance that they will get along again? Nawala na because he's so affected "
"But how about me? How about you? Us? Mom" sobrang namiss ko na siya.

"I know he's not going to leave us if he don't have any plan" hindi nalang ako sumagot dahil sa bigat ng nararamdaman ko, ayukong hindi nakikita si kuya, after 5 years ngayon nalang ulit kami nag kita at naramdaman ang pag mamahal niya sakin bilang kapatid niya, I miss how he treat me as his princess.

-----------------5 YEARS LATER----------------

Hanna's POV

Kasalukuyang nandito kami ngayon sa airport kasama ko si Josh at Cobby.
"Daddy? What time are we leaving? I want to see lolodad" nag iinarting saad ni josh he's so cute.
"Just wait a minute son" maikling tugon ni Cobby. Bakit kasi ang daming Tao ano kayang meron.

"Bakit ngayon pa? Paniguradong nag hihintay na si Dad sa atin" nababahalang saad ni Cobby
"Wag ka ngang feeling dyan," saad ko tiningnan lang niya ako at hindi na sumagot. Feel na feel niya a tsk Kainis talaga tong lalaking to kung hindi ko lang to mahal piniktusan ko na talaga to.