Andy's POV
Nasa kwarto lang ako habang umiiyak, dalawang araw ng nawawala ang anak ko Hindi ko alam kung nakakakain siya ng maayos, kung may natutulugan siya ngayon. Pakiramdam ko mababaliw ako Hindi ko na alam ang gagawin ko. Is this what all I get for hiding the truth from Nathan? Is it wrong to protect my child from his real father? Ito na ba ang sinasabi nilang karma dahil sa ginagawa ko?
Hindi ko na alam kung paano ako magsisimula, Hindi ko alam kung paano ako ngingiti sa setwasyon ko, ang hirap... Natigilan ako sa pag iyak ng may kumatok sa pinto ng kwarto ko, bumukas ito at ramdam ko ang bawat yabag niya papalapit sakin.
"Andy?" Ramdam kong kinakabahan siya. Hindi ako tumingin sa kanya at nanatiling nakatalikod.
"I'm so sorry" umiiyak niyang saad, hinarap ko siya at seryosong tumingin sa kanya habang nakayuko siya at umiiyak.
"Sorry? Bakit Hanna? You think everything will be alright if you say sorry? if I accept your sorry, will you be able to restore the trust you broke? will the pain I feel now go away, when I accept your sorry? when I accept your sorry will my son come back? can I put everything back to normal when I accept your sorry?"
"Alam kong mahirap sayo Andy, pero nahihirapan din ako Andy. Sobra akong nasasaktan dahil nakikita kitang nahihirapan dahil sa ginawa namin ni Cobby, pero Andy Hindi mo maitatanggi na minsan naisip mo na tama ang ginawa namin para sa anak mo". Agad ko siyang nasampal dahil sa sinabi niya.
"what do you know about the right and wrong for my child? you don't know Hanna. You don’t know how much I protect my child !!! and I hope at that point you will just support me and you don't have to care about my decision and lead me in what I want to do for my child !!!".
" Mali ka, maling Mali ka Andy. Kaibigan kita kaya may pakialam ako, at si Cobby? He will not pretend forever to be your son's father, Hindi niya mapapatanyan ang tunay na pagmamahal ng isang tunay na ama anak mo, and if you find out that we are wrong about doing those things so be it, aalis ako if you don't us na pinapakialaman ka, but I one thing is for sure, hindi kami nag kulang ng paalala sayo Andy hindi mo maitatago ang katutuhanan dahil mas matimbang ang dugo sa kasinungalingan"
Hindi ako makapag salita dahil sa sinabi niya tuluyan siyang lumabas ng kwarto ko. Napaupo ako at doon umiyak ng umiyak bakit nangyayari sakin to? Bakit?
_____________________________________
TIMES SKIP
Nathan's POV
Nandito ako ngayon sa Busan Park, hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Halos hindi ako makatulog sa kakaisip kung ano ba talaga ang koneksyon ko kay Josh, hindi sapat sakin na pamangkin ko lang siya nararamdaman ko ang lukso ng dugo hindi ko na alam ang gagawin ko. Napayuko ako at akmang tatalikod ng makita ko ang isang tao.
Nakatayo siya at kita ko ang pag taas baba ang balikat niya. Nilapitan ko siya para mas makilala ko siya habang papalapit ako naaninag ko si Andy?
"Andy?" Agad naman siyang napatingin sakin. Napakunot ang noo ko ng makita ko Ang luha sa mga Mata niya na siya naman pag bilis ng tibok ng puso ko.
" umiiyak ka ba?" Tanong ko.
"None of your business" saad niya at tinalikuran ako pero pinigilan ko siya.
"Andy? May gumugulo sa utak ko. Bakit ayaw mong mapalapit ako sa anak mo?" Tumingin siya sakin ng walang emosyon.
"Dahil wala kang karapatan na guluhin ang bubay namin ng anak ko."
"Naisip mo ba na.... Na kung wala akong kinalaman sa buhay ni Josh bakit mo siya inilalayo sakin?" Napaiwas siya ng tingin bago tumulo ang luha.
"Wag kang umiyak baka sabihin ng makakita satin sinasaktan kita"
"Bakit? Sa tingin mo ba hindi?"
"Hindi ko alam kung bakit ganito ka sakin Andy" hindi siya sumagot sa halip ay tinalikuran ako. Tiningnan ko lang siya habang nag lalakad papalayo, napayuko ako dahil pakiramdam ko muling tumigil ang mundo ko ito na yata ang sign na hindi na kita dapat mahalin.
________________________________
Someone's POV
"Saan ka galing?" Bungad sakin ni mommy nginitian ko naman siya
"Kinamusta ko lang ang matalik kong kaibigan"
"Inuuna mo pa ang iba kesa sa pinapagawa ko sayo"
"Don't worry mom I already did what you said, malungkot na malungkot siya at bukas na bukas ipapadala ko ang napakagandang regalo na gigimbal sa pag katao niya" nakangiti kong tugon.
"Good, kailangan mong gumising ng maaga dadalawin ko ang matalik kong kaibigan" nakangiti niya sabi bago umalis. Humanda ka sa regalong ibibigay ko sayo Mrs. Kyu, sigurado akong guguho ang mundo mo sa surprisang gigimbal sa pagkatao mo.
______________________
Nathan's POV
Hindi mawala sa isip ko si Andy alam kong nag aalala na siya sa anak niya, tiningnan ko si Josh na naglalaro kasama si Andrew.
"Josh?" Tawag ko tumingin naman agad siya sakin kaya tinulungan siya ni Andrew na tumayo, kinarga ko siya at pinaupo sa stole malapit sa bar.
"Tito? What is it?" Nakangiti niyang saad. Nginitian ko naman siya bago inayos ang buhok niya.
"Josh? Gusto mo na bang umuwi?" Umiling naman siya.
"Tito please I want to stay here with you and Tito Andrew, kapag umuwi ako I'm sure mom and dad will fight again" malungkot niyang tugon.
"Josh, mahal mo ang mommy mo diba?" Tumango naman siya
"If you love her, you need to go home"
"Tito don't you want me to be here?" Umiling ako.
Kung alam mo lang kung gaano ko kagusto na manatili ka dito Josh, pero tama si Andrew wala akong karapatang angkinin ka.
"Of course I want you to be here with me always, but Josh don't you know that your mom is always crying because she is worried about you and she don't know where you find."
"Pero Tito ,I want here"
"Josh? Kung gusto mo dadalaw kami ni Tito Nathan mo tapos maglalaro lang tayo mag hapon" Andrew
"Alam mo bang nagkita kita kami ng mommy mo kahapon sa hindi inaasahan? She is crying, and even she didn't tell me why she's crying I know the reason why, because she's worried about you" naramdaman ko Ang isang lekido na tumulo sa mga kamay ko.
"I will miss you tito, you're like a father to me" umiiyak niyang saad, niyakap ko naman siya bago ako pumikit ayukong umiiyak ka Josh mahal na mahal kita.
Naramdaman ko Ang paghagod ni Andrew sa likod ko habang nakapikit ako.
"Tito Andrew will be the one to get you home, okay? Sorry kung hindi ako makakasama Josh may gagawin kasi si Tito" tumango naman siya.
"I understand Tito Nathan, but please visit me always because I always wanted to be with you" saad niya tumango naman ako at niyakap siya. Kumawala na ako sa yakap ko sa kanya at tumayo na ako.
"Ingatan mo siya Andrew"
"Hindi ka ba talaga sasama?" Umiling naman ako
"Hindi pwedi. Kapag sumama ako baka pigilan ko siyang huwag ng bumalik sa totoo niyang magulang" tumango naman siya bago niya inakay si Josh palabas ng bahay, tumalikod ako dahil pakiramdam ko iniwan na namn ako, ayukong tumingin sa kanya habang papalabas siya ng bahay ko dahil nasasaktan ako.
Pakiramdam ko lahat ng minamahal ko at napapamahal sakin ay lagi akong iniwan, maybe this is the last time that I will saw you Josh, mahal ko ang mommy mo and I will do what she said kung iyon ang makakapagpasaya sa mommy mo then I will not show up again Sana sa desisyon kong ito mapatawad mo ko. Pinunasan ko ang luha ko at napapikit ramdam ko ang sakit at parang may kulang sa pagkatao ko.
Since I meet you Josh I never consider you as my nephew, because I feel you're my son, na mula ka sakin. Hindi ko lubos na maisip na maaring anak kita because I know I make love with your mom, at kapag totoo ang hinala ko I will do everything to get you back I will fight for my rights I promise that Josh.
YOU ARE READING
A MOMENT WITH YOU
Mystery / Thrillerkilalanin si RIANNA CANDYLYN LEE, isa siyang mabait, maunawain mapagbigay sa lahat ng bagay, ngunit ayaw niya na inaabuso siya at kilala din siyang palaban na babae lalo na kung alam niyang tama siya. ngunit sa kabila ng kanyang kabutihan ay iba ang...
