A MOMENT WITH YOU

CHAPTER 50

Cobby's POV

Nandito ako ngayon sa sala at hinihintay na bumaba si Andy papasok kasi siya sa office at ihahatid siya ni Nathan.
"Kuya, ready na ba siya?" Napatingin naman ako sa kararating lang na si Nathan, napatitig lang ako sa kanya habang nakangiti.
"Hoy, ang sabi ko kung ready na ba siya"
"Pasensya na I just don't believe na tinatawag mo na akong kuya"

"Tsk, wag ka ngang madrama dyan" napangiti nalang ako bago mapailing kahit Bati na kami hindi talaga nagbago sa ugali niya ang mag suplado sakin.
"Anyway babalik ako dito kapag naihatid ko na si Andy sa office niya, kwentuhan mo ko tungkol sa kanila ni Josh" tumango naman ako.

"What are you doing here?" Nagkatinginan naman kami, hindi pala niya alam na si Nathan ang maghahatid sa kanya.
"Ihahatid ka" maikling saad ni Nathan
"Hindi na, magpakwento ka nalang kay Cobby may mga guards naman dyan"  tumango naman si Nathan, oh hindi siya mamimilit?

"Ganon lang yon?" Andy
"A-ang alin?" Nalilitong tanong ni Nathan bago tumingin sakin.
"Hindi ka na mamimilit?" Andy
"Hindi, ang sabi mo wag nalang e di wag nalang" pigil tawa naman ang pag tawa ko dahil sa itsura nilang dalawa.
"Bahala ka dyan!!" Sigaw ni Andy bago umalis.

"Anyari don?" Tanong ni Nathan. Nailing nalang ako.
"Don't mind her, come with me I will show you something" tumango naman siya at sumunod sakin.
___________________________

Library Room.

"Ito si Josh nung bata pa siya" turo ko sa larawan ni Josh.
"Siya yan? I can't believe na kamukha ko nga siya" naiiling niyang saad.
"And this is the first day when he whispered Daddy" nakangiti kong saad pero pansin ko ang pag tahimik niya

"Tsk ang bata pa pala niya nung nabanggit niya yon, siguro kung ako ang kasama niya nung mga oras na yan sigurado akong maiiyak ako sa sobrang tuwa" tinapik ko ang balikat niya.
"Nathan alam mo ba na sa isang beses na tinawag niya akong daddy? I never used him to call my name as his father" kunot noo naman siyang napatingin sakin.

"What do you mean?"
" what I mean is, Hindi ko hinayaan na pangalan ko ang tawagin niya bilang ama niya, when he called me Daddy I used your name and I teach him to call me Daddy Nathan " napangiti naman siya bago pumikit.
"Thank you for being a father of my son, kuya kahit ang sama ko sayo hindi mo inako ang responsibilidad ko"

"That's because I want Josh to know that I am not his father"
"Pero bakit hindi man lang niya naalala ang pangalan ko" naging seryoso ang mukha ko sa tanong niya.

"Andy wants to forgot you as same as your son, kapag wala ako sa bahay she always teach him to call me Daddy Cobby, hanggang sa nakasanayan ng bata, you know what? I was so disappointed of my self because I never did something para maipakita Kay Josh na Mali ang mommy niya"

"Its okay, sapat na sakin na kahit paano ay hindi ako nawala sa pagkatao ng anak ko. Ako dapat ang mag sorry dahil sobra akong nagalit lalo na nung makita ko ang larawan na ibinigay mo sakin noon sa huli nating pagkikita" napakunot naman ang noo ko, larawan? Anong larawan ang sinabi niya?.

"I didn't give any pictures Nathan. I am pretty sure of that before I give that to you I check it many time just to be sure that I will give you the right one"
"But that's what I receive from the envelop you handed to me"
"It's impossible"
"Wait ano bang laman ng envelop na yon?" Napatingin ako sa kanya, Hindi pa din niya alam?

Sino ang kumuha ng envelop na yon? Nandon ang lahat ng katunayan sa likod ng pagkawala ng 50 billion alam kong hindi ganon malaking pera iyon pero may ibang bagay din ang naka saad doon. para sa kanila pera lang pero para Kay Nathan malaki ang kinalaman nun. Lalo na kung malaman niya na may kinalaman si Samantha.