"Don't hate me" yarı texting /bakudeku/

°~10~°

*Katsukinin ağzından*

Uyandım ve uykumu açtıktan sonra üzerimi giyinip kahvaltı alanına gittim.

Oturup yemeğe başladığımda yarım piç ve deku da gelip oturdu.

Yemeğimi yerken yarı piç konuştu.

Shoto: Yemekten sonra Doğruluk mu cesaret mi oynayacağız. Oynamak isteyen var mı?

Karşımda oturan Kirishima hızla ağzındakini yutup konuştu.

Eijiro: Bakugo-kun ile ben oynarız.

Bana döndü.

Eijiro: Değil mi?

Yapabileceği şeyleri biliyordum.

Katsuki: Hayır.

Eijiro: Bunu evet olarak kabul ediyorum. Oynuyoruz.

Katsuki: Oynamıyoruz.

İzuku: Birileri korktu sanırım.

Al işte.. Buna siksen evet diyemezsin. Boku yedin Katsuki.

Katsuki: Oynuyorum lan. Hadi bakalım kim korkacak.

İzuku: Sen.

Katsuki: Dayak mı istiyon lan?!

İzuku: Tövbe haşa ne haddime.

Derin bir nefes aldığımda güldü.

O sırada bazı kişiler oynayacağını belirtti ve yemeğimizi bitirip çadırların olduğu yere döndük. Çember şeklinde yere oturduğumuzda Deku çadırına gitti ve bir şişe ile geri döndü.

Shoto: Cezalı oynuyoruz.

Katsuki: Ceza ne?

İzuku: Ceza alan kişi kamp ateşi için akşam odun toplamaya gidecek. Ve sadece 1 ceza hakkı var. Bir kere ceza aldıktan sonra 2. kez cevaplamayı yada yapmayı reddedemez. 

Hay sikeyim.. Şansımı iyi kullanmalıyım. Şişeyi oluşturduğumuz çemberin ortasına koyup boş olan tek yer olan yanıma oturdu.

Tüm sınıf bilerek sürekli yanımı boş bırakıp kalan yerleri dolduruyordu.

Denki şişeyi çevirdi.

Mina ve Kirishima arasında durdu.

Eijiro: Doğruluk mu cesaret mi?

Mina: Doğruluk

Eijiro: Hoşlandığın biri var mı?

Mina: Umm sanırım evet.

Bakışlarını kaçırdı. Benim olduğum tarafa döndüğünde hayırdır bakışı attım. Birinden hoşlandığından haberim yoktu.

Gözleri ile Kirishimayı işaret etti.

Katsuki: Obaaa

Kendimi Mahallenin dedikoducu teyzesi gibi hissediyordum.

İşaret parmağını dudağına götürüp susmamı söyledi.

Katsuki: Tamam bende o iş.

Kirishima da ona karşı pek boş değildi. Ayrıca Kiri'ye borçlanmıştım. Çadır olayı ve diğerleri sayesinde.

Mina: Ya Katsuki sussana!

Kıkırdadım. Kirishima ya döndüğümde yüzü düşmüştü.

Katsuki: Kendine gel lan puşt.

Eijiro: Efendim?

Katsuki: Kendine gel diyorum.

Eijiro: Özür dilerim.